Günümüzün en fazla tartışılan konularından biri ödül. Hem günlük yaşamda hem de eğitim yaşamında. Sanırım küçük yaşlardan itibaren çocuğun yerine getirmesi gereken bir sorumluluğu karşısında bile verilen ödüllerin dozunu kaçırıyoruz.
Sınıfta dikte yapıyoruz, "Öğretmenim tam doğru yazana şeker ver mı?" diye soruyor çocuk. Problem çözmede yine aynı durum.
Akşamları 7.sınıfa giden kızımla dönüyoruz eve. Fırının önüne geldiğimizde kim arabadan inip ekmeği alacak mücadelesi yaşıyoruz. Çoğunlukla ben alıyorum, paranın üstünü vaadedersem kızım da alma nezaketinde! bulunuyor.
Ödülde ölçü ve gerektiğinde ceza orta yol sanırım. Günümüzün sınıflarında ne kadar uygulanabilirse artık.
Malesef günümüzde çocuklar aileden itibaren ödül yağmuruna tutulduğu için öğretmenden beklenmesi normal öğretmenim.
Stiklerle yürüteyim dedim heyecanı azaldı.İlla yiyecek-oyuncak olacak.
Şartlı çalışma ve şartlı başarı.
Siz yapmasanız yapanı örnek veriyorlar.
Üstelik hak etmeselerde istiyorlar.
Doz-kararalılık şart.Yoksa ne cep dayanır ne sabır..