Yorucu ve stresli geçen bir haftada beni hayretler içinde güldüren bir olay;
Sınıfımda ufak tefek ve çok sessiz bir öğrencim var. İlk hafta kalemi tam ortasından ve iki parmağının arasında tutuyordu. Çizgi çalışmalarında ve harflerin yazımında beni yordu, noktalı çizgilerin ve harflerin üzerinden giderken hep hızlıca ve taşırarak yazdı. Satırlarda harflerin yazılışında, hep satırları taşırıyor siliyorum gösteriyorum elini tutuyorum tekrar yaz diyorum, ben diğer çocuklarla ilgilenirken acele acele ve yine taşırarak yazıyor ve arkasına yaslanıyor hatta yatar gibi oturuyor. Tekrar gidiyorum bakıyorum oğlum yine taşırmışsın diyorum en kötü olanları siliyorum tekrar yazıyor sonuç yine aynı. Bir de ne desem susuyor gülüyor, yazdığını siliyorum yine gülüyor
Kızmaya kıyamazsınız yani. Yaşı küçük mü acaba diye baktım yaşı da normal. Anne okuma yazma bilmiyor ve küçük bebeği var, abisi pek parlak bir öğrenci değil. Bu çocukla işim zor diyordum tam, geçen gün metin okuttururken tahtaya çıktı bir güzel okudu.Çok çabuk açıldı bu çocuk diye sevindim. Ertesi gün morpa da tesadüfen sınıfımızdaki iki öğrencinin adı çıktı bu kimin adı diye sordum o çocukların cevap vermesini bekliyorum. Benim miniğim ikisinin adını da okudu. Aferin nasıl öğrendin sen dedim yine susuyor ve gülüyor. Ben de herhalde yaka kartlarından baktı ezberledi diye düşünüyorum.Yanıma aldım kitabımızın çok ileri sayfalarından vatan sözcüğünü gösterdim okudu, sınıf sözcüğünü gösterdim okudu
Meğer çocuk okuyormuş zaten, sırada yatar gibi ve sürekli gülerek oturmasının sebebi de okumayı biliyor olmanın verdiği rahatlıkmış
Ben en iyisi sınıfı bu minik oğluma teslim ediyim de o öğretsin
