“Küle döndüm amma közde yanmadım,
bir gönül ki böyle yanar sanmadım, pınarlardan içtim içtim kanmadım,
Anladımki susuzluğum sanadır.
Kuluna hem yoldaş arkadaş verdin, hem ana hem baba hem kardaş verdin, sofrasına ekmek verdin aş verdin,
Anladım ki bu açlığım sanadır.
Yollarına ömür serdim dolaştım, toz toprağa çamurlara bulaştım, en sonunda menzilime ulaştım,
Anladım ki bu çileler sanadır.
Yollar gördüm aşk peşine düşeli, eğri doğru dönemeçli köşeli, yollar gördüm sabırtaşı döşeli,
Anladım ki bütün yollar sanadır.
Kullar gördüm semaya el açmada, bin vecd ile bedenden vazgeçmede, kullar gördüm yücelerde uçmada,
Anladım ki tüm secdeler sanadır.
Vicdanımı karalarla bağladım, yaralarım haram ile dağladım, pişman olup yıllar yılı ağladım,
Anladım ki gözyaşlarım sanadır.
Herşey döne döne sana gitmede, yıldızların bile ömrü bitmede, tüm kainat hamdü sena etmede,
Anladım ki bu dönüşler sanadır.”
Hz. Mevlana...
