O mesafe...Tanıdık, yabancı olmayan cümleler..
- Ellerinden öperim anacım, nasılsın?
- Sağ olasın evladım, ayaktayım şükür, ben de gözlerinden öperim, sen nasılsın?
- Hamd olsun anam, sıkıntı yok. Havalar biraz soğudu, işte okul, lojman aynı şeyler.
- Aman Allah yardımcın olsun oğul, sağlığına dikkat et.
- Ederim ben anam, sen aman sobanı güzel yak her yer soğudu artık, sadece burası değil.
- Tamam evladım, haydi yazmasın sana daha fazla, yarın gene görüşürüz nasipse.
- Allah yardımcın olsun anacım, öperim ellerinden.
- Gözlerinden öperim oğul, Allah’a emanet olasın, Allah’ım cümlesini korusun..
- ...
Rutin cümleleri vardır hayatın. Hemen her gün tekrarlanan diyaloglara aşina olan kulaklar zaman sonra duyarsızlaşır.
‘Haydi yazmasın sana daha fazla’ diyen ananın ses tonundaki, o kırgınlık değil de, o eziklik değil de, o düşkünlük değil de, o adını bir türlü bulamadığım, beni yerden yere çalan ve yüreğimin bir türlü duyarsızlaşamadığı ......
