Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

“bacımınkiler gibi gök gözlü şehrim,
istanbul’um,
seni düşünüyorum.
oturmuşsun deniz kıyısına,
bakıyorsun limana giren amerikan zırhlısına.
hastasın, açsın, öfkelisin.
o da bakıyor sana,
hem de nasıl,
efendinmiş,
patronunmuş,
sahibinmiş gibi itoğlu it.”

Nazım Hikmet

Sevebilirim,
hem de nasıl,
dile benden ne dilersen,
canımı, gözlerimi

Kızabilirim,
ağzım köpürmez,
ama devenin öfkesi haltetmiş benimkinin yanında,
devenin öfkesi, kinciliği değil.

Anlayabilirim
çoğu kere burnumla,
yani en karanlığın, en uzaktakinin bile kokusunu alarak
ve döğüşebilirim,
doğru bulduğum, haklı bulduğum, güzel bulduğum herşey için, herkes için,
yaşım başım buna engel değil,
ama gel gör ki çoktan unuttum şaşıp kalmayı.
Şaşkınlık, alabildiğine yuvarlak açık ve alabildiğine genç gözleriyle bırakıp gitti beni.
Yazık.

Bozkirdaki tarlalar sizi düsünüyorum.
Belki karasapanla sürülürdünüz,
kavruk olurdu ekininiz,
kavruktu mavruktu, bugday idi ya,
Amerikan simdi beton dökmüs oraya,
ölüme uçak alani yapmis sizi.
Uzun uzun soseler sizi düsünüyorum.
Üstünüzden kervan geçmez, kus uçmaz,
ölmege, öldürmege gidilir yalniz.

Nazım Hikmet -1961

Ne güzel şey hatırlamak seni:
 Ölüm ve zafer haberleri içinden..

 *Nazım Hikmet Ran*

''Umut, binbir ayaklı
Umut, güneşte saklı
Umut edenler haklı
Umut, insanın hakkı...''

Recai MERT

...

Kör değilseniz eğer
                     görürsünüz ki
şu toprak yüzlü rençper
Kafkastan arta kalan
                   kalbur göğüslü oğlu
kel başlarında mültezimin
                               tırnakları oyulu,
                     kızıyla
                        karısıyla
                                  kağnısıyla
son karış toprağına sarılmak,
ölse de burda onlarla ölmek
                        burda
                             onlarla
                                  gömülmek
                                         istiyor.

"Büyük insanlığın toprağında gölge yok,sokağında fener,penceresinde cam,ama umudu var büyük insanlığın,umutsuz yaşanmıyor."

Pembe yanaklı al dudaklı bir karım olursa eğer..
Olursa 24 ayar ahlaklı..
Anama bakar gibi bakar..
İlaha tapar gibi taparım..!
Ama...!
Kalleş çıkarsa karım..
Anam avradım olsun bir teneke benzin döker yakarım...!
Kimine göre kadın..!
Soğuk kış gecelerinde sarılıp yatmak içindir..
Kimine göre kadın..!
Sıcak harman gecelerinde zil takıp oynatmak içindir..
Kimine göre kadın..!
Ömür boyunca omuzumuzda taşıdığımız..
En büyük sevabımız ve en büyük vebalimizdir..
Ama sen KADINIM..!
Benim için sen..
Ne o..
Ne bu..
Şusun sen..!
Benim can yoldaşım kavga arkadaşımsın...

Nazım Hikmet Ran - Kızıl Saçlısına

Seviyorum seni ekmeği tuza banıp yer gibi
 geceleyin ateşler içinde uyanarak
 ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi,
 ağır posta paketini, neyin nesi belirsiz,
 telâşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi,
 seviyorum seni denizi uçakla ilk defa geçer gibi.
 İstanbul'da yumuşacık kararırken ortalık
 içimde kımıldanan bir şeyler gibi,
 seviyorum seni "Yaşıyoruz çok şükür!' der gibi.
NAZIM HİKMET RAN

hoşça kalın
dostlarım benim
hoşça kalın!
sizi canımda
canımın içinde,
kavgamı kafamda götürüyorum.
hoşça kalın
dostlarım benim
hoşça kalın...
resimlerdeki kuşlar gibi
dizilip üstüne kumsalın,
mendil sallamayın bana.
istemez...
ben dostların gözünde kendimi
boylu boyumca görüyorum...

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

30 Ağustos Zaferi anısına...Saygı ve minnetle!

Davet

Dörtnala gelip Uzak Asya'dan
Akdenize bir kısrak başı gibi uzanan
Bu memleket bizim!
Bilekler kan içinde, dişler kenetli
ayaklar çıplak
Ve ipek bir halıya benzeyen toprak
Bu cehennem, bu cennet bizim!
Kapansın el kapıları bir daha açılmasın
yok edin insanın insana kulluğunu
Bu davet bizim!
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
Ve bir orman gibi kardeşçesine
Bu hasret bizim!
NAZIM HİKMET RAN

Ekmek hepimize yetmiyor, kitap da öyle ama keder... Alabildiği kadar.

Bir ucu bir kuyuda kaybolan rüzgarlı bir şosede
Bana doğru yaklaşıyor kavuşma saatimiz yalnayak
Yüzü saçlarıyla örtülü kavuşma saatimizin
Bir de ağır yürüyor ki deli olmak işten değil

Bana doğru yaklaşıyor kavuşma saatimiz yalnayak
Ben de telefon direğine bağlıyım kollarımdan
Yüreğim de yorgun mu yorgun duracak nerdeyse
Bir de alnıma bir su damlıyor aynı yere artsız arasız
Bana doğru yaklaşıyor kavuşma saatimiz yalnayak...

NAZIM HİKMET