Kaybedenler Kulübü

Size sonuna kadar katılıyorum değerli öğretmenim...

kaybetmek asıl bir son mudur ki? yoksa yeni birşeylerin başlangıcı mı...?

hayatın neresinden baktığımıza bağlı....her daim umut dolu olalım:))

sevoş Öğretmenim Hayata Bakışınıza Hayranım Doğrusu

şu an için herşey yerinde:))

şu an için herşey yerinde:))

Dilerim Hep Öyle Olur...

kaybettikçe öğreniyor ve bileniyoruz yeni heyecanlara..

bugünden itibaren insanlara olan tüm iyi niyetimi kaybettim ama onlar istedi bunu 

2 yıl önce üniversite arkadaşımı, yani ev arkadaşımı  yani dostumu kaybettim,boşluğu dolmayacak dostumu

hayatta sadece ölümler kayıptır benim için gerisi hikayeden ibaret...

Gülüşlerim Hala Kayıp..

insanlara karşı güvenimi kaybettim hükümsüzdür

  :  

Gülüşlerim Hala Kayıp..

Yha şuan da midem çok fena bulanıyor,felaket derecede hastayım ve tamamlamam gereken bir sürü iş var.ama yine de çok şükür diyorum,Allah beterinden saklasın inş.

bence bu kadarkaramsar olmayın

eminim sizin de yükünüz çok ağır geliyo bazen ama ben kendimi hep şöyle avutuyorum,çektiğim sıkıntıların elbet mukafatı olacak,Allah belki bu sıkıntılar sayesinde ilerde çok daha güzel günler yaşatacak hepimize

hem ayrıca bu dünyanın bir de bitişi var bu geçici dünyada hep mutlu olursak esas dünya için nasıl azık biriktireceğiz ki?

  :  

Bunlar Bana Benzemiyor Öğretmenim Ödünç Gülüşler İstemiyorum

Seydunay Öğretmenim Geçmiş Olsun.

Sevgiyi bulmak ve kaybetmek::::

 

Asla değiştiremiyeceğin şeyler için üzülme.

Değiştirebileceğin ama

istediğin halde değiştiremediğin şeyler için

mutsuz ol veya ağla.

Asla "bir daha sevmeyeceğim" deme.

Mahçup olursun.

Asla sevgiyi arama

çünkü sen aradıkça o saklanır kapı arkalarına.

Sevgi seni istedi mi bulur.

Zamanı vardır.

Tıpkı baharı, kışın arasan da bulamayacağın gibi.

Ya da bulsan da

asla onun gerçek bir bahar olmadığını

kabul etmek zorunda olacağın gibi.

O bulduğun sadece bir aldanmışlıktır.

Aldanırsan, tıpkı kış ortasında çiçek açan

erik ağaçlarına dönersin.

Kışın ortasında sevinçten çiçek açarsın.

Kış gerçek yüzünü gösterince de donarsın;

anlarsın ki yaşadığın bahar

kış ortasında yaşanan yalancı bir baharmış.

Erik ağacı gibi donarsın o zaman

ve o yaz boşa geçer.

Meyvesiz, kimsesiz.

Sevgi aranmaz. Sevgi istedi mi seni bulur.

Hiç ummadığın bir anda arkanda beliren

bir dost olur bu bazen.

Otobüs durağında ensende hissettiğin bir nefes

alır götürür seni sevgiye.

Bir tesadüf sana sevgiyi taşır.

Sen sevgiyi aramamışsındır.

Tıpkı gecikse de gelen

ve geleceğinden emin olduğun bahar gibi.

Tıpkı bir sabah kalktığında

baharın pürüzsüz yüzü ile karşılaşman gibi

bulmuştur seni sevgi.

Sevgiyi kaybederken de cesur olmalısın.

Yüreğin dolu olmalı sabır ve güçle.

Her kaybedilen kazanılan bir derstir zaten.

Sevgi çok şey öğretir severken ve kaybederken.

Sevgiyi kaybederken

aslında onu hiç kaybetmek istemediğini öğrenirsin.

Sevgiyi kaybederken, onu kaybetmenin,

bulmak kadar güç olmadığını

ama acısına katlanmanın ne güç olduğunu öğrenirsin.

Sahipken sevgiye hep yanında olacakmış gibi

onu hoyratça harcamışsındır.

Kaybettiğinde ise

her an yanında olacağına inanmakla

ne büyük yanlış yaptığını anlarsın.

Ve bir dahaki sevginde daha temkinlisindir.

Hem severken, hem kaybederken.

Bir önceki sevgi öğretmiştir bunu sana.

Her kayıp bir derstir alman gereken.