İz Bırakan Satırlar

Yapılan bir çalışmada, kadınların ellerine bir miktar elektrik verilerek acı çekmeleri sağlandı. Ardından deneye katılan kadınların eşlerine de elektrik verilip çekilen görüntüler kadınlara izlettirildi. Burada verilen elektriğin voltajının oldukça düşük olup sadece çok kısa süreli bir ağrı oluşturduğunu belirtelim. Kadınlar daha önce kendilerine verilen elektrik sırasında çektiği acının aynısını eşlerinin görüntülerini izlerken de hissetti. Hatta herhangi bir görüntü gösterilmeyip sadece eşlerine elektrik verildiğinin söylenmesi bile aynı acıyı hissetmelerine neden olmuştu. Diğer taraftan, erkekler için böyle bir durum ortaya çıkmamıştır. Görünen o ki kadında sadece durumu görmek ya da bilmek bile beyindeki ağrı devrelerinin etkili olmasına neden olmaktadır. Zaten bu nedenle aşk acısı yaşayan kadınlar, aslında bu acıyı fiziksel olarak da hissedebilmektedirler.
.............
......."Ne zaman bir kitap açıp okusan bir ağaç gülümser
Ölümden sonra yaşam olduğunu bilen."
.........
Fransız Devrimi sonucunda giyotinin kullanıma sokulması, her ne kadar insanlık tarihi açısından vahşi bir olay olsa da, sinirbilimcilere incelenecek binlerce yeni kesilmiş kafa ve beyin olanağı temin etmişti. Bu bilim insanları açısından ironik bir fırsattı. O nedenle idamların yapıldığı yerlerde kesilen kafaları alıp bilim insanlarına götüren kişiler türemişti.
.......
Bir erkek ancak karşısındakinin gözünden yaşlar geldiğinde duruma uyanır ve ortada bir sorun olduğunun farkına varır. Belki de erkekler yolunda gitmeyen durumları daha erken algılayabilseydi, evrimsel olarak kadınlar erkeklere göre daha sık ve kolay ağlamayacaklardı."
........
Cowan adlı bir araştırmacının yaptığı çalışmaya göre anne karnındaki fetüste, dakikada 250.000 sinir hücresi üretilmektedir. Derin bir sessizlik içerisinde bu rakamı tekrar düşünelim. Saniyede yaklaşık 4160 adet sinir hücresi!

Kadın Beyni - Erkek Beyni, Serkan Karaismailoğlu

Yazıdan çok etkilendim.

Felsefe kitapları okumayı denedi. Bir süre sonra, iki kere ikinin dört olduğundan kuşkulanmaya başladığı için bıraktı.

Tutunamayanlar, Oğuz Atay

Severek okuduğum bir romandı.

Zaten yorgunluk benim genel halim. Bana "Nasılsın?" diye soranlara, en sık verdiğim yanıtın "Yorgunum," demek olduğunu keşfettiğim günden beri, daha bilinçli olarak "Yorgunum".

Şu memlekette yaşayıp da yorgun olmamak mümkün mü? Beden yorgunluğu dediğinden ne olacak, iki-üç dinlenmeyle geçer, ama ben aslında vatan yorgunuyum! Ruh yorgunuyum, gönül yorgunuyum, hayat yorgunuyum; öğrenmek, bilmek, anlamak, anlamamış gibi yapmak, düşünmek, hissetmek, tanımak, tanık olmak, katlanmak, anlayış göstermek, görmezden gelmek, üzerinde durmamak, idare etmek, üzülmemiş görünmek, alışmak, alışamamak, sabretmek, katlanmak, beklemek yorgunuyum.

Tam da artık bu memlekette hiçbir şey şaşırtamaz beni sanırken, her seferinde yeniden şaşırmak yorgunuyum.

Yüksek Topuklar / Murathan Mungan

"sefil düşünceler ve küçüklükler arasında kaybolup, hayattaki büyük sırrı çözemedik. soru da cevapsız ve acımasız kalakaldı:
nasıl yaşadın, neden öyle yaşadın, neyi yapabilecekken yapmadın, başka bir yol, başka bir anlam arıyordun, yanlış zilleri, yanlış kapıları çaldın, yanlış yollara saptın, yanlış insanları sevdin, yanlış yataklarda uyudun, yanlış evlerde yaşadın. neden hayal ettiklerini, düşündüklerini bu kadar küçümsüyorsun?"

