Köy Hayatı Bizi Asosyalleştirdi Mi?

tiyatro sinema konser hiçbişiy kalmadı hayatımda.
artık ördek besleyip ot yoluyorum

siz köylüye benzemeyin, köylüyü kendinize benzetmeye çalışın derdi doğudaki amirim. dört dağ arasında bunu nasıl başaracağımızı söylemezdi tabi... dört duvar arasında her gün aynı gökyüzü, aynı dağlar, aynı çamurlu yol, aynı çile... takvim yapraklarını yırtmayı unutsa hangi günde olduğunu bile unutur insan...

Konser, tiyatro, sinema yok ama balık keyfi var. Her hafta futbol maçları, gençlerle piknik çiğköfte partileri yapmak var. Ben asosyalleştirdiğine inanmıyorum.

Bol bol kitap okuyor, yazılar yazıyor, kendimi dinliyorum.. Zamanla sıkılmıyor mu insan, tabi ki evet. Peki bu asosyallik mi?? Tabi ki hayır..

hafta sonu onca yol gidiyorum sinema için evde film izlemeyi sevmiyorum en azından sinemada tanımadığınız insanlarda olsa insan oluyor:) köylülerle mesafeliyim ama onlar hala anlayamadılar habersiz misafir sevmediğimi bazen çat kapı geliyorlar bir tane öğrenci velim en yakın komşum çocuğunun öğretmeni olduğumu unuttu veli toplantısına gelmiyor çocuk sorunlu okula çağırıyorum veliyi oda evime geliyor benim yakın diye yahu okula çağırdım eve ne geliyon

köy mü Allah belasını versin hayat mı be tek başına hiç biri tüğrkçe bilmez mi
3 yıldır komşun sana bir tas çorba getirmez mi.Söz de müslüman lar Bu sene açıldım ama köylüye bile bağırıyom kafayı yedim imajı verdim işe yaradı.köylü yanıma yaklaşamıyor.
esela biri bugün evlen dedi adama kızın varsa ver dedim adam bozuldu.Fazla kafaya takmayın bitersiniz.

Sen de öğretmenim dersin ya işte ben ona yanarım

Köyde 2 yıl 6 ay 17 gün görev yaptım. Görev yaptığım zamanları  ''yarı açık cezaevi''nde yatmışım gibi kabul ediyorum.

giderek içime kapanmaya başlıyorum.

yaşadığım son günlerden sonra...off..asosyalleşsem yine iyi.hayattan koptum resmen :/

ben pek farketmedim ama gün geçtikçe daha bi asabi her an canı ağlamak isteyen, biraz insan görünce mutluluktan uçan bi hal almışım annemin tabiri

milletin köyü de güzel ya kıskanmamak elde mi a dostlar

Günümüz insanlarının en büyük sorunlarından birisi de yalnızlıktır.

Çünkü sosyal yaşam alanları gittikçe daralıyor. İnsanların ortak paylaşım alanları azalıyor. Dolayısı ile kişi kendi yalnızlığı ile baş başa kalıyor.

Bu gün kır ile şehir arasında bu konuda çok fazla değişikliğin olduğunu sanmıyorum.  Teknolojinin ürünü iletişim araçları ile dünya, deyim yerindeyse küçücük bir köye döndü adeta.

Olumlu etkileşim beraberinde olumsuzlukları da bütün alanlara yaydı. Kırın o eski otantik özelliğinden eser kalmadı. Kent kültürü kısa sürede kırsalı da etki altına alabiliyor. Dolayısıyla şehirlerde yaşanan sorunlar kısa sürede köyleri de etkilemeye başlıyor.

Yaşanan sorunların yerelden kaynaklı olmadığını, mevcut mülkiyet ilişkilerinden kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Sahip olunan maddiyat ile ihtiyaçlar arasında derin uçurum yaşamı çekilmez kılıyor. Etkileşimin hızlı olması, insanlardaki hırsı da körüklüyor bir çeşit. Ulaşılamadığında ise mutsuzluk baş gösteriyor haliyle. Bütün sorun bu cenderede düğümlüdür bence…

köy hayatının güzellikleri olduğu kabülümdür, ama güçlüklerini de inkar edemeyiz. ben köy hayatını hiç yaşamamış biriyim. şehirde büyümüşüm, 4 senedir köyde yaşıyorum, köy koşullarına ayak uydurmaya çalışıyorum ve başardığıma da inanıyorum; ama arkama dönüp baktığımda bende çok şeyin gittiğini görüyorum ve üzülüyorum. en değerli varlığım olan sağlığım bozuldu.

Allah şifa versin

köy hayatının güzellikleri olduğu kabülümdür, ama güçlüklerini de inkar edemeyiz. ben köy hayatını hiç yaşamamış biriyim. şehirde büyümüşüm, 4 senedir köyde yaşıyorum, köy koşullarına ayak uydurmaya çalışıyorum ve başardığıma da inanıyorum; ama arkama dönüp baktığımda bende çok şeyin gittiğini görüyorum ve üzülüyorum. en değerli varlığım olan sağlığım bozuldu.

hiç köyde çalışmadım ama galiba asosyalleştirme konusunda haklı gibisiniz.