Minicik Öğrencilere Dansöz Kıyafeti Giydirip Göbek Attırdılar..

İstanbul’da bir ilköğretim okulunun yıl sonu etkinliğinde mini minicik kız çocuklara dansöz kıyafeti giydirilip yarı çıplak göbek attırıldı. Utanç sahneleri velileri şoka soktu.
Bahçelievler Kumport İlköğretim Okulu tarafından geçtiğimiz günlerde Yunus Emre Kültür Merkezi’nde tertiplenen yıl sonu etkinliğinde utanç sahneleri sergilendi.

Etkinlik çerçevesinde dansöz kıyafeti giydirilen 9-10 yaşlarındaki üç öğrenci, sahneye çıkıp yarı çıplak dakikalarca göbek attı. Üst kısımlarında sadece göğüslerini kapatan bir parça altlarında ise şeffaf tül ve iç çamaşırı olan körpecik öğrenciler öğretmenler ve bazı velilerin önünde dans müziği eşliğinde dansöz gibi oynatıldı.

Öğretmen ve bazı veliler bu rezilliği kıyasıya alkışladı. Önceden eğitim verildiği gözlenen öğrenciler rezilliğe dakikalarca alet edildi. Rezillik bazı velileri ise fazlası ile rahatsız etti. Görüntüler duyarlı bir veli tarafından “youtube.com” internet sitesine verilirken görüntüleri izleyenler, “işte gerçek irtica bu” yorumu yaptı.

İl Milli Eğitim Müdürlüğü’nün rezilliğe sahne olan etkinlik ile ilgili soruşturma açması bekleniyor.

Vakit’e konuşan Kumport İlköğretim Okulu Müdürü İhsan Küçük, rezalet dolu yıl sonu etkinliğini doğruladı. Küçük, “Etkinlikleri sınıf öğretmenleri yapıyor. Benim içerikten haberim yoktu. Çocukları dansöz yapıp oynatmışlar. Velilerin şikâyeti üzerine ertesi gün haberim oldu, üzgünüm” dedi.
arkadaşlar çok değil bir kaç yıl önce halk oyunlarında başını örten öğrencilere tepki gösterilmiş,öğretmenlerine soruşturma açılmıştı...
hangisi daha iyi?bu ülkemizde yaşanan büyük bir çelişki....

Ne yazık ki kültürümüzde hızlı bir asimile yaşanıyor!bunun da eğitim yuvalarında yaşanması çok daha vahim ve üzücü!Üzgünüm ve o öğretmeni de anlamış değilim bizim dünyaca ünlü folklor örneklerimizdururken ,rontlar dururken neden bir dansöz etkinliği ilginç ...

Sayın hocam bir gösteri hazırlarken önce düşünürüm, kendi çocuğum olsa ne hissederdim diye !Böyle bir gösteride olmasını istemezdim o kesin.

yıl sonu gösterilerinde zaten müzikden dansdan başka ne oluyorki.eğitici öğretici bişey yapmaya kalksanız veli sıkılıyor.mesajların ucu bi yere dokunursa mem kızıyo.velhasıl suya sabuna dokunma .vur patlasın çal oynasın.

Ne yazık ki kültürümüzde hızlı bir asimile yaşanıyor!bunun da eğitim yuvalarında yaşanması çok daha vahim ve üzücü!Üzgünüm ve o öğretmeni de anlamış değilim bizim dünyaca ünlü folklor örneklerimizdururken ,rontlar dururken neden bir dansöz etkinliği ilginç ...

Maalesef, çok ciddi asimilasyon var, ve tüm hızıyla devam ediyor.

Özel televizyonların açılması  kültür ve eğitim açısından çok ciddi bir fırsat sunmuştu ülkemize.  Malesef bu fırsat değerlendirilmedi, televizyon kanalları televolelere, polatlara, saçma sapan kadın erkek ilişkilerinin anlatıldığı dizilere kurban edildi. Hadi onların ekonomik kaygıları var, kendilerine sorumlu hissetmiyorlar peki okullara ne oluyor Allah aşkına

yıl sonu gösterilerinde zaten müzikden dansdan başka ne oluyorki.eğitici öğretici bişey yapmaya kalksanız veli sıkılıyor.mesajların ucu bi yere dokunursa mem kızıyo.velhasıl suya sabuna dokunma .vur patlasın çal oynasın.

evet hocam malesef öyle.  Kaç kez etkinlik düzenledim, metinler didik didik inceleniyor, irticai unsurlardan arındırılıyor...  Amam dedğiniz gibi ver patlasın çal oynasın programlardan oldu mu problem yok.

Israrla eğitici, öğretici özellikleri olan miili manevi değerlerimizi ön planda yutulduğu etkinlikler düzenlemeliyiz

Maalesef, çok ciddi asimilasyon var, ve tüm hızıyla devam ediyor.

