İz Bırakan Satırlar

İnsan bazen bir kitabı tek bir cümle icin okuyor kari. Tek bir söz işitebilmek için , içine dokunacak , derdine derman olacak , yarasını saracak bir tek söz icin saatlerce birileriyle konuşuyor . Sonra içini ferahlatacak , yüzünü güldürecek , nefes olacak ve pek çok kötüyü iyiye tahvil edecek bir dostu görmek için uzun yollar gidiyor .
  Heybe/Fatih Duman

Yoruldum bazı mısraları içimde taşımaktan
Onun sesini unutamamaktan yoruldum
Hep korktum unutmaktan

Can Acer'
Demirin Demiri Kesme Sesi

Güzel bir yere gidersin o da yanında olsun istersin, kendini güzel hissedersin keşke o da görseydi dersin, sevdiğin bir şey dinlersin ona da göndermek istersin, iyi yemek pişirirsin o da tatsın istersin.
Sevmek budur, zamanın arta kalanında anımsamak değil!..
Küçük Prens/Antoine de Saint-Exupéry

Neden kendinden vazgeçerek Batıyı kabul edenlere karşı duran, kendini ispat ve ıslah etmeye, aileyi, eğitimi, edebiyatı yerli kalarak inşa etmeye çalışan bir bakış açısının olup olmadığını araştırmadılar? Neden Ahmet Mithat'ı küçümsediler, Muallim Naci'ye eski yaftasını vurdular; Mehmet Âkif'e iyi adam ama şair değil dediler?"
Mehmet Narli/Öykü Burcu

Yazmak yaptığı en iyi şeydi. Kendini özgür hissettiği tek şeydi yazmak. Yazmaya başladığında bir kuşa dönüştüğünü, dağları, tepeleri, engin vadileri aştığını, zamanın durduğunu hissederdi. Yazmak onun için unutmaktı. Çok mu iyi yazıyordu? Kim bilir... Belki de kötü yazıyordu ama hiç umurumda değildi. Unutmak için, özgür kalmak için yazıyordu. Kafesinden kurtulmasına sebep oluyordu yazmak."
*
Hatırlıyorum.
    Hastane hep hareketlidir. Annemin serviste yattığı oda da aceleci olan, üzgün insanlarla doluydu. Biz de onu görmek için her gidişimizde, biraz üzüntü, biraz telaş yaşardık. Oradakilere ayak uydururduk. İlaçların kokusu, umuda, üzüntüye karışırdı. Ama en son gidişimizde bunların hiçbirisi olamadı. Annemi bir yere almışlardı. Burası sakin ve huzurlu bir yerdi. Buradaki çalışanlar gülümsüyordu. Üstelik kimsenin acelesi de yoktu. Sessizlik ve huzur hakimdi. Annemi son kez hastane odasında gördüm. Yüzü solgundu. Kesik kesik konuşuyordu. Huzurluydu. Gülümsemeye çalışıyordu. Parmağıyla bana yaklaşmamı işaret etti.
   “Dinle oğlum.” dedi. “Sana önemli bir şey söylemek istiyorum. Diyelim ki kötü bir şey olacak. Belki yarın belki de kırk beş saniye sonra… Kırk beş saniye sonra başına kötü bir şey gelecek. O kırk beş saniye bile mutlu olmayı başar. Mutlu olmak önemli Can’ım”
*
Ben başladığım işleri bitiremeyen birisiyim. Yazılarım yarım, kuşlarla aram iyi değil, üstelik bu çiçeklere de bakamıyorum. Ben bu işi beceremiyorum.
  Ardıç Kuşunun Şarkısı/Mustafa Orakçi

Bana gelince, "Okuduğun kitaplar hep boş. Azıcık işe yarasalar sen böyle hoydana gibi mi olurdun?!" derdi. "'Hoydana' neymiş anne?" derdim. "Dana işte, bildiğin dana ama ipe sapa gelmez bir dana," derdi.
*
Bir zamanlar babam partici olmuştu, siyasete bulaşmıştı. Bir gün kahvaltıda Nuruş'u yanına çağırdı ve sordu.
"Kız ne dersin benim siyasete girmeme?"
"Ne diyecem senin kahrını yıllarca biz çektik. Ecik de millet çeksin de görsün bakalım."
*
Kimse darılmasın. Darılmak iyi değil. Insanın kalbini kırarsan hiç iyi değil. Kalp kırmanın nasıl marazlı bir iş olduğunu ben çok iyi bilirim. Ama mesela babam da kalp kırmanın nice büyük bir günah olduğunu bilse. Benim kalbimi kırmasa, değil mi? Ama nerdee ?
Ağlaya Ağlaya Öldük Anam Bacım/Mustafa Çiftci

İnsan seviyorsa iki şeyi asla yapmaz.
Aldatmaz ve ağlatmaz!
Çünkü aldatmak insan onuruna, ağlatmak ise insan yüreğine yapılmış en çirkin saldırıdır.

