İstanbul Şiirleri

Sen İstanbul Olsaydın

Sen İstanbul olsaydın;
Ben, sende konacak bir dal bulamayan martı gibi çığlık çığlığa atardım kendimi denizlere!
Sen İstanbul olsaydın...
Sen İstanbul olsaydın, aşka doğru...
Bürünüp sevda rengine, dursaydın gurubun önünde akşam vakitlerinde.
Ve ben... Bense bir güneş gibi yakmaya gelirken seni; saplansaydım kirpiklerine, tam kalbimden...
Düşseydim ufkuna, kan-revan içinde!..

Sen İstanbul olsaydın, ve sorsaydın halimi kanatsız güvercinlere!
Sen İstanbul olsaydın;
Ve zindânım olsaydın!..

Sen İstanbul olsaydın;
Saçların, Ekim’in yirmialtısındaki çınar yaprakları tonunda...Ve gözlerin Marmara Denizi renginde olurdu, değil mi?
Ve sen İstanbul olsaydın;
Bir pembe ibrişim gibi akardın gönlüme doğru.
Değil mi?..

Sen İstanbul olsaydın;
Henüz gözden deryalar, güllerden kan damlamadan!..
Ve bilip dağlardan kalyonlar geçireceğimi; önüme surlar dikmeden ve yoluma zincirler çekmeden...
O ilk... Altından güllem, düştüğünde tam kalbinin üstüne, açardın bana kapılarını, değil mi;
Sen İstanbul olsaydın?..

Sen İstanbul olsaydın;
Bir beyaz güvercinin, şahbazdan korkuşu gibi ürkerdin benden...

Sen, İstanbul olsaydın...
Ama sorsaydın halimi de, kanatsız güvercinlerden!

Sen İstanbul olsaydın;
Ve zindânım olsaydın!..

Muammer Erkul


bu şiiri okumak bana haz veriyor.
Siz de okur musunuz?

Evet,sayın hocam
  İstanbul insanda bir tutkudur,tutku olmalıdır da....Uzun yıllar İstanbul'da yaşamış  bir İstanbul aşığı öğretmen olarak hala özlüyorum.
yarim yarım istanbulum

Yarim Yarım İstanbul'um



Küçüklük hayalimdin
Büyüdükçe büyüdün
Vardığımda kanmadım
Sevdiğim İstanbul’um

Denizinde ıslandım
Rıhtımında dinlendim
Martılarla dertleştim
Cananım İstanbul’um

Beyler beyi Beyoğlu’m
Modalar Kadıköy’üm
Dolma bahçe sarayım
Mekanım İstanbul’um

Sultanahmet durağım
Sirkecide otağım
Adalarda kalayım
Saadetim İstanbul’um

Boğaziçi seyranım
Kız kulesi nişanım
Fenerbahçe gül şenim
Bayramım İstanbul’um

Üsküdar aşk yokuşum
Tahtakale aş buluşum
Ümraniye toprağım
Sevdamsın İstanbul’um

Levent’e düşer yolum
Bebekte olsun evim
Şişlide şakrak sesim
Evrenim İstanbul’um

Aksaray’da yayayım
Beyazıt’ta susarım
Kum kapıda kaynağım
Nimetim İstanbul’um

Lügat yok anlatamam
Kelime yetiremem
Ömür az bitiremem
Yarim, yarım, hayatım
Aşığım İstanbul’um

Nizamettin Korucu

Ne kadar güzel şiirler sayın hocalarım her ikinizi de teşekkür ediyorum.İstanbul benim de hayallerimin şehri,yaşamak için değil görmek için.İnsanları kendine bu kadar hayran bırakan tabiri caizse aşık eden ,hükümdarların başını döndüren ,en önemlisi sevgili Peygamberimiz'in hadisine mazhar olan bu şehri çok merak ediyorum.İnşallah ilk fırsatta görmek nasip olur.

asude arkadaşım gel istanbula ben seni gezdireyim tanıtayım bu sehri bildiğimce

arkadaşlar istanbula hayran olmayan varmı?üstad necip fazıl nasıl anlatmış dizelerinde...
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.
İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım...
İstanbul,
İstanbul...
Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...
Bulutta şaha kalkmış Fatih`ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?..
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...
O manayı bul da bul!
İlle İstanbul`da bul!
İstanbul,
İstanbul...
Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca`da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...
Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir "Katibim"i...
Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.
İstanbul,
İstanbul...
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...
Eyüp öksüz, Kadıkoy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şoyle dursun, ağlayanı bahtiyar...
Gecesi sünbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul…

asude arkadaşım gel istanbula ben seni gezdireyim tanıtayım bu sehri bildiğimce

hocam çok teşekkür ederim.inşallah ilk fırsatta rahatsız ederim sizi:)

beklerim

beklerim

Aklımda olacak tekrar teşekkür ederim

Forumu geriye dönük incelerken İstanbul şiirleri konusu gözüme takıldı. Şiirleri gönderen arkadaşlara teşekkürler. Ben de içinde İstanbul şiirleri bulunan bir sunu eklemek istiyorum. Umarım beğenirsiniz...

Ne kadar güzel şiirler sayın hocalarım her ikinizi de teşekkür ediyorum.İstanbul benim de hayallerimin şehri,yaşamak için değil görmek için.İnsanları kendine bu kadar hayran bırakan tabiri caizse aşık eden ,hükümdarların başını döndüren ,en önemlisi sevgili Peygamberimiz'in hadisine mazhar olan bu şehri çok merak ediyorum.İnşallah ilk fırsatta görmek nasip olur.

aynen ben de... inşallah yazın orada olacam...

