Karne Günü Hatıralarınız...

Karneleri,yarın toplantımız olduğundan dolayı,bu günden dağıtmam gerekiyordu.

Okul sanki cenaze evine döndü.Baktım olmayacak vereyim gitsinler dedim.

Daha beter oldu.Karneyi alırken ağlamayan da ağlamaya başladı.Halbu ki istisnasız hepsi de 5 ile geçti.

Büyük sınıfların hepsi taktir aldı.

Yaşamadığım bir karne günü yaşadım.

Ben karneleri dağıttım,çocuklar da beni dağıttı.

Sizler neler yaşadınız? Yazarsanız sevinirim.........

Benim 4 ve 5.sınıflarımda toplam 5 öğrencim var.Bunlardan 4 tanesi takdir veya teşekkür aldı.Diğer öğrenci karneleri dağıttığım sırada arkadaşlarını kıskandığı için sanırım hıçkıra hıçkra ağlamaya başladı.Bende dayanamadım karnesini aldım elime,numaradan notlarını yeniden hesaplıyormuş gibi yaptım ve "aaa!! yanlış hesaplamışım sende teşekkür almışsın "diyipmüdür odasında ona da bir teşekkür belgesi düzenledim.Sevinçten ne hale geldiğini görmeliydiniz öğrencimin.Onun o hali beni de çok mutlu etti doğrusu.

Ben ağladım onlar ağladı.
Onlar ağladı ben ağladım.
Hep beraber ağlaştık.

Benim şimdiye kadar 1den 5e kadar okuttuğum ilk çocuklarımdı.Çok ağladılar.Ben de ağlamamak için kendimi zor tuttum.Gözlerim doldu ama kendimi bırakmadım.Onlar daha çok ağlarlar diye içime attım.
Ayrıldık işte, ne olsun.Hüzün...

Bugünüm hem sevinç hemde hüzün doluydu...
İlk birinci sınıftan almıştım onları.mesleğede onlarla beraber başlamıştım.beraber öğrendik herşeyi...Ağlamadım desem yalan söylemiş olurum ...Onlarda ağladı bende ağladım...koca beş yılı beraber devirdik...

pek hüzünlüydü.son sınıfların bizi uğurlama töreninden etkilendim.arabaya binmemizle bizi alkışlamaları  bir oldu.unutmamak ve unutulmamak dilekleriyle ayrıldık.

Arkadaşlar, bitek benim günüm mü neşeli geçmiş ? 

Yıl boyunca hep beraber gülmeye o kadar alışmışız ki karne öncesi eski günlerimizi yadederek yine güle oynaya son günümüze noktayı koyduk 

Birinci sınıftan beşinci sınıfa kadar okuttuğum öğrencilerim olsaydı veya 4-5. sınıfları okutmuş olsaydım benim de durumum sizden farklı olmazdı sanırım.

Ama, binbir emekle büyütüp yeşerttiğiniz fidanları, yeni bir hayata uğurlamanın mutluluğunu yaşıyorsunuz. Dilerim, aynı mutluluğu yaşamak bize de nasip olur...

Acısıyla, tatlısıyla geçen bir yıldan sonra " İyi ki öğretmen olmuşum ve bu yıl elimden gelenin en iyisini yaptım" diyebiliyorsak; rahat bir vicdan, bu tatlı hüzünlerin en iyi ilacı olacaktır şüphesiz...

Daha nice mezunlar görmek dileğiyle... 

Daha nice mezunlar görmek dileğiyle... 

muhakkak daha nice mezunlar görürüz inşallah...
Ama insan ilklerini mezun edince daha bi hüzünlü oluyor ...

