Sevgili zümrelerim yazdıklarınızı okudukça kendimi toparlıyorum, yalnız olmadığımı görüyorum ve rahatlıyorum. 20 çocuğum var ve bunların çoğu ana sınıfna gitmemiş. Doğal olarak boyama ve noktaları birleştirme etkinliklerinde felaketler. Dün bir çocuğuma 3 defa sildirip baştan yaptırdım etkinlikleri, üzerinde durunca, yavaş yavaş yapması gerektiğini söyleyince düzeltti biraz olsun. Kimilerinin boyamaları felaket, karalama şeklinde. Çizgileri taşırmalarını önemsemiyorum bile ama eline aldığı boyayla her şeyi boyuyor. 2 çocuğum dışında kalanları saymayı biliyor, en azından 15 e kadar.
Ona da şükür diyorum. Aynı olanı/ farklı olanı bulma etkinliklerinden bahsetmeme gerek bile yok, bu kadar saçma bişey görmedim. Disiplini sağlamak zor oluyor. İlk haftadan çok fazla yüklenmek istemedim ama yine de parmak kaldırma olayını kazandırmaya çalıştım. Parmak kaldırmadan konuştuğun sürece sana cevap vermeyeceğim dedim ve artık bu konuda birbirlerini uyarıyorlar.
Dün akşam yazılarları okurken bayrak töreninde yaşananları anlatmış arkadaşlarımız. Ben de dün gülmemek için kendimi zor tuttum. Töreni yaptıracak arkadaş uzat kolları diye bağırınca hepsi birden uzattılar kollarını tabi en öndekiler de
Onlara siz indirin dedim bu sefer benim çocukların hepsi birden indirdi. Neyse İstiklal Marşı başladı, büyük çocuklar başladı söylemeye, benimkilerden biri önündeki çocuğu çevirip çevirip ağzına bakıyor o da söylüyor mu diye. Çocuğu düzeltiyorum tekrar döndürüyor, döndüremiyorsa da kendi önüne gidip bakıyor. Pazartesi günü sınıfa girdiğim gibi bundan bahsetmeyi düşünüyorum çocuklara.