Sevme Sanatı - Erich Fromm

Altını doldurabileceğimiz hiçbir eylememiz yok, sadece seviyoruz. Oysa sevmek, eylem gerektirir. Sevmek, şefkat ve merhametle yan yana olmalıdır. Sevmek gözünden, kaşından dahi sakınıp saklama isteği uyandırır. Ama hepimiz artık biraz hoyratız. Hepimizin içinde kaybetmekten korkmayan bir öfke var. Hepimiz bir diğerinin intikamını başkasından alma gayreti içerisindeyiz farkında olmadan. Fikirlerimiz kısıtlı, hislerimiz çorak bir çöle dönüştürüldü. Hepimiz hızla akan dünyaya ayak uydurmak zorundayız. Geç kalmaktan korkuyoruz. Toplumun dayattığı tüm estetik algıları kendi düşüncelerimizmişçesine benimsiyor ve hepsinin arkasından, yılmaz savunucuları gibi son sürat koşuyoruz. Sevmeyi ve sevilmeyi neredeyse tamamen unuttuk. Hepimiz sosyal medyadaki sanal arkadaşlarımızın görmesi için yaşıyoruz artık hayatı. Gittiğimiz tatilden içtiğimiz kahveye kadar artık hayatımızın her anını sanal arkadaşlarımızın beğenisi üzerine inşa etmiş durumdayız. Herkes bundan şikayetçi ama ne hikmetse herkes hayatını bunu destekler mahiyette yaşıyor.

Hepimiz artık herkesi ve her şeyi çok seviyoruz. Ama unutuyoruz, çok sevmek ve güzel sevmek birbirinden tamamen farklı iki şey. Çok seven, sevgisinin çokluğu ile karşısındakini istemeden de olsa zehirler. Güzel seven ise sevdiği şeyi göğsüne bastırır ve onun iyi olmasını sağlar. Birisini delice değil, aklı başında sevmek her şeyden önemlidir sırf bu yüzden. Şöyle analojik bir hale getirelim bunu: Bir çiçeği, öleceğini bile bile dalından koparıp yalnız benim olsun diyerek kendine saklamak, çok sevmektir. Bir çiçeği, yaşaması için dalında bırakmaya razı olup, onu her gün sulamak ise güzel sevmektir. Birisini güzel sevmeyi öğrenmeliyiz onu çok sevmekten, delice sevmekten evvel. Ve "güzel" sevmemizi sadece seni seviyorum diyerek değil, onu eylemlerimizle destekleyerek ifade etmeyi deneyelim.
*
Çabama sağlık. Bu kadar yükün altından kalkıp yine kendim kalmaya devam ettim. İyi insan olmak için verdiğim mücadeleden bir an caymadım. Teşekkür ederim kendime. Onlarca berbat insana maruz kaldım, yine de çizgimi bozmadım. Bu berbat düzenin herhangi bir yerinde değilim. İyi ki....
Gittiğim Her Yerde Çiçek Açacağım/Ali Bayam

"Zeki insan kurnaz değildir, kesinlikle zekidir ama onun zekâsı, masumiyetini el değmeden korur.
Onu sıradan şeyler için satmaz.
Kurnaz insan, ruhunu küçük şeyler için satmaya
hazırdır.”

Osho

Kendi olmamışlıklarını evlatları üzerinden tamamlamaya çalıştığı için onları başka olmamışlıklara mahkûm ettiklerini ne zaman görecekler?
Evliliğin Puuff Noktaları/Ezgi Akgül

Âlim sanma, her gideni mektebe;
Ahlak yoksa, yok ilimde mertebe.
Ne farkeder.. Tut ki cübbe giydirsen;
Pâye versen, kitap yüklü merkebe?

Cengiz Numanoğlu

“Duyusal hazlar karşısında zihin, sanki yüce iyiye hakikaten ulaşılmış gibi büyülenip, uyuşur, öyle ki başka bir şey düşünemez hale gelir; böyle bir haz karşılandığında bunu aşırı bir melankoli izler ve zihin büyülenmek yerine alt üst olup, körleşir.”

Alıntı Şuradan
Spinoza Problemi Nazi Subayının Paradoksu
Irvin D. Yalom

"Onun gururunu ben de kolaylıkla hoş görebilirdim. Benim gururuma dokunmamış olsaydı."

J.Austen