Günaydıın
Kızımın bütün hayatı kar altında geçti ama sabahın köründe uyanıp pencereye koşmuş yine. Sevinçle gelip bizi uyandırdı çok kar yağmış diye
Çocuk olmak gerek bu hayatta.
arkadaşlar ben de bir öğrenci var bütün enerjimi alıyor oğlum konuşma tahtaya bak ödevini yap arkadaşlarına zarar verme sağına soluna bakma demekten bıktım usandım çocuk felaket şımartılmış ailesiyle görüşüyorum onlar da bana hak veriyorlar evde de öyle deyip kestirip atıyorlar değişen bişey yok çocuk sınıfta da evde de ödevini yapmıyor .. lütfen bana yardım edin bu ve bunun gibi 2 tane daha öğrencim var napabilirim bunlara....
Öğretmenim her sınıfta bir tane mutlaka oluyor böyle çocuk. Benim de vardı. Çok da dert yandım burada. Evin tek oğlu, bana zulüm etmek için yollanmış, yazmıyor, çizmiyor, hep yaramazlık diye. Hep güzel davranışlarını övdüm. Bir öğretmenimiz demiş ya kulağına konuşuyorum diye. Ben de yaptım. Özellikle örneğin tam yazdığı zaman kulağına eğilip "çok güzel yazdın teşekkür ederim" dedim hep. Şimdi o kalem oynatmayan çocuk en hızlı ve en güzel yazanlar arasında. Elbet yaramazlık devam ediyor. Ama onu da sürekli konuşuyoruz. Bağırıp azarlamadan, güzellikle konuşa konuşa kabul edilebilir boyuta indirdik. Evet ara sıra bardağı taşırıyorlar. O zaman birazcık sesimi yükseltiyorum. Normalde hiç kızmadığım için çok nadir olan bu sinirlenmeler çok etkili oluyor. Sürekli bağırıp çağırınca, dur, yapma, konuşma deyince çocuklara sinek vızıltısı gibi gelmeye başlıyor çünkü
Allah kolaylık versin hepimize işimiz gerçekten zor.
