Mevlana'dan Güzellikler

...ve Kalp, öylece geride kaldı... Acılı ve Yarım...
Dilinde de hazin bir Dua;"Beni yakanı yakma Allah'ım..!"

Hz.Mevlana

Aşk mabedim… Efendim… Söyler misin? Nedir bu çektiğim acıların manası? Bu ayrılığın esrarengizliği yüreğime saldığın alevlerin lavlaşması içinse yeterince erimedim mi ateş toplarında? Öyle yandım ki;

Sen yandıkça, ben yanayım!

Sen dondukça, ben de donayım!

Gel de, benim gönlümden kelimesiz, sözsüz nükteler duy;
aklın almadığı, şaşırıp kaldığı, anlamaya sığmayan şeyleri anla!..
Sen herkesi kör, alemi sersem mi sanıyorsun?
însanların taş gibi duygusuz sandığın yüreklerinde öyle bir ateş vardır ki, sır perdesini tamamıyla yakar, yok eder!..

Hz.Mevlana

    Kalp, eğer sonuna baksaydı sonradan kararacağına önceden kararırdı: Önceden kararınca da nifaktan, kötülükten uzak kalırdı.

Ey gönül! Ne tuhaf değil mi? Ömür, şah damarından daha yakın bir Sevgiliyi aramakla geçiyor..
                                       Hz. Mevlana

Pirinç içindeki siyah taşlardan değil ; Beyaz taşlardan kork!

Mevlâna Celaleddin Rûmi (k.s)

"Şu içinde bulunduğun andaki ömrü bir fırsat bil ve onunla meşgul ol. Ne geçmişe üzül, ne gelecekten kork."

Mevlâna Celaleddin Rûmi (k.s)

Seni ruhuma cemre diye damlatmadıktan sonra
 
Ben bu bedende neyleyeyim ?
 
Aşk da Sen, hasret de Sen, Ben de Sen…"
 
Hz Mevlana

 
Ey nasipsiz!
Hem pencereni sımsıkı örtüyor, perdeleri çekiyor hem de ay ışığından nur umuyorsun.
Dışarıda dolunay pırıl pırıl olmuş neye yarar.
Sen yol vermedikçe o kapından içeriye giremez.
Bu dünya gecesinde de iman nuruyla aydınlanmak istiyorsan gönül pencereni Hakka ve hakikata aç, gözünden o örtüyü kaldır.


Hz.Mevlana...

ey kalbim!
 ey suları usul usul yükselen gizli deniz
 içimiz damar damar parçalansa da
 dışımız lâl gibi sessiz...

Ey yâr..!
Yüreğimin en dip kuyusunda vuslatını beklerken, bir tebessüm bağışla sensizliklerime..! Şifa niyetine..!

Hz Mevlâna

"Efendim, Mevlam!
Ben, eskiden işlenmiş günahlara, geçmişteki yaptıklarıma tövbe edenim.
Telef olmuş, yok olup gitmiş aşığın özrünü kabul etmez misin?
Benim pişmanlığım her ne kadar senin bol kereminden, merhametinden, kendi varlığıma yönelmek ve cömertliğini incitmekse de, Efendim, Allah'ım!
Beni affet, beni affet, beni affet..!"

Hazreti Mevlâna Celaleddin Rûmî (k.s)

Ey âşık!

Korkma, sev!

Öldüğün yerde değil, dirildiğin yerde sev!

Sana mânâ katanı sev!

İki iken bir olabileceğini sev!..

Ona sahip çıkamam diye korkma;

İkinize de sahip çıkan var nasıl olsa…

.

Hz. Mevlana k.s.