Küllerim Üşümez Ki! ( Aysun Ve Burçin Öğretmenin Anısına... )

Küllerim Üşümez Ki!
 
ağrı Dağı
gömer Başını
bulutlara,
bakamaz
kimsenin
yüzüne.
başı Yıldızlara
değer Ama
korkar
karanlıktan…
 
ortadirek,
orda Bir Köy,
gitmesek De,
görmesek De,
bizim Olan
köylerden…

zemherisi Gri,
oğullarının,
kızlarının
gülüşü
dolunay Yanığı…
 

çırpınır,
ah Çırpınır!
bir Çift Serçe,
yangın Yeri
yüreğimde,
üşür!
sesimin Yankısı,
üşür!
rüzgÂrın Şarkısı...
 
küllerim
üşümez Ki!
 
orada
iki Öğretmen,
biri 23 Diğeri
24 Yaşında
biri Aysun
diğeri Burçin…
 
kanatlarında
sevdalı Bulutlar,
kanatlarında
aydınlık…
 Çıkıp Gelmişler,
gülüşler
güneş Açsın,
çiçekler
sararmasın Diye...
arkalarında
buğulu Gözler…
 
çırpınır,
ah! Çırpınır,
bir Çift
güvercin,
yangın Yeri
yüreğimde
üşür!
türkülü Yollar,
üşür!
ağıtlar...
 
küllerim
üşümez Ki!
 
mevsim Kış,
aylardan Aralık,
hava Çelikten
soğuk,
kurşundan Ağır,
tezek Yanmaz,
soba Tutuşmaz.
camları
buz Tutmuş
okulun,
canları Donar...
 
24 Aralık 2003,
güneşin Doğmadığı
sabah,
sobayı Hazırlama
sırası,
okan’da...
birazcık Tiner
yardımıyla,
yakılıyor
her Gün Soba…
 
önce,okan’ın
üşüyen Elleri
tutuşuyor.
sonra
sarıyor
alev Topu
okan’ı…
 
önce
burçin Öğretmen,
ardından
aysun Öğretmen,
kapanıyorlar
alev Topuna,
okan Yanmasın
diye,
sonrası Mahşer,
sonrası Cehennem,
sonrası Üç Can,
üç Acılı Anne...
 
anaların Ağıtları
yırtıyor
çaresizliği,
kimseler İşitmiyor,
kimseler Duymuyor...
 
ortadirek,
orda Bir Köy,
gitmesek De,
görmesek De,
bizim Olan
köylerden…
tebeşirleri Gri,
çocuklarının
elleri
tiner Kokar…
 

çırpınır,
ah! Çırpınır,
bir Çift
anka Kuşu,
yangın Yeri
yüreğimde,
üşür Ellerim
yazamam,
üşür Ağıtlar...

küllerim
üşümez Ki!
 
anadolu’nun
ücra Bir
köşesinde
bir Çift
güvercin
görürseniz
öğrencilerine
kanat Geren
bilin Ki
güneşli Günler
yakındır...
 
şiir: Alpay Cavlak - Niğde 23 Kasım '07
 
 
 
     Ne Olmuştu?
ağrı’nın Doğubeyazıt İlçesine Bağlı 159 Öğrencili Ortadirek Köyü Birleştirilmiş Sınıflı İlköğretim Okulu’nda 24 Aralık 2003 Tarihinde, Her Sabah Öğrencilerine Sıcak Ortam Hazırlamak İçin Sobayı Yakan Öğretmenlere, O Gün İlköğretim 4. Sınıf Öğrencisi Okan Kömürcü (10) Yardım Etmek İstedi. Tineri Sobaya Döken Kömürcü’nün Alevler Arasında Kaldığını Gören Öğretmen Burçin Uysal, Öğrencileri Sınıftan Boşaltmaya Çalışırken, Kendisini Öğrencisinin Üzerine Attı. Alevlerin Burçin Öğretmeni De Sarması Üzerine, Diğer Öğretmen Aysun Karalar, Üzerindeki Kabanı Çıkarıp Eline Alarak Yanan Arkadaşını Ve Öğrencisini Kurtarmak İçin Alevlerin Arasına Daldı. Öğretmen Elif Tezcan Da Diğer Sınıfta Bulunan Pencerenin Camını Kırarak Öğrencileri Okuldan Tahliye Etti. Aysun Karalar, Burçin Uysal Ve Öğrenci Okan Kömürcü Yaşamını Kaybetti.
 

Şiiri okuyunca o günkü görüntüler gözlerimin önünde canlandı.....
Gerçekten çok acı vericiydi...
Allah rahmet eylesin... Ailesine ve sevenlerine sabırlar diliyorum...

