Bugün yine okulcak gergin bir gündü..Bu kadar gerginliğin içinde bile beni yine tek güldüren çocuklarım oldu.
Boyama yaptırırken bir tanesi yanıma gelip koluma dokundu, ona doğru baktığımda "abla ben bitirdim,n'apim" demez mi

gülmekten yıldızını bile çizemedim
Sabah da bir tanesi utangaç utangaç yanıma yaklaşıp, "öğretmenim, hoşgeldimm" deyince sınıfımın fırlamalık düzeyinin öğretmenleriyle eşit olduğunu idrak ettim

Çocuklarım da olmasa bizim okulda akl-ı selim kalmak çok zor olurdu sanırım...