Deniz kıyısında bir ihtiyar taşçı kayayı yontmaktadır.Güneş, onu yakıp kavurur.O da Tanrıya yakarır 'Keşke Güneş olsaydım.' diye.'Ol!' der Tanrı, Güneş oluverir.Fakat bulutlar örter Güneşi, hükmü kalmaz.Bulut olmak ister, 'Ol!' der Tanrı, bulut oluverir.Rüzgar alır götürür bulutu, rüzgarın oyuncağı olur.Rüzgar olmak ister bu kez, ona da 'Ol' der Tanrı, rüzgar her yere egemen olur, fırtına olur, kasırga olur, her şey karşısında eğilir.Tam keyfi yerindeyken koca bir kayaya rastlar, ordan eser burdan eser bana mısın demez kaya.Bildiniz tanrı kaya olmasına da izin verir.dimdik ve güçlü durmaktadır artık dünya karşısında.Bir sabah sırtında bir acı ile uyanır.Bir ihtiyar taşçı kayayı yontmaktadır...NEİTZSCHE: "KADERİNİ SEV; BELKİ SENİNKİ EN İYİSİDİR!"