Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

  Ellerine dokunmak isterim,
 Dokunamam arkasından camın.
 Ben bir şaşkın seyircisiyim gülüm,
 Alacakaranlığında oynadığım dramın.
 
Nâzım Hikmet

Bir tanem!
 Son mektubunda:
 “Başım sızlıyor
 yüreğim sersem!”
 diyorsun.
 “Seni asarlarsa
 seni kaybedersem;”
 diyorsun;
 “yaşayamam!”
 Yaşarsın karıcığım,
 kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda;
 yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı
 en fazla bir yıl sürer
 yirminci asırlarda
 ölüm acısı.

 AVNİNİN ATLARI

Bu atlar Avni'nin atları
Kuvayi Milliye atları
Kara yamçı altında ak sağrı dolgun
Titrer burun kanatları
Bu atlar Avni'nin atları

Kuvayyi Milliye gelecek yine
Şahin atlar aşarak yeli
Çiğneyerek gavuru da, Anzavur'u da
Kuvayi Milliye gelecek yine
Hem bu sefer ayyıldızlı bayrağı da ışık içinde.

Bu atlar Avni'nin atları
Kuvayi Milliye atları
Titrer burun kanatları.

Bana Avni'nin atlarına
Binmek nasip olmasa gerek
Ama Memet binecek
Gelecek düşmanla topuz topuza!
Gülüm, Kuvayi Milliye atları
Gözüm, Kuvayi Milliye atları,
Memleketi satanları bağlasınlar,
Kuyruğunuza...


Avni Arbaş diyince atlara değinmeden geçmek de haksızlık olur. Arbaş “Kendimi at gibi hissediyorum” diyerek atlara olan bağlılığını belirtmiştir. Şuphesiz Kuvayi Milliye subaylarından olan süvari babası sayesinden çocukluğunu atlarla içi içe geçirmesinin bunda payı büyüktür.  Kendisi gibi vatandaşlıktan  çıkartılan Nazım Hikmet’le Paris’te dost olur. Nazım, Avni’nin atlarından o kadar etkilenmiştir ki Moskova’dan yazdığı şu şiiri Avni’ye yollar:

...

Bir tanem!
Son mektubunda:
“Başım sızlıyor
yüreğim sersem!”
diyorsun.
“Seni asarlarsa
seni kaybedersem;”
diyorsun;
“yaşayamam!”
Yaşarsın karıcığım,
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda;
yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı
en fazla bir yıl sürer
yirminci asırlarda
ölüm acısı.

İnsanlar işine gelince değil de vicdanına değince iyilik yapsalardı;
Bugün çıkar ilişkileri değil, gerçek sevdalar yaşanırdı !

                                         N. HİKMET

Kimselere anlatamadım. Kendime bile.. Ola ki ağzımdan kaçırır, bir daha tutamam seni.

«BENCE SEN DE ŞİMDİ HERKES GİBİSİN»
 

Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
Onlardan kalbime sevda geçmiyor
Ben yordum ruhumu biraz da sen yor
Çünkü bence şimdi herkes gibisin

Yolunu beklerken daha dün gece
Kaçıyorum bugün senden gizlice
Kalbime baktım da işte iyice
Anladım ki sen de herkes gibisin

Büsbütün unuttum seni eminim
Maziye karıştı şimdi yeminim
Kalbimde senin için yok bile kinim
Bence sen de şimdi herkes gibisin

 
(geçmiş doğum günün kutlu olsun sevgili şaiirim.şiir dinletin için biletim gelmiş ama gidemedim.işte buna çok üzüldüm...)

BEN, SEN, O

O, yalnız ağaran tanyerini görüyor
 ben, geceyi de
 Sen, yalnız geceyi görüyorsun,
 ben ağaran tanyerini de…

Nazım Hikmet MOSKOVA ’ya
yolculuk arefesinde:


Marks, Engels ve Lenin
İşte yoldaş Stalin,
İşcinin Cennetini
Hazırlayan ellerin
Kafalarını bunlar
Aydınlatmıştır, bilin!

