Köyde Kalan Öğretmen Arkadaşlar; Günlerinizi Nasıl Geçiriyorsunuz?

okullar hep mezarlıklara bakar ders yaparken kafamı çevirdiğimde mezarlığı görür ve ürperirdim yozgata 15 km uzaklıkta bir köyde müdür yetkili öğretmendim şehre gidiş geliş yapardım 9 da başlayacak ders için evden 7 de çıkar taşımalı eğitim yapan minübüsle ankaraya giden yolun sağ tarafındaki köyleri dolaşır sonra köyüme gelirdim ders 15 :05 de biter saat 16:30 da evimde olurdum
mesleğimin ilk yılları güzeldi o günler ama köyde tek öğretmen olmak zor Allah köydeki öğretmenlere sabır ve kolaylık versin

nedense benim çalıştığım köyde de mezarlığa bakıyordu okul.acaba öğretmenler bakın ölüm var.köydeyim diye görevinizi sallamayın mesajı mı var

nedense benim çalıştığım köyde de mezarlığa bakıyordu okul.acaba öğretmenler bakın ölüm var.köydeyim diye görevinizi sallamayın mesajı mı var

benim sınıfım da otobana bakıyor, bundan ne anlam çıkarmalıyız öğretmenim

hayat çok hızlı akacak demek oluyor:-)

2004 te başladım köylerde 7 yıl kaldım. saat 15:00 da eve gelir çekyata uzanır  tv açardım. gündüzleri elektirik yok geceleri en az 50 defa kesilirdi. mum ışığın da uzun kış gecelerinde bütün eski gazeteleri okurdum bulmacaları çezerdim. 15 gün elektiriğin gelmediği günler oldu. okulun ve lojmsnın sobasını yakardım. tlf encerinin önünde çekerdi . zor günlerdi. allah köy öğretmenlerine sabır versin . sizi en iyi ben anlarım. allah yardımcınız olsun. sizin hakkınız para ile ölçülmez ve hiç kimse ödeyemez.

Milli Eğitim Bakanı Ömer Dinçer her yerde ve her vesileyle, eş durumu atamalarının ne kadar zararlı olduğunu anlatmaya çalışıyor. Ancak, bakanlık MEB'in Teşkilat Kanununda yer alan hükümlere de aykırı olarak, Kasım ayı içinde, eş durumu ata...ması yaptı. Bakanlık, bu atamanın "Devlet Memurlarının Yer Değiştirme Suretiyle Atanmalarına Yönetmelik" hükümlerine uygun olarak yapıldığını iddia edebilir. Bu görüş doğru olsa dahi, şöyle bir durum ortaya çıkmaktadır: Eşi hakim, savcı, emniyet mensubu ve mülki idare amiri olan öğretmenlerin eş durumu nakli eğitim öğretimi etkilemeyecek ama eşi normal memur olanların eş durumu özründen nakli, eğitim öğretimi etkileyecektir............

kesinlikle çok zor... allah herkesi kurtarsın biran önce. beni deeeeee:)

Sabah kalk okula, okuldan sonra ya odun kırılacaktır ya bahçedeki otlar temizlenecektir. ya lağım patlamıştır o düzeltilecektir vs. vs. çektiğimiz ortak dertler işte. ama yorumları okuyunca kendimi çok şanslı hissettim.
Okulumun ve lojmanımın bir kenarında deniz diğer tarafında leyleklere pelikanlara ve ilginç ilginç kuşlara ev sahipliği yapan milli bir park var... zeytin ağaçları ve çeşitli çiçeklerin ortasında sessiz sakin bir yaşama devame diyorum. televizyonum yok, internet sadece okulda.... kitap ve dergi okuyorum. zeytin fidanı yetiştiremye başladım. günler güzel geçiyor... amaaa işte tek zorluğu -hele benim gibi insanları çook seviyorsanız- köyde olup sosyallikten 1500 km ötede olmak

Sabah kalk okula, okuldan sonra ya odun kırılacaktır ya bahçedeki otlar temizlenecektir. ya lağım patlamıştır o düzeltilecektir vs. vs. çektiğimiz ortak dertler işte. ama yorumları okuyunca kendimi çok şanslı hissettim.
Okulumun ve lojmanımın bir kenarında deniz diğer tarafında leyleklere pelikanlara ve ilginç ilginç kuşlara ev sahipliği yapan milli bir park var... zeytin ağaçları ve çeşitli çiçeklerin ortasında sessiz sakin bir yaşama devame diyorum. televizyonum yok, internet sadece okulda.... kitap ve dergi okuyorum. zeytin fidanı yetiştiremye başladım. günler güzel geçiyor... amaaa işte tek zorluğu -hele benim gibi insanları çook seviyorsanız- köyde olup sosyallikten 1500 km ötede olmak

  İmrendim size!...Keşke o köyde ben olsaydım

I am sory I love you

Önceki görev yerimde ev arkadaşım hastasıydı bu kore filmlerinin.Hatta toplu ağlama ayinleri yapıyorlardı çok duygusalmış.

Ben bi iki tane izlemiştim.

Şimdi bende m.yetkiliyim ve tekim ve lojmandayım.internet ve tv yegane zaman törpüsü.Kitap okuyorum bol bol.

