Hiç gereği yokken,hayatına giren insanlar..
Hiç gereği yokken,karşına çıkarlar..
Hiç gereği yokken; gününü,haftanı,ayını belki de yıllarını alırlar..
Hiç gereği yokken,gece-gündüz aklından geçen
Her düşünceye bulaşırlar..
Hiç gereği yokken,seni istemediğin kadar mutlu ederler..
Sonra hiç gereği yokken,hayatından çıkıp giderler..
Anladım ki,meğer gerçek dost aşk,MEVLÂ imiş...
Ne beni unuttu,Ne de bıraktı...
Şems-i Tebrizi