Özel televizyonların açılması  kültür ve eğitim açısından çok ciddi bir fırsat sunmuştu ülkemize.  Malesef bu fırsat değerlendirilmedi, televizyon kanalları televolelere, polatlara, saçma sapan kadın erkek ilişkilerinin anlatıldığı dizilere kurban edildi. Hadi onların ekonomik kaygıları var, kendilerine sorumlu hissetmiyorlar peki okullara ne oluyor Allah aşkına

hocam kesinlikle haklısınız.birileri de amacına ulaşıyor böylelikle değilmi?

6-7 yaşlarındaydım. Henüz televizyon yoktu. Radyoda sadece haberler ve arkası yarınlar dinleniyordu. Evimize giren tek gazete günaydındı. O zamanlar kasap dükkanı gibi değildi gazete manşetleri. tüketim çılgınlığı diye bir şey de yoktu. Annem beş vakit namazını kılan mütevazi ve kapalı bir kadındı. Büyükbabam ise islam dini konusunda hatırı sayılır bir eğitim almış dindar bir insandı.  AMA  BEN  ÇOCUKTUM......
Annem bana yatak geceliği dikiyordu. Hala kızım da aynı şeyleri yaptıkça annem anlatır. Uzun bir etek boyu yapmıştı geceliğime. Ben saatlerce    "HAYIY...Oyalayımda değil, buyalayımda olsun." diye ağladığımı hatırlıyorum, dizlerimin üzerini göstererek. Büyükbabam kızdı anneme. "Çocuğun istediği gibi yap. O giyinecek. İçinde ukteler  olmasın büyüyünce." dedi. Annem itiraz eder gibi oldu. Ama büyükbabam kararlıydı. Çünkü benim isteğime 7 yaşında da olsam saygılıydı. Aradan yıllar geçti. İçimde ukte kalmadı. Çünkü o yaşta giyinmek istediğim gibi giyinmiştim. Bugün de öyle.   Açık giyinmeyi sevmiyorum  daha. Hatta  genç kızken sürdüğüm onca boya da ağırlık yapıyor artık suratımda. Yani her şey zamanında.....
Niye yazdım bütün bunları açıklayacağım. Ben de birkaç yıl önce 23 nisan da 3. sınıfları okutuyordum. Güzel bir gösteri hazırladım. Özel kıyafetler diktirdim herbirine. Diktirmeden önce büyükbabamın anneme öğretisi geldi aklıma.  Bir model kitabı götürdüm okula..  .   omuzdan askılı mini etekli bir  modeli beğendiler.   Onların bayramıydı ve giyinecekleri kıyafetlere kendileri karar vermeliydi. Çocuk bayramında çocuklarımı istemedikleri bir kıyafeti giymeye zorlayarak mutsuz edemezdim.   Köy okuluydu. Yalnızca çocuklardan onay almak da yeterli gelmedi velileriyle toplantı yaptım. Çocuklarının istediği kıyafeti ve diğerlerini gösterdim. Veliler çok istekli değillerdi çocuklarının seçimine. Ama itirazda etmediler. Onlar da tıpkı benim düşündüğümü düşündüler.
Provalar başladı. Son provayı kıyafetli yaptık. Okul müdürümüz kıyafetleri ilk defa gördü ve inanılmaz tepki gösterdi. "Küçücük çocukları niye böyle soydunuz hoca hanım."  dedi.  doğruydu... ONLAR KÜÇÜCÜK ÇOCUKLARDI..... Müdürün itirazlarına rağmen onların istediği oldu. Çok mutluydular o gün. Kendi seçtikleri kyafeti giyinip , kendi seçtikleri oyunları oynadılar ve belki de hayatlarının en mutlu günlerinden birini yaşadılar...  Bu mutluluğu müdürümüzde gördü o masum yüzlerinde. Yanıma geldiğinde bana birşeyler  söylemek istediği belliydi. Ama bir şey söylemesine fırsat vermeden ben fısıldadım kulağına... BU DÜNYADA MUTLU BİR ÇOCUK YÜZÜNDEN DAHA ÖNEMLİ NE OLABİLİR MÜDÜR BEY?