Bu gece sabaha kadar düşündüm.Bazı öğrencilerimden ayrılırken onları çok iyi motive etmeliydim.Yoksa hayat onlar için çok acımasız olabilirdi.Sabah okula gittiğimde yurttan(çocuk yuvası) gelen Muhammed Hanifi'yi(baba hapiste,anne baba tarafından öldürülmüş,seneye başka yaş grubunda olacağı için okulunu değiştirecekler) yanıma alarak sınıfa gittim.Muhammed Hanifi gerçekten çok zeki bir çocuk.Yurttaki etkinliklerin hepsine katıldığı için zaman zaman ödevlerini aksattığı oluyor.

Ve ona şöyle dedim:
Oğlum, sen çok zeki ve de akıllı bir çocuksun.Seni ileride her zaman iyi yerlerde görmek istiyorum.Beni utandırmayacaksın inşallah.
Ona telefon numaralarımı verdim,başarıyı elde ettiğin her zaman beni arayacaksın, diye tembih ettim.
O da bana, öğretmenim sizi hiçbir zaman utandırmayacağım, diye söz verdi.

Onun çok başarılı olmasını istiyorum.Annesi ve babası olan çocuklara, anne ve babaları, diğer akrabaları destek olacaklar.Ama Muhammed Hanifi'ye kim destek olacak?Umarım telefon ederek benim desteğimi alır.

Yurttan gelen bir öğrencim daha var:Gülcan

Gülcan melek gibi bir kız.Annesi abisi tarafından öldürülmüş.(malum televizyon programlarına katıldıktan sonra)

Gülcan'ımla vedalaşamadık.Salı gününden bu yana okula gelmedi.Çünkü babası onu memlekete götürmüş.Bunları yazarken gözlerim dolu dolu.Gülcan'ım seneye gelecek mi?

Bu çocuklarla 3 yıl beraber oldum.Onlar ağladığında ben de arkamı döndüm ağladım.Bu 3 yıl benim ömrümden ömür aldı.Hem onların öğretmeni olduğuma seviniyorum.Hem de bu gibi şeyleri onlarla birlikte yaşadığım için üzülüyorum.

Öğretmen arkadaşlarımın bir çoğunun böyle şeyleri çok fazla yaşadıklarını biliyorum ama yine de sizinle paylaşmak istedim.Saygılar...

Aladağ44 Öğretmenim, Muhammed  ve Gülcan dahil, böyle makus kaderi paylaşan çocuklarımızın şuan karşılaştıkları olumsuzluklar ve zorluklar, geleceklerinde kavuşacakları güzel hayatın kaldırım taşları olur inşallah...

Keşke, bu yavrular için elimizden bişeyler gelebilseydi...

Paylaştığınız için ve insan hayatına duyarlı olan yüreğiniz için ayrıca teşekkür ederim size....

Sude öğretmenim, duygularıma ortak olduğunuz için teşekkür ederim.

herkese çok tşkkler

kendi sınıfımdaki tüm öğrenciler sevinç içinde karnelerini sallıyorlardı."hepsi beş,bi tane dördüm var,geçtim,sen geçtin mi"sesleri arasında sınıfta yer yerinden oynadı sanki.
ancak benim okuttuğum ve 8.sınıftan mezun olan öğrenciler yürek burktular...
öyle ağladılar ki anlatamam...kimisi göz yaşlarıyla kimisi gülücüklerle tatile başlangıç yaptılar...

ben  ilköğretim kurumları yönetmeliğine göre 3 yıl kesintisiz taktir alan öğrencilerime üstün başarı belgesi verdim .okul  birincisini belirlemek için  çalışma yaptık ve 4 tane 1. belirledik.

   Benim öğretmen olarak ilk karne heyecanımdı!... Öğrencilerimin hepsini ayrı ayrı o kadar çok seviyorum ki ayrılırken bizde epey ağlaştık.. Ama Sude öğretmenimin de dediği gibi "bu yıl elimden gelenin en iyisini yaptığıma" inancım tam olduğu için vicdanım çok rahat.. İnşallah seneye daha daha güzel şeyler yapacağız beraberce:)