Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Sonra saygiyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarim...



Nazım Hikmet Ran

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
sokağın tavanı kadar...

...

...

SENİ DÜŞÜNMEK
Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey,
Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey...
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
Ben artık şarkı dinlemek değil,
Şarkı söylemek istiyorum.

Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
üstüm başım çamur içinde
yanıp sönen ışığına düşe kalka giderim.

Basit yaşayacaksın. Basit
 Mesela susayınca su içecek kadar basit...
Dört çıkacak, ikiyi ikiyle çarptığında.
 Tek düğmesi olacak elindeki cihazin;
 tek bir düğme, tek bir cümle gibi...


Sevince lafı dolandırmadan soylediğin
 'seni seviyorum' gibi.


Basit bir öpücük yetecek sana...
 Basit, sıcak bir öpücük;
 ve o opücükle dolacak tüm günlerin,
 tüm düşlerin.
 O öpücük için yapacaksın hayatının kavgasını,
öpücük için yiyeceksin hayatının dayağını.


Kabak çekirdeği verecek sana
 rakamların veremediği mutluluğu.
 El yazısıyla yazılmış eğri büğrü bir mektup olacak
 en değerli kağıdın -hep yanında taşıdığın, atmaya kıyamadığın.


İki harekette giyiniverecek,
 iki harekette soyunuvereceksin.
 Kısacık olacak uyanman,
 ve yola çıkman arasında geçen süre;
 Kısacık olacak sıcacık kollara dolanman ve
 yolculuklara çıkman arasında