merhaba sevgili günlük ve değerli arkadaşlar :)her pzt.gecesi uğruyorum sanırım
çocuklar yavaş yavaş adapte olmaya başlıyorlar sanki değil mi?
bunu görmek çok mutluluk verici.
44 adet miniğim var.ufacık tefecikler aynı benim gibi
itiraf edeyim en minikleri daha bir seviyorum nedense
'annemi istiyoruuuuum' 'ne zaman zil çalacak' 'ne zaman eve gideceğiz' 'çok çişim geldi'cümleleri artık günlük hayatımızın olmazsa olmazları şu sıralar...
çocuklar çok nazlı ve üzülerek söylüyorum fazlasıyla da şımartılarak,hiçbir sorumluluk verilmeden yetiştirildikleri için zorlanıyorlar,zorlanıyoruz...seslere inşallah haftaya geçmeyi düşünüyorum.bugün 1i öğrettim.ve saatlerce elma boyadık
bakalım yarın hangi maceralar yaşayacağız;hayırlı geceler herkese!