diyarbakır kulp'ta ilk öğretmenliğe başladığımda evim yol üzerinde tek katlıydı. hafta sonu erken saatte çocuklar pencerenin önünde top oynuyorlar. sinirle kalkıp çocuklara bağırdım.
saat kaç haberiniz var mı?
çocuklar bir anda dağıldılar. ben de mutlu bir şekilde yatağıma döndüm.
5 dakika sonra kapım gürültüyle vuruldu. yine sinirle gittim açtım ki karşımda aynı çocuklar ama nefes nefese :
ögretmenim saat 7 olmuştur ha.
bir zaman kapıda dikilip olayı kavramaya çalıştım. çocuk saflığı onlara saati sorduğumu sanıp eve gidip saati öğrenip gelmişler.