Toprak, işleyenin
Su, kullananındır;

Esir-efendi kalkmış
Hayat, çalışanındır.
Kar gibi ekmek ona,
Peynir, yağ ve bal
Et, balık ve havyar
Votka, şarap bolca var.

Saray, villa,lüks hayat
Her gün böyle yaşıyor
İnanın, yoldaş İgor
O, bana da ”gel”, diyor.

Canım Moskav lüks hayat
Halk sarayı Leningrat
Kaç Nazım Moskova ’ya
O hayatı, sen de tad!..

Esir olmuş efendi
Koltuklara yaslanmış.
Çalışanların yüzü
Aydınlanmış, mutlanmış.

Bir koca kitle mutlu
Gülüyor her birisi,
İşleyen de kendisi
Dişleyen de kendisi.

İyi günlerimde çok eller uzanır ellerime,
 Resmimi, suratımı baş köşeye asarlar…
 Fakat demir kapıların her kapanışında üzerime,
 Ardında taş duvarların her kaldığım zaman,
 Ne arayan beni, ne soran…

 Eeeehh, daha iyi be, bunun böyle olduğu…
 Minnetim ve borçluluğum yalnız sana kalsın.
 İyi günlerimde benim unuttuğum insan eli
 Nasılsın?…

 Nazım Hikmet Ran

oş geldin kadınım benim, hoş geldin, yorulmuşsundur;
Nasıl etsem de yıkasam ayacıklarını,
Ne gül suyum, ne gümüş leğenim var, susamışsındır;
Buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim, acıkmışsındır;
Beyaz ketenli örtülü sofralar kuramam,
Memleket gibi yoksuldur odam.


Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin,
Ayağını bastın odama,
Kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi,
Güldün, güller açıldı penceremin demirlerinde,
Ağladın, avuçlarıma döküldü inciler,
Gönlüm gibi zengin,
Hürriyet gibi aydınlık oldu odam.

Hoş geldin, kadınım benim, hoş geldin...

Nazım Hikmet Ran

Gözlerin gözlerin gözlerin
ister hapishaneme, ister hastaneme gel,
gözlerin gözlerin gözlerin hep güneşte,
su mayıs ay sonlarında öyledir iste
Antalya tarafında ekinler seher vakti.
...
Gözlerin gözlerin gölzerin
kaç defa karşımda ağladılar
çırılçıplak kaldı gözlerin
altı aylık çocuk gözleri gibi kocaman ve çırılçıplak,
fakat bir gün bile güneşsiz kalmadılar.

Gözlerin gözlerin gözlerin,
gözlerin bir mahmurlaşmaya görsün
sevinçli bahtiyar
alabildiğine akilli ve mükemmel
dillere destan bir şeyler oluyor dünyaya sevdası insanin.

Gözlerin gözlerin gözlerin,
sonbaharda öyledir iste kestanelikleri Bursa’nın
ve yaz yağmurundan sonra yapraklar
ve her mevsim ve her saat İstanbul.

Gözlerin gözlerin gözlerin,
gün gelecek gülüm, gün gelecek,
kardeş insanlar birbirine
senin gözlerinle bakacaklar gülüm,
senin gözlerinle bakacaklar.


Nazım Hikmet Ran

KAR YAĞIYOR
Lambayı yakma, bırak,
 sarı bir insan başı
düşmesin pencereden kara.
 Kar yağıyor karanlıklara.
 Kar yağıyor ve ben hatırlıyorum.
 Kar...
 Üflenen bir mum gibi söndü koskocaman ışıklar...
 Ve şehir kör bir insan gibi kaldı
altında yağan karın.

 Lambayı yakma, bırak!
 Kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların
 dilsiz olduklarını anlıyorum.
 Kar yağıyor
 ve ben hatırlıyorum.
NAZIM HİKMET