Onu da izledim öğretmenim Evet duygusal,ama çok daha güzel (komik-duygusal) yapımlar olduğu için "I'm Sorry  Love You" yok favori listemde

Öğretmenliğe başladığımdan beri 5 yıldır köylerdeyim.Burada hayat nasıl mı geçer?İleride gelecek güzel günleri bekleyerek ...Anlat anlat bitmez yaşananlar.Hele eşiniz de öğretmense buralarda öğretmenlik yapmaya mahkumsunuzdur.Evlenirsiniz ama mobilya bile alamazsınız.Çünkü lojmanın odaları ancak bir çekyatlıktır.Su yunuz yoktur.Hafta içi canınızın çektiği bir iskenderi yiyebilmek için hafta sonunu beklemek zorundasınızdır.(Bu anım hamilelikten kalma)Yani imkansızlıktır.Maddi olarak imkanının bulunması ilçeye 45 ile 75 km olan bu yerde hiç bir işe yaramaz.Hafta sonu marketi eve taşısan da mutlaka köye yaklaşırken "tüh şunu unuttum yine "dersin

   Arkadaşlar köydede çalıştım,kasabada da,İl merkezindede,şu andada ilçe merkezinde.
   Ama bana göre(Biraz öznel olacak ama) en güzeli köyde çalışmaktı.
   Sabah kalkıp odun kırmak,sobayı yakmak,baharda çiçeklerin ve cevizlerin kökünü açıp budamak,yazın onları sulamak,beden eğitimi dersinde çocuklarla futbol oynamak...
    Ama merkezde bunları yapamıyorsunuz.Siz bayan öğretmensiniz;duvara çivi çakamazsınız,pencereye çıkıp perdeyi takamazsınız,çocuklarla futbol oynamak değil ip bile atlayamazsınız.Siz şıkır-şıkır olmalısınız.Çünkiii siiiz şehirdeki öğretmensinizdir.(Birgün şehir merkezindeki bir öğretmen bize "bunların tek hayali olsa olsa merkeze gelmektir"dedi.)
     Biliyormusunuz:Ben köyde çalışmayı özlüyorum.
   

Bende 7 yıldır köydeyim hemde en doğuda ilk atandığımda 22 yaşındaydım köyden haberi olmayan oradaki insanların nasıl yaşadığını bilmeyen sadece gezmek için köyü ziyaret eden..çok şey öğrendim çok şey kazandım ama çok şeyde kaybettim.öğrendiklerim insan mecbursa her ortamda yaşarmış .çok şükür enbaştaki sıkıntılarımız yok telefonun çekmediği ilçeye gitmek için aracın olmadığı günlerce elektriğin olmadığı bir yerdi zamanla bu sıkıntılar bitti 2 kişi olunca herşey biraz daha kolaylaştı şimdi 3 kişiyiz kızımızla herşey daha da güzel bazen köyde olduğumu bile unutuyorum  ;)şimdilik sıkıntımız lojmanın ufak  olması mobilyalardan vazgeçtim beşik koyacak yer bile yok ama şuna inanıyorum sabretmek lazım herşeyin bir mükafatı oluyor hayatta burada ki öğrencilerden aldığım hazzı acaba şehir merkezindeki öğrencilerden albilir miyim diye düşünmüyor değilim

Bende 7 yıldır köydeyim hemde en doğuda ilk atandığımda 22 yaşındaydım köyden haberi olmayan oradaki insanların nasıl yaşadığını bilmeyen sadece gezmek için köyü ziyaret eden..çok şey öğrendim çok şey kazandım ama çok şeyde kaybettim.öğrendiklerim insan mecbursa her ortamda yaşarmış .çok şükür enbaştaki sıkıntılarımız yok telefonun çekmediği ilçeye gitmek için aracın olmadığı günlerce elektriğin olmadığı bir yerdi zamanla bu sıkıntılar bitti 2 kişi olunca herşey biraz daha kolaylaştı şimdi 3 kişiyiz kızımızla herşey daha da güzel bazen köyde olduğumu bile unutuyorum  ;)şimdilik sıkıntımız lojmanın ufak  olması mobilyalardan vazgeçtim beşik koyacak yer bile yok ama şuna inanıyorum sabretmek lazım herşeyin bir mükafatı oluyor hayatta burada ki öğrencilerden aldığım hazzı acaba şehir merkezindeki öğrencilerden albilir miyim diye düşünmüyor değilim

   Özleyeceğinizden emin olabilirsiniz öğretmenim.
   Aklıma bir anım geldi:
   "Adanada doğ büyü,ankarada oku,Muşun ilçesinin kasabasına atan.Sobayı yakabilmek için ilk odun kırışımı hatırlıyorum.Odun sıçramış ağzıma çarpmış,suratım kan içinde kalmıştı.
   O zamanlar odun suratımı dağıtmıştı.Ama şimdi bir odun kırabiliyorum-ki şaşarsınız

siz odun kırmayı öğrenmişsiniz bende baca temizlemeyi öğrendim ,doğunun  kışı meşhurdur bir de soğukta sobanın yanmadığını sürekli tüttüğünü pencerelerin açık olduğunu düşünün ama bunlar insanı hayata karşı olgunlaştırıyor en azından şimdi ben şunu yapamam demiyorum çok şükür bu sıkıntılarımız şimdi yok Allah herkesin yardımcısı olsun bu günler geride kaldı ama eminim bu sıkıntıları çeken arkadaşlarım vardır hiç canlarını sıkmasınlar bulundukları yerlerin iyi yönlerini görmeye çalışsınlar o zaman vakit daha çabuk geçecektir