Bu güzel şiiri sizlerle paylaşmak istedim arkadaşlar

paylaşım için teşekürler hazin allah rahmet eylesin

Olayın Olduğu Zaman Ben De Ağrıda Görev Yapıyordum.gerçekten Çok Üzücü Bir Olaydı. Çok Üzülmüştük.böyle Olaylar İnşallah Bir Daha Tekrarlanmaz.

amin
öğrencisi yanmasın diye düşünmeden kendisini alevler içine atan öğretmenlerimize allah rahmet eylesin mekanları cennet olsun
çok güzel çok anlamlı bir şiir paylaştığınız için teşekkür ederim öğretmenim
bizim başımıza gelse bizde farklı davranmayız herhalde

ben zeynep .o hepimizin tüylerini diken diken eden ve her hatırlayışımızda gözlerimizi yaşartan acı ama gerçek bir anı.allah kalplerini biliyor allahım sen rahmet eyle.aillerine ve sevenlerine sabır ver

allah rahmet eylesin. çok acı. aman dikkat edelim çocuklara.

evet ya ben de hatırladım şimdi okuyunca gerçekten inanılmaz bir şey. allh rahmet eylesin...

Allah Şehit öğretmenlerimize Rahmet eylesin...

şimdi okuyunca bu olayı ben  de dün gibi hatırladım...Allah rahmet eylesin....

aynı yıl bizim de arkadaşımız vefat etmişti soba zehirlenmesinden(mahir öğretmen)..şiiri okurken gözyaşlarına boğuldum
Rabbim hepsinin mekanını cennet eylesin inşallah..

neler yaşanıyor,neler unutuluyor.Allah hepsini rahmet eylesin inşallah.
Arkadaşlar bizlerde arkalarından bir Fatiha okumayı da unutmayalım.

Çocukların ayak parmakları sızlardı...

NEYE yanarım:

Ağrı'daki o harabe okulda öğrencilerini kurtarmak uğruna yanan yirmili yaşlardaki iki genç kadın öğretmenin haberleri medyada ilgi görmedi.

Ne katil popstar yarışmacısı kadar...

Ne Hülya Avşar'ın yırtmacı kadar...

Ne taşfırın erkeğinin bıyıkları kadar...

*

O okulu bir televizyon kanalında, arka sıralardaki haberde gördüm.

Daha çok bir ağılı andırıyordu. Sıvası dökülmüş duvarlar, tahta bir kapı, camsız pencereler, akan bir tavan, sefil-perişan bir geleneksel küçük Anadolu okulu.

Liberaller özel okullara-kolejlere önem verdikleri için, gelen dinciler tarikat okulları ve Kuran kurslarına yöneldikleri için, hiçbir zaman sahip bulamamış bir zavallı okul.

Öyle okullarda okudum, ders sırasında soğuktan sızlamaya başlayan ayak parmaklarını ben bilirim.

Çocuklar üşümemek için sobayı yakmaya kalktılar, soba patladı.

İki öğretmen Aysun ile Burçin, çocuklar yanmasın diye sobayı dışarı atmak üzere kucakladılar ve yandılar.

Önceki gün Burçin öğretmen hastanede öldü, bu yazı yazıldığı sırada Aysun öğretmen ölüme direniyordu.

*

Böyle bir sıradan (!) olay.

Çocuklarınız koleje, bakımlı okullara gidebilir.

Yine de soğuk bir bakımsız sınıfı... Orada ayak parmakları soğuktan sızlayan çocukları...

Ve bir gün çocuklar yanmasın diye sobayı kucaklayacak kadar yüreğinde görev sevdası, analık duygusu ve en çok da yiğitlik olan o genç öğretmenleri eminim hissettiniz.

Duyarlı bir ülkede olsaydı onlar ‘‘ulusal kahraman'' ilan edilir, niçin yandıkları tartışılırdı.

Ne yapacaksınız ki, değerlerini-duygularını ve kendini yitirmiş bir ülkede bu söz konusu değil.

*

Bunun hesabını gelmiş geçmiş, o otuz yıla damgasını vuranlardan, o dört yol çatına anıtmezarı yapılanlardan, o tarikat kolejlerine umut bağlayanlardan sormak bir yana...

İki öğretmen, topuğundan vurulan o İstanbul züppesi kadar bile yer almadı medyada.

Ne kim kimi becerdi haberleri kadar...

Ne yılbaşında en iyi nerede zıplanır haberleri kadar...

Çocukların ayak parmakları kadar sızlamıyor yürekleri...



Bekir COŞKUN

Allah rahmet eylesin.çok zor bir durum ama inşallah cennetliktirler yanarak ölmek şehitlik mertebesi olur inşallah onlar için.