İyi geceler zümrelerim. Hepimizin çocuklarının okuyup yazacağı günler gelecek inşallah. Sadece biraz zaman ve sabır. Rabbim yardımcımız olsun. Öğretim kısmıyla ilgileniyoz. Amenna ama eğitim kısmı daha önemli diye düşünüyorum.
Naim ÜNVER hocamdan:
95 yılıydı. Tek öğretmenim beş sınıfa. Sınıfta birilerinin bir şeyleri kaybolur olmaya başladı. Müsebbibi belli değil. Bir öğle arası tüm çocuklar bahçede. Lojmandan müdür odasına geçerken bir öğrencimi gördüm sınıfta. O ki okulun en çalışkanı. Kendi sırası olmayan bir sıranın başında, kendisinin olmayan bir kalem kutudan bir silgi aldı ve cebine koydu. Tam o sırada girdim içeri. Gözlerimi, gözlerinden çekmeden bir solukta vardım yanına. Vurup, sövüp kızacağımı sandı olsa gerek titremeye başladı. Biraz eğildim, omuzlarından sarıp başını göğsüme yasladım sıkıcı. Canını yakmadan, hiç konuşmadan, sımsıkı ve merhametle. Öylece, kaç dakika sürdü bilmem, gözyaşları bitene dek belki. Sonra, onu geri çekip avucumu açtım, göz göze geldik tekrar, silgiyi elime bırakıp gitti, koşarak. Sene 2011 bir e-posta aldım. "Öğretmenim" diyordu. "Sizi buldum, adınızı bidim ama siz olduğunuzu gözlerinizden tanıdım. Belki hatırlamazsınız ben öğrenciniz .........Hani .......... köyünden, hırsızlığını göğsünüzde sevginizle boğduğunuz çocuk. İyileştirdiğiniz çocuk. Hukuk okudum. Avukat oldum, bilesiniz ve bana kırgınsanız affediniz istedim. Gözlerinize minnettarım. Saygılarımla...NÜ (öğretmenliğimin en güzel anıları)
Hocam okuyunca insanın içi titriyor.
Hakikaten özlediğimiz şeyler belki bunlar. Ama ahlak ve güzel davranışların somut bir ölçümü olmadığı için ne zaman geri döneceğini kestiremiyoruz.
Bunun yerine herkes peşin olan şeyler istiyor.
-Yazıları nasıl?
-Hocam bizim çocuk nasıl gidiyor?
-Birinci mi? ikinci mi?
-Tüm çocukların okudu mu?
-Kaç çocuğu bursluluğa kattın.
...Gibi sorular ve verilen cevaplar heyecan oluşturuyor.
Daha ben bunca yıllık hayatımda hiç bir kimsenin erdemli davranışlar verdiği için alkışlandığına şahit olmadım. Herkes çok şey istiyor ama erdemli davranışlar dediğimiz herkesin alkışladığı ve olmasını istediği şeyi soran bile yok.
Ondan sonra neden doyumsuz bir toplum olduk diye ağlamalar sızlamalar.
Ağlamaya gerek var mı? Biz oluşturduk doyumsuz nesilleri. Ve buna tüm toplum alkış tuttu.
Umarım erdemli çocuklar yetiştirmek alkışlanır hale gelir.
Başarıda vazgeçilmez ama ikiside ihmal edilmemeli bence.
Güzel paylaşım olmuş yeniden teşekkürler. Ufkumu açtı. Daha çok sevgi ve merhamet.
İyi geceler.