Çocuklarımız malesef güzel işlere değil, eskiden yadırgadığımız, şimdi ise bize adapte edilmeye çalışılan işlere özendiriliyor. Oynamak bizim doğamızda var ama usulüyle...
Yabancı dansçıların figürlerinin bizim çocuklarımızın üzerinde ne işi var, bizim güzel figürlerimiz unutulmak üzereyken

tossty öğretmenim. Hep  düşünürüm ki; Folklorü benden daha fazla kimse sevemez...
Hep düşüürüm ki; Halk müziğimizi benden daha  fazla kimse sevemez ve hep düşünürüm ki sanat musikimizi kimse benden daha fazla sevemez. 40 yaşından sonra bağlama çalmayı öğrendim. Şimdi ut kursuna gideceğim. Halk türkülerimizi de sanat musikisi şarkılarımızı da çok severek dinlerim ve de çok güzel  okuduğuma inanırım.
Ama çocukluğumu hatırlıyorum da hiç de sevdiğim müzikler değillerdi. Çünkü çocuk ruhuna  uygun değildiler. hele sanat musikisini dinlerken hep uyuyakalırdım. Ama şimdi uyuyan ruhumu uyandırıyorlar...Demek ki tercihlerde yaşın önemi çok büyük.
Kızımla çatışıyorum şimdi. Ben bağlama kursuna göndermek istedim o gitarı tercih etti. Ama inanıyorum ki ilerde çok güzel bağlama çalacak. Çünkü daha bu yaşta kulağı halk müziği ezgileriyle doluyor.
Ben istisnalar hariç müziğin evrensel olduğunu düşünürüm hep. Önemli olan müziği sevmesi...Dans etmekte çok güzel bir eylem. Hangi türünden olduğunun pek önemi yok bence. Yabancı dansçıların figürleri dediğinizle kastınızı anlayamadım. Bizim folklorümüzü değil de onların folklorü mü?::::
Her zaman eğitim-öğretimde bizim insanımızın farklı bir kültürü ve kimliği var, eğitim-öğretimimiz buna göre olmalı, alıntı olmamalı diye düşünmüşümdür. Eğitim-öğretimde bu olmayınca ettiği dansın da kimin olduğunun ne önemi var ki Balık baştan....
                           saygılar.

Benusa Hocam
Dans figürü derken hani yabancı şarkıcıların ve hatta şimdilerde bizim popçularımızın (biraz kötü bir tabir olacak affınıza sığınıyorum. Çünkü ifade edecek başka sözcük bulamadım) kucak kucağa yaptıkları danslardan söz ediyorum.
Tabiki çocuklar oynayıp eğlenecekler... Ama aileler ve eğitimcilere fazla iş düşüyor yine; daha ahlaklı,gelenek ve toplumumuzun genel yapısına uygun danslar olmalı bence. Çocuklarımız küçücük yaşta farklı kültürlere özendiriliyor. Okula gelmeseler herhalde hiç çocuk oyunlarını öğrenip oynayamazlardı.Konuyu biraz dağıttım galiba...

O okulda çocukları dansöz yapmak yerine daha farklı eğlenceli faaliyetler bulunabilirdi.

Bir T.V. programında ailesinin karşı çıkmalarına aldırmadan barlarda-pavyonlarda dansözlük yapan birini izlemiştim. O öğrenciler de böyle olur demiyorum ama kötü örnek oluşturan bir uygulama olmuş bence.

Toplumumuz dansözlüğü pek hoş karşılamaz bilirsiniz. Bu konularda biraz daha dikkatli davranılması gerektiği kanaatindeyim...

Bir forum konusuna  " göreve başladığım yıllarda öğrencilerime ne olmak istiyorsunuz diye sorardım. kimisi öğretmen olmak istediğini, kimisi doktor, mühendis, avukat olmak istediğini söylerdi. Şimdi soruyorum. Kızlar oryantal, erkekler mafya babası olmak  istediklerini söylüyorlar." diye yazmıştım. Mafya bu kadar vatansever dikte edilirse ve de paralı, zengin, ahlaklı, sevilen, sayılan....Ve de oryantaller bu kadar güzel, zengin, istenilen, beğenilen, sevilen olacağı budur... Çocuk niye öğretmeni oynamak istesin müsamerelerinde. Nasıl oynasın? Pazarda zeytin, peynir satarken mi??? Hem öğretmenin çocuklarına bir eğitimmci olarak istediği geleceği sağlayamadığında ya da istediği oyuncağı alamadığında yüreğindeki acıları nasıl yüzüne yansıtıp oynayabilir ki????Dedim ya balık baştan....Hangi birini yazmalı  ki buraya? Sevgiler.
                                               benusa

Benusa hocam size katılıyorum.

çocukluk kadar masum bir zaman yoktur herhalde.herkesin bu olaya farklı yaklaşımı oluyor tabiiki..

Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil.
Onlar, kendi yolunu izleyen Yaşam’ın oğulları ve kızları. Sizin aracılığınız ile geldiler ama sizden gelmediler, Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller. Onlara sevginizi verebilirsiniz ama düşüncelerinizi değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır. Bedenlerini tutabilirsiniz ama ruhlarını hayır, Çünkü ruhları yarındadır, siz de yarını düşlerinizde bile göremezsiniz. Siz onlar gibi olabilirsiniz ama sakın onları kendiniz gibi olmaya zorlamayın, Çünkü yaşam geriye dönmez,  Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ileriye atılmış oklar .    önünde kıvançla eğilin.(alıntı)