üçüz çocuklarımı büyütürken yaşadığım sıkıntıları sizlere anlatsam sayfalar yetmez arkadaşlar.köyde görev yaparken bakıcı bulamadık.1 tanesini yanıma alabildim.diğer ikisini memlekette bıraktım ve yaşları henüz 1.5 tu.her gün ağlayarak okula gittim.sonunda köyden bir bakıcı daha buldum ve iki ayrı bakıcıya vererek çocuklarımı yanıma aldım.bu kez köyden bulduğum bakıcı çocuklarımın eşyalarını alıyodu gizlice.yedirmesi için bıraktığım yiyecekleri çocuğuna yediriyordu.ve sürekli yalan söylüyordu.yalanını yakalayınca da inkar ediyordu ve beni bakmamakla tehdit ediyordu.çünkü mecbur olduğumu biliyordu.okul kapanana kadar her şeye göz yumdum.bir daha ona vermedim çocuklarımı.bu sıkıntılarımdan sadece küçük bir kesit.şimdi 4 yaşındalar ve eve yine bakıcı geliyor.ama bu bakıcımdan çok memnunum .çocuklarımı gözünden sakınıyor.ona çok güveniyorum.allah zorda kalan herkese öyle bir bakıcı nasip etsin.
hocam Allah yardımcınız olsun...bakıcı konusunda çektiklerinize bir anne olarak çok üzüldüm.hele ayrı kalmışsınız o daha da zor.ama büyüdüklerinde aynı yaşta 3 çocuk çok hoş bir duygu olsa gerek.Allah analı babalı büyütsün.
gerçekten çocuk sahibi olmak büyük bir sorumluluk.farkında olduğum için tek olsun öz olsun diyorum.
