Mevlana'dan Güzellikler

.

Eğriyi kendinde arayan, doğruyu kalbinde bulur.
Aşkına emekle yürüyen, dermanı derdinde görür!... (Hz.Mevlana)

Aşk; vazgeçmektir Ey Sevgili!
Mecnun gibi aklından,
Kerem gibi bedeninden vazgeçmek.
Yardan gayrısından, cümle cihandan vazgeçmek.
Yemeden, içmeden, uykudan uyanıklıkdan
Ve vazgeçmekten bile vazgeçmektir gün gelince..
Senin için senden vazgeçmişim.
Bilesin...

Mevlânâ Celaleddin Rûmi

Yüreğimizdeki korla yakmak vardı denizleri,
Bize ahir zaman ateşiyle yanmak düştü..
Uğrunda kan ağlamak vardı,
Bize taşlaşmış bir yürek düştü..
Ah edip inletmek vardı dağları,
Bize susmak düştü..
Uğrunda ölmek vardı,
Bize yaşamak düştü….
Hz. Mevlana

Vakit keskin kılıç gibidir, ömrü kesiyor;
O seni kesmeden evvel sen onu kes!..
Kalbî zikre devam et!.. Dilin kapılarını kapat!..
Kalbin zikirle konuşsun, dilin hikmetle sussun..
Huzur buluncaya kadar öyle ol, üstün zekâ sükut etmektedir.
Az ye, az konuş, az uyu..
Ameli bırakmak ne kötü bir hal..
“İleride amel edeceğim” demek ondan daha beter bir haldir.”

Mevlâna Hazretleri diyor ki:
“İnsan namazda kıyâma durunca [ ﺍ ] “elif” olur.
Rükûya eğilince [ ﺪ ] “dal” olur.
Secdeye varınca [ ﻣ ] “mîm” olur.
Bu şekilde namazı tamamlayınca “elif- dal ve mim” den
oluşan âdem (ﺍﺪﻣ) olur.
Yani adam olur…”

“Ey insan; topraktan yaratılmış olduğun için, senin varlığın da demir gi­bi kapkara, paslı bir bedenden ibâret! Onun için, kendini Allâh’ın zikrinin nûru ile cilâlandır, cilâlandır, cilâlandır!..

Demir; kapkara, nursuz olmakla beraber, silinince, cilâlanınca ondaki pas gider!

Bir ayna, demirden de olsa, cilâlanınca, yüzü parlar, güzelleşir; orada şekiller, sûretler görülür.

Topraktan yaratılmış olan beden de, etten ve kemikten ibârettir; ka­badır, kesiftir! Ama sen, onu da, Allâh’ı zikrederek cilâla, o da demir gibi cilâ kabul eder!”

Hz. Mevlana

"Şems bana bir şey öğretti:
Dünyada bir tek mü'min üşüyorsa, ısınma hakkına sahip değilsin!"

Giderken kendimi sende bırakmayı diliyordum, gördüm ki sana hiç gelmemişim... Anladım ki iyi niyetlerle dolu temenniler yalana sıvanmış teşekkürlerde, boğuluyormuş.... Merhabanın boynunu bükene elveda demek zulümmüş. Zülüflerinden zûl akan yare, sancıyan yaram kadar bile değer görmem... Ondandır ki yarim ile değil yaram ile hoşum...

Şems-i Tebrizi...

Ey Sevgili..!
Nedendir bilemiyorum,
Sana bakınca, kendimi görüyorum..!
Sana gelirken, kendimden gidiyorum..!
Senden giderken, kendime gelemiyorum..!

»» Mevlânâ Celâleddin-i Rûmi

.

Ey insan!
Kazandıkça bölüşemiyorsan; ELİNİ sorgula!
Konuştukça kırıcı oluyorsan; DİLİNİ sorgula!
Dindarlaştıkça insanlıktan çıkıyorsan; DİNİNİ sorgula!
Yürüdükçe menzilden uzaklaşıyorsan; YOLUNU sorgula!
Adaletsizliği gördükçe haklıdan yana olamıyorsan; YÖNÜNÜ sorgula!
Ömür geçtikçe yerinde sayıyorsan; GÜNÜNÜ sorgula!
Sevildikçe vefasızlaşıyorsan; GÖNLÜNÜ sorgula!
Hangi hâlde olursan ol; SONUNU sorgula!

- Hz. Mevlana (K.S.)

Ben, sedefe benzerim; beni kırdıkları zaman gülerim!
Bir rahatlığa, bir üstünlüğe ulaşınca gülmek, ham kişilerin işidir
İnsan olan, kırılıp ezildiği zaman güler..!

Hz. Mevlana..

   Arpa, buğdayın bulunduğu yere gelmez ama karınca, karıncanın bulunduğu yere gelir ya.
   Arpanın gitmesi, buğdaya tâbidir. Karıncaya baksana, dönüp kendi cinsine nasıl geliyor.
   Buğday, neden arpaya doğru gidiyor deme. Gözünü aç da düşmanı gör, alınan, götürülen şeyi değil.

Gerçeği öğrendim bir gün…
Ve gerçeğin acı olduğunu…
Sonra dozunda acının,
yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim.
Her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını
öğrendim.
****
MEVLANA