" kendine benzetmeye çalıştığın bir insanı nasıl sevebilirsin?"

"neden hayatın bir anlamı olsun ki? anlama ne gerek var? hiç bir anlamı yok. olur da hayata bir anlam verirsen doğallığı öldürüp anlam içinde hapsolursun. bir anlam aramaktan, anlamdan konuşanları duymaktan bıktım. ha s...!"

"devam et bakalım. hayatında bir kere olsun bir bahane bulmaya çalışma, bu ana önceden hazırlanma, bu anı mahvetme. cetvel ve hesapları bir kenara bırakıp, kendine doğru git."

Kızıla Boyalı Saçlar - Kostas Mourselas

İnsanın geçmişini araştırması acı veren bir deneyimdi. Mutlu olabilmenin tek şartı "unutmayı" başarabilmekti.

Kardeşimin Hikayesi - Zülfü Livaneli

Bu bir vazgeçiş değil, bu çok zor olurdu, bu sadece vazgeçmek zorunda kalmak.

Milena'ya Mektuplar, Franz Kafka

“Biliyor musun” dedin.
“Sen neye benziyorsun biliyor musun?”
Epeydir aradığın bir şeyi bulmuş olmanın hem sevinç,
Hem keder veren gizli bir an için bulandırmıştı yüzündeki tedirginliği, kırgınlığı.
Sis ışığa çıkmıştı.
Sonra yavaşça çevirip başını yüzüme baktın kuyuya düşmeye benzeyen derin bir korkuyla.
“Neye?” dedim, yan yanayken yaşadığımız ayrılığın adını sorar gibi, “Neye?”
“Bilardo toplarına.”
“Neden?” dedim.
“Yazgını hep başkalarının ıstakalarının insafına bırakıyorsun da ondan…”

Murathan Mungan, Yaz Geçer

" Benim için de Dua et '' diyorsun.
Etmesine ederim de,
''Kendisi nerede?'' diye sorarsa;
Ne diyeyim?

Mesnevi
Mevlana Celaleddin-i Rumi

"O da erken açan bir kardelendi. Daha niceleri gibi.
Uzun bir kara kışın zulmüne rağmen.
Niceleri gibi dipdiri gülümseyen...

Bahar İsyancıdır, Onat Kutlar

...çünkü hiçbir şey göründüğü hatta yaşandığı gibi değil!
her şey hatırlandığı gibi...

Barış Bıçakçı - aramızdaki en kısa mesafe

İnsan ömrü sonbahardan ibaret...
Yazla, kış arası...

İçimin Ağrıyan Yanları, Hasan Tosun

Su birikintilerinin ağaçlandığı eski bir sokağın tarihinde
Şöyle yazdı:
Her şey sonraya kaldı...

Edip Cansever / Saate bakmak

Bir zamanlar adamın biri derdinden ağlayıp 
sızlanıyormuş. Ünlü şeyhlerden Şibli onun halini görmüş, ağlamasının 
sebebini sormuş ;...
- Güzelliği canıma can katan, ömrümü arttıran bir 
sevgilim vardı. Geçenlerde öldü, şimdi ayrılığı beni de 
öldürüyor........
- Madem ki sevgilinin hasretiyle yanıp 
tutuşuyorsun, demiş Şibli ; o halde yeni bir sevgili bul 
kendine...
Ama dikkat et, bu sefer aşık olduğun sevgili ölenlerden 
olmasın !

İskender Pala 
(Aşknâme)

. "Adın ne?" "Kelebek." "Kelebek mi? Kelebeksin demek? Zavallı. Kelebekler uçar, kanatları vardır, seninkiler nerede?" "Kaybettim kanatlarımı."

Kelebek, Henri Charrière

''Üstelik Yalnızlıklar, şiir değilse nedir; kimse bilmiyor.
  Ben ninemi yalnızlık sanmıştım bir keresinde.
  Anlardım ki, insan bir başkasındaki kendini okur;
  Ve okunanlar yalnızlıktır.
  Yalnızlık hadi gidelim'dir çoğu kez,
  Hadi n'olursun''

Yalnızlıklar / Hasan Ali Toptaş