İstanbul Ağlıyor

Yıldız avlarım göğün mavisinde,
Her dem bakışlarını gözlerinin deryasında,
Pusu duran ellerimi sana tuzaklarım,
Her tetik düşürdüğünde gözlerin ölüme az kalırım,
Yalnız gördüya gelir bende kalır yalnızlık uzar gecelerim.
İstanbul'a yağmur yağar karla karışık,
Karı ayıklar yağmur kokularını alırım koynuma,
Ot koyarım göz ucuma
Anlarım,
yine yangın yine hasret
Yıkanan istanbul'dan düşen payıma
Bide yüzünün giderken ki ıslaklığı...

     

                 ŞEHR-İ İSTANBUL

      Bana kalk gidelim deme bu şehirden
      Ben sevgimi yüreğine kazımışım bu şehrin
      Ayrılık bana komaz
      Hani duymasam
      Martı çığlığını ezan sesini
      Hani görmesem
      Kız kulesini çırpınan denizini
      Belki terk etmek kolay olurdu bu şehri
      Bana kalk gidelim deme bu şehirden
      Kolay mıdır yardan ayrılmak...

     
      Bu şehir minarelerini dikmiş yüreğime
      Kolay mı sanırsın yıkmak
      Gel vazgeç koparma gülü dalından
      Koma beni yurtsuzlar yurduna


      Bana kalk gidelim deme bu şehirden
      Bir yaz daha göreyim ölmeden
      Bir çay daha içeyim Büyükada da
      İlk baharında aşık olayım
      Son baharında yalnız kalayım
      Bir şiir daha yazayım n'olur
      Bana kalk gidelim deme bu şehirden
      Bırak da kara topragının tadına varayım

İstanbul / Vedat Türkali

Salkım salkım tan yelleri estiğinde
Mavi patiskaları yırtan gemilerinle
Uzaktan seni düşünürüm İstanbul
Binbir direkli Halicinde akşam
Adalarında bahar
Süleymaniyende güneş
Hey sen güzelsin kavgamızın şehri

Ve uzaklardan seni düşündüğüm bugünlerde
Bakışlarımda akşam karanlığın
Kulaklarımda sesin İstanbul

Ve uzaklardan
Ve uzaklardan seni düşündüğüm bugünlerde
Sen şimdi haramilerin elindesin İstanbul

Plajlarında karaborsacılar
Yağlı gövdelerini kuma sermiştir.
Kürtajlı genç kızlar cilve yapar karşılarında
Balıkpazarında depoya kaçırılan fasulyanın
Meyvesini birlikte devşirirler
Sen şimdi haramilerin elindesin İstanbul

Et tereyağı şeker
Padişahın üç oğludur kenar mahallelerinde
Yumurta masalıyla büyütülür çocukların
Hürriyet yok
Ekmek yok
Hak yok
Kolların ardından bağlandı
Kesildi yolbaşların
Haramilerin gayrısına yaşamak yok

Almış dizginleri eline
Bir avuç vurguncu müteahhit toprak ağası
Onların kemik yalayan dostları
Onların sazı cazı villası doktoru dişçisi
Ve sen esnaf sen söyle sen memur sen entellektüel
Ve sen
Ve sen haktan bahseden Ortaköyün Cibalinin işçisi
Seni öldürürler
Seni sürerler
Buhranlar senin sırtından geçiştirilir
İpek şiltelerin istakozların
ve ahmak selameti için
Hakkında idam hükümleri verilir

Haktan bahseden namuslu insanları
Yağmurlu bir mart akşamı topladılar
Karanlık mahzenlerinde şehrin
Cellatlara gün doğdu
Kardeşlerin acısıyla yanan bir çift gözün vardır
Bir kalem yazın vardır
Dudaklarını yakan bir çift sözün vardır
Söylenmez

Haramiler kesmiş sokak başlarını
Polisin kırbacı celladın ipi spikerin çenesi baskı makinesi
Haramilerin elinde
Ve mahzenlerinde insanlar bekler
Gönüllerinde kavga gönüllerinde zafer
Bebeklerin hasreti içlerinde gömülü
Can yoldaşlar saklıdır mahzenlerinde

Boşuna çekilmedi bunca acılar İstanbul
Bulutların ardında damla damla sesler
Gülen çehreleri ve cesaretleriyle
Arkadaşlar çıktı karşıma
Dindi şakalarımın ağrısı

Bir kadın yoldaş tanırdım
Bir kardeş karısı
Hasta ciğerlerini taşıdığı çelimsiz kemikli omuzları
Ve hüzünlü çehresiyle bebelerini seyrederdi
Cellatlara emir verildiği gün haramilerin sarayında
Gebeliğin dokuzuncu ayında
Aç kurtların varoşlara saldırdığı
Tipili bir gece yarısı
Sırtında çok uzak bir köyden indirdi
Otuzbeş kiloluk sırrımızı
Zafer kanlı zafer kıpkırmızı

Boşuna çekilmedi bunca acılar İstanbul
Bekle bizi
Büyük ve sakin Süleymaniyenle bekle
Parklarınla köprülerinle kulelerinle meydanlarınla
Mavi denizlerine yaslanmış
Beyaz tahta masalı kahvelerinle bekle
Ve bir kuruşa Yenihayat satan
Tophanenin karanlık sokaklarında
Koyunkoyuna yatan
Kirli çocuklarınla bekle bizi
Bekle zafer şarkılarıyla caddelerinden geçişimizi
Bekle dinamiti tarihin
Bekle yumruklarımız
Haramilerin saltanıtını yıksın
Bekle o günler gelsin İstanbul bekle
Sen bize layıksın