Köy Öğretmenliğinin Avantaj Ve Dezavantajları

 tek öğretmen olarak köyde 4. yılım..
DEZAVANTAJLARI
1- 5 sınıf birarada okutmak
2- sohbet edecek kimsenin olmaması (sosyal ortam yokluğu)
3- köylünün okula ve öğretmene ilgisizliği ( ör: haftasonu tüm okulu tek başıma boyadım hiçkimse yardımcı olmadı)
4- köydeki dedikodular
5- köylü ile olan dil farkı
6- Terör endişesi ( geçen yıl bizim yakınlarda vukuat olmuştu)
AVANTAJLARI
1- kafa rahat sakin bi ortam ( şehrin gürültüsünden sıkılmış olanlara önerilir)
2- şu öğretmen böyle bu müdür şöyle dedikodusu yok
3- Kira derdin yok ama çok küçük 1+1 lojman..
4- azda olsa birikim yapabilmek

amir yok kafa rahat,mesai arkadaşı yok kavga yok çekememezlik yok,şehir gürültüsü yok mis gibi hava.köylüye kendini kabullendirmişsen her yönden rahatsın,çalışırsan meb e şikayet eden yok.

birleştirilmiş sınıf çok kötü,acil ihtiyacın oluyor bulamıyorsun,okulun bütün işleri senin üstünde,çocuklara okulda ne öğretebilirsen o, evde çalışma yok,ilgi yok,velinin çocuktan bir beklentisi yok,8 i bitirsin doğru sanayiye,kızlar 8 den sonra okulu bırakır istisnalar hariç.

hocam nasıl özlüyorum urfa daki birleştirilmiş sınıflı küçücük okulumu köy her zaman daha sıcak daha içten.her türlü zorluğa değer köy çiçekleri için....manevi tatmini çok yüksek.

1-herkes fakir olmasalarda fakirdir aslında, okul okula yardım geldiğinde akıllarına gelir.
2-md.yetk. öğretmen durumlarnı bildiği için çanta kalem defter vermediğinde, mektup yazılır ya da bizzat okula gelinerek sitem edilir, küsülür.
3- iyi bir öğretmen penisilin iğne yapabilmeli, hastaları sağlık ocaklarına gitmekten kurtarmalıdır.
4- yemeğe davet edildiğinizde tabaklar dolusu yemek yemek zorundasınızdır.yemem derseniz sevilmezsiniz!
5- haydi kızlar okula kampanyasında okula gelmeyen kızları bildirirseniz, ahirette yeriniz bellidir. direk cehennem...
6- sıraları öğretmen indirir kamyondan,öğretmenin cinsiyeti farketmez! sınıfları düzenler sıraları teker teker taşıyp, çok bilen ancak yardıma gelmeyen kişiler, iş bittikten sonra gelip eksiklikleri bildirirler,bu buraya olmamış diyerek görüşlerini rahatça dile getirirler.
7- okulda herşey tamdır çünkü devlet herşeyi göndermiştir.halbuki yangın kovalarını bile öğretmen kendi maaşından alıp boyamıştır....

eml48 hocam kesinlikle her kelimesine katılıyorm bugün kömürümü bir çocukla birlikte kendim taşıdım ....

para mı birikiyor
vala eşimden ayrıyım sozlesmelı öğretmene eş durumu verılmedı malum
mnasıl para bırıkıyor
koyde hersey ıkı katı fiyatta
ılceden market alısverısı yapıyosunuz sehırde olsa 10lıra ılcede 20 lıra aynı seyler
odun komur alıyosunuz koye cıkarmaya 100lıra fazla para alıyorlar
sobalı evevdogalgaz kadar para verdım tek odadad soba yanmasına ragmenn

köyün tek avantajı öğrencilerin saflığıydı dezavantajları arkadaşlar yazmış zaten fazlası var eksiği yok bende köyde para birikeceğine inanamıyorum 5 yıl önce köyde çalışırken 4 km'lik yola ayda 200tl para ödediğimi biliyorum her şey köylüye verilenin 2 katı fiyatına oluyordu bize
yine de olgunlaşmak adına her öğretmen mesleğe köyden başlamalı en kötüsünü görmeli ve iyisini bulduğunda mutlu olmalı ( ama köyde 2 yıldan fazla kalmamalı )

valla 4 yıl köyde çalıştık eşimle. iki öğretmendik. hem çok güzeldi hem çok zor. suyu donar, tuvaleti donar, yoluna kar dolar... okulun boyasını bile köyde öğretmen yapar. veli için gecenin bir yarısı ya da sabahın körü farketmez her an gelip senden birşeyler ister. lojman desen kibrit kutusu kadar, rutubetten eşyaların çürür, fareler giysilerini yer, ne kadar boyasan her yer küf kokar...
 şimdi ilçedeyiz. sarıkamış küçücük bir yer ama bize büyükşehir gibi geliyor. ama bazen yine de köyümüzü özlüyoruz. bütün zorlukları çocuklarımızın bir gülücüğü unutturur köylerde. sizden aldıkları sevgiyi kat kat geri verirler köy çocukları. köy öğretmenliği bambaşka bir deneyim. bütün köy öğretmeni arkadaşları saygıyla selamlıyorum. öğretmenliğin en zor şeklini onlar yapıyor çünkü (her fırsatta okulu kapatıp şehre kaçan, okuldayken de doğru dürüst ders işlemeyen bazılarını saymıyorum ama)

bölgeye göre değişiyor dezavantaj ya da avantaj olması... hakkari gibi bir yerde mitinglerden, kitlesel eylemlerden zarar görmemek açısından köy avantajlı denilebilir... zira cuma günü il merkezinde okula gitmeye çalışan meslektaşlarım taşlandılar...

evet yerine göre değişiyor. ama mutluluğu da hüznü de şehirden farklı

valla 4 yıl köyde çalıştık eşimle. iki öğretmendik. hem çok güzeldi hem çok zor. suyu donar, tuvaleti donar, yoluna kar dolar... okulun boyasını bile köyde öğretmen yapar. veli için gecenin bir yarısı ya da sabahın körü farketmez her an gelip senden birşeyler ister. lojman desen kibrit kutusu kadar, rutubetten eşyaların çürür, fareler giysilerini yer, ne kadar boyasan her yer küf kokar...
 şimdi ilçedeyiz. sarıkamış küçücük bir yer ama bize büyükşehir gibi geliyor. ama bazen yine de köyümüzü özlüyoruz. bütün zorlukları çocuklarımızın bir gülücüğü unutturur köylerde. sizden aldıkları sevgiyi kat kat geri verirler köy çocukları. köy öğretmenliği bambaşka bir deneyim. bütün köy öğretmeni arkadaşları saygıyla selamlıyorum. öğretmenliğin en zor şeklini onlar yapıyor çünkü (her fırsatta okulu kapatıp şehre kaçan, okuldayken de doğru dürüst ders işlemeyen bazılarını saymıyorum ama)

hocam nasıl özlüyorum urfa daki birleştirilmiş sınıflı küçücük okulumu köy her zaman daha sıcak daha içten.her türlü zorluğa değer köy çiçekleri için....manevi tatmini çok yüksek.

köyde masumiyet,saflık, temiz kalplilik vardı. öğretmene saygı, küçücük şeylerden mutlu olma vardı.
şimdi şehirdeyim. güya aldığım sınıf iyi bir sınıf. çocuklar şımarık yetiştirilmiş, ağızları bozuk, köydeki çocukları heyecanlandıran çalışmaları küçümsüyorlar. sınıf düzeni diye bir şey yok. durun,susun demekle gün bitiyor. öğrenciye ceza versen velisi okulda bitiyor. çocugum henüz uyum sağlayamadı biraz özel ilgi göstersenizle başlayan cümleler hiç bitmiyor.
 her gün sinir,stres ve üzüntüyle eve geliyorum.artık vicdanen değil sadece vazifeden dolayı öğretmenlik yapıyorum.

BEN KÖYÜMÜ,KÖY ÇOCUKLARIMI ÇOK ÖZLÜYORUM.

köyde masumiyet,saflık, temiz kalplilik vardı. öğretmene saygı, küçücük şeylerden mutlu olma vardı.
şimdi şehirdeyim. güya aldığım sınıf iyi bir sınıf. çocuklar şımarık yetiştirilmiş, ağızları bozuk, köydeki çocukları heyecanlandıran çalışmaları küçümsüyorlar. sınıf düzeni diye bir şey yok. durun,susun demekle gün bitiyor. öğrenciye ceza versen velisi okulda bitiyor. çocugum henüz uyum sağlayamadı biraz özel ilgi göstersenizle başlayan cümleler hiç bitmiyor.
 her gün sinir,stres ve üzüntüyle eve geliyorum.artık vicdanen değil sadece vazifeden dolayı öğretmenlik yapıyorum.

BEN KÖYÜMÜ,KÖY ÇOCUKLARIMI ÇOK ÖZLÜYORUM.

Size katılıyorum hocam.Hani bi söz vardır.Ne senle oluyor nede sensiz

selam arkadaşlar ben de 3 yıldır şemdinlinin bir köyünde çalışıyorum sözleşmeliyim pek buradan çıkışımın olacağını düşünmüyorum bakan bir şeyler yapmazsa
sizlere katılıyorum köydec öğrenci saf öğretmene saygılı[ilköğretimde evet] köylü misafirperver,
ama tabiki birleştiirilmiş sınıf olması, imkansızlık, terör,yol....
 en önemlisi umut tükeniyor,ben tükeniyorum.
köydeki insanlardan pek de farkımın kalmadığını düşünüyorum, ayda bir ilçeye maaşa gidiyoruz, kışın yol kapalıysa o da yok hele 2 yıl önce ilçeye bile 4 saatte gidiyorduk neyse ki yol asfalt oldu da 1 buçuk saat oldu...
ben umudun bittiği yerdeyim
köreldiğimi düşünüyorum oysa ki ne umutla gelmiştim şimdi buraya taş ve toprak yığını diye bakıyorum...
tek tesellim öğrencilerim onlar olmasa ne yapardım bilmiyorum.......

hocam inşallah bu günlerde geçecektir. siz umudunuzu, öğretmenlik aşkınızı hiç kaybetmeyin. buradaki birçok arkadaş aynı zamanları geçirmiştir. sağlıkla, sevinçle kalın..

selam arkadaşlar ben de 3 yıldır şemdinlinin bir köyünde çalışıyorum sözleşmeliyim pek buradan çıkışımın olacağını düşünmüyorum bakan bir şeyler yapmazsa
sizlere katılıyorum köydec öğrenci saf öğretmene saygılı[ilköğretimde evet] köylü misafirperver,
ama tabiki birleştiirilmiş sınıf olması, imkansızlık, terör,yol....
 en önemlisi umut tükeniyor,ben tükeniyorum.
köydeki insanlardan pek de farkımın kalmadığını düşünüyorum, ayda bir ilçeye maaşa gidiyoruz, kışın yol kapalıysa o da yok hele 2 yıl önce ilçeye bile 4 saatte gidiyorduk neyse ki yol asfalt oldu da 1 buçuk saat oldu...
ben umudun bittiği yerdeyim
köreldiğimi düşünüyorum oysa ki ne umutla gelmiştim şimdi buraya taş ve toprak yığını diye bakıyorum...
tek tesellim öğrencilerim onlar olmasa ne yapardım bilmiyorum.......

köydeyim evet ama saflık filan yok hiçbirinde de. hepsi büyümüş küçülmüş.sanki onların parasında gözümüz var da toplanan 10 tl ile zengin oluyoruz biz alıyoruz hepsini.bende diyorum ki keşke müstakil sınıfta çıtı pıtı çocuk gibi çocukalrım olsa.öğretmene akıl vermese devamlı. şunu yapalım bunu yapalım diye gelmese tenefüste.dersten çok herşeyi sevmese.ve 5 tlsini harcamak için pikapın arkasında gelen küflü yiyecekleri değil de şehir gezisini tercih etse.para para para demeseee...

köyde masumiyet,saflık, temiz kalplilik vardı. öğretmene saygı, küçücük şeylerden mutlu olma vardı.
şimdi şehirdeyim. güya aldığım sınıf iyi bir sınıf. çocuklar şımarık yetiştirilmiş, ağızları bozuk, köydeki çocukları heyecanlandıran çalışmaları küçümsüyorlar. sınıf düzeni diye bir şey yok. durun,susun demekle gün bitiyor. öğrenciye ceza versen velisi okulda bitiyor. çocugum henüz uyum sağlayamadı biraz özel ilgi göstersenizle başlayan cümleler hiç bitmiyor.
 her gün sinir,stres ve üzüntüyle eve geliyorum.artık vicdanen değil sadece vazifeden dolayı öğretmenlik yapıyorum.

BEN KÖYÜMÜ,KÖY ÇOCUKLARIMI ÇOK ÖZLÜYORUM.