--->: Mevlana
Duy şikayet etmede her an bu ney,
Anlatır, hep ayrılıklardan bu ney
Der ki feryadım kamışlıktan gelir
Duysa her kim, gözlerinden kan gelir
Ayrılıktan parçalanmış, bir yürek,
İsterim ben, derdimi dökmem gerek
Kim ki aslından ayırmış canını,
Öyle bekler, öyle vuslat anını
Ağladım her yerde hep ah eyledim
Gördüğüm her kul için ’dostum’ dedim
Herkesin zannında dost oldum ama,
Kimse talip olmadı esrarıma
Hiç değil feryadıma sırrım uzak,
Nerede bir göz, nerede bir can kulak
Aynadır ten can için, can ten için
Lakin olmaz can gözü her kimsenin
Ney sesi tekmil, hava oldu ateş,
Hem yok olsun kimde yoksa bu ateş
Aşk ateş olmuş dökülmüştür neye,
Cezbesi aşkın karışmıştır meye
Yerden ayrı dostu ney, dost kıldı hem
Perdesinden perdemiz yırtıldı hem
Kanlı yoldan ney sunar hep arzuhal,
Hem verir mecnunun aşkından misal
Ney zehir, hem panzehir ah nerede var?
Böyle bir dost, böyle bir özlem var
Sırrı bu aklın, bilinmez akıl ile,
Tek kulaktır müşteri, ancak dile
Gam dolu günler, zaman hep aynı hal
Gün tamam oldu yalan yanlış hayal
Gün geçer, yok korkumuz her şey masal
Ey temizlik örneği sen gitme kal
Kanar her şey tek balık kanmaz sudan
Gün uzar, rızkın eğer bulmazsa can
Olgunun halinden anlar mı ham?
Söz uzar kesmek gerektir ve’s-selam
