İz Bırakan Satırlar

Bazı şeyleri boş vermem gerektiğinin farkına varmaya başladım. Boş vermedikçe ve oluruna bırakmadıkça her şey daha zor ve içinden çıkılmaz bir hâl alıyor.

Anladım ki bazen, olduğu gibi kabullenip kadere tevekkül etmek gerekiyor. Çünkü mutluluk biraz da  tevekkül etmekle başlıyor.

Ve kabullenmek, acı bir şurup tadında olsa da bazen, yutkunmak gerekiyor...

Cihad Kök
Hayat Güzel de De'leri Var İşte

Yazdığınız çok güzel bir öğreti saygıdeğer hocam. Ancak insanın yapısı bu öğretiyi reddedebiliyor genelde de red ediyor . Kolay gibi duran ama özümsenemeyen bir durum .

Hiçbir şey yapmadan da yorulabiliyor insan, düşündükleri ağır geliyor mesela.

Ölüm Çiçekleri, Octavio Paz

Büyükler sayılara bayılırlar.Diyelim yeni tanıştığınız bir arkadaşınızdan söz ettiniz onlara,asla işin aslıyla ilgili soru sormazlar...
Sesi nasıl,sevdiği oyunlar hangileri?Kelebek koleksiyonu yapıyor mu ?demezler hiç .Kaç yaşında kaç kardeş kaç kilo?...
Büyükler böyledir onlara da kızmamak lazım...Çocuklar büyüklere karşı hoşgörülü ve anlayışlı olmalı...

Küçük Prens

"Deli olacağım, yahut öleceğim dersem yalan söylemiş olurum.İnsan tahammül edemeyeceğini zannettiği şeylere pek çabuk alışıyor ve katlanıyor."
 Sabahattin Ali /Kürk Mantolu Madonna

“Gençlik milletlerin geleceğinin en büyük teminatıdır.Gençlikten gerekli ihtimam esirgenirse,kalkınma savaşı kazanılsa bile,milletler badirelere sürüklenebilir.”
Emine Işınsu - Sancı

Kendini yargılamak başkasını yargılamaktan zordur.kendini yargılamayı başarırsan gerçekten bilgesin demektir...

Küçük prens

-Hayran olmak demek benim gezegenin en yakışıklı en iyi giyinen en zengin ve en akıllı adamı olduğumu kabul etmek demektir.
-Ama zaten bir tek sen varsın gezegende...

Küçük prens

— Heeey! İnsanlar! Nereye gidiyorsunuz?
Ses bomboş cami avlusunda yankılandı.Güvercin şadırvana gelip su içti.
Serçe bir simit kırıntısına yumuldu. Minarenin gölgesi musallanın üzerine düştü.
Az önce orada biri vardı.
Şimdi yok.

| Hesap Günü - Mustafa Kutlu |

Benim hikâyemin kime ne faydası olacak ki? 
Boğuk sesli türkümün, gösterişsiz yüzümün, öylesine ömrümün… 
Beni saklandığım mağaramdan gün yüzüne çıkarmayın. 
Ömrümün yedi uyuyanını uyandırmayın.
Bırakın yazılmamış bir hayatın kahramanı olarak kalayım. 
Bir figürana çevirmeyin beni. 
Ağlamak ile gülmek dışında hiçbir sureti olmayan, bilmeyen gönlüme kalabalık dünyanızın boğucu sesini duyurmayın.
Bana A’rafı öğretmeyin. 
Ben eksik kalayım.
Özlemek Güzel, Mehmet Deveci

Bilmeyi istediklerimiz çoğaldıkça bildiklerimiz o kadar azalır.
Huzursuzluğun kitabı
Pessoa

Annesi gülerek:
      - Ben de çocukken çok düşünürdüm böyle şeyleri. Yavrucuğum, ırmağın başı, sonu olmaz ki. İşte hepsi bu kadar. Irmak hep akar durur ve hiçbir yere de varmaz.
      - Ama anneciğim, her şeyin bir sonu olmaz mı? Gece sona erer, gündüz sona erer, ay öyle, yıl öyle...
      Annesi sözünü kesti:
      - Böyle büyük lafları bırak bir yana; kalk, dolaşmaya çıkalım. Şimdi laf değil, gezinti zamanı!
      - Hayır anneciğim. Ben böyle gezmelerden bıktım artık. Yola düşüp gitmek, başka yerlerde neler olup bittiğini öğrenmek istiyorum. Bu lafları bana birinin öğrettiğini düşünüyorsun ama bilmeni isterim ki çoktandır düşünüyordum ben bunları. Elbette ondan bundan da çok şey öğrendim. Örneğin şunu anladım: Balıkların çoğu yaşlandıkları zaman ömürlerini boşu boşuna geçirdiklerinden yakınırlar. Sürekli sızlanır, lanet okur, her şeyden şikayet ederler. Ben bilmek istiyorum; gerçekten de yaşamak dediğimiz şey şu bir avuç yerde yaşlanıncaya kadar dolaşıp durmaktan mı ibaret; yoksa dünyada başka şekilde yaşamak da mümkün mü?
      Küçük Balığın sözleri bitince annesi:
      - Yavrucuğum, çıldırdın mı sen? Dünya... Dünya da ne demek oluyor? Dünya burası işte; yaşam ise işte yaşıyoruz, varız...
      Bu sırada evlerine büyük bir balık yaklaştı:
      - Komşu, ne diye çocuğunla tartışıyorsun? Bugün dolaşmaya çıkmayacak mısınız yoksa?
      Anne balık komşunun sesiyle evden çıktı:
      - Ne günlere geldik bak! Artık çocuklar annelerine akıl öğretiyorlar!


KÜÇÜK KARA BALIK
Samed Behrengi

Sen başkasının sevgisini O’nun sevgisine tercih ediyorsun ve Aşkın yükünü bana yüklüyorsun. Şimdi Ağlayan Ben’im Yanan Sen.
Sendeki Ateş arttıkça ben daha çok Ağlayacağım....

Kitab-ı Aşk, İskender Pala

Atalarımız nasıl ölçtüler, nerede biçtiler, belli değil ama söylediklerine göre bir insanın kalbini anlamak için yüz gün; insanın kendi kalbini anlaması içinse biraz daha fazla zaman gerekiyormuş, sonsuza kadar...
Kalp, İskender Pala

 Biliyormusun Olric. + Neyi efendimiz?
– Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı.
+ Neden efendimiz? – Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim?
Oğuz Atay
Tutunamayanlar, Oğuz Atay

Vedalaşmak
Vedalaşmak hakikatini meğer o güne kadar hiç kavrayamamışım. Vedalaşmak... Tekrar ne zaman görüşeceğini bilmeden vedalaşmak... Ne dayanılmaz bir keder.Bir ömür, bir yıl, bir ay, bir yıl, bir saat veya bir kaç dakika sonra buluşulabilecek olsa bile bu kederin kalbi helak edeceğini düşünerek vedalaşmak...

Efsane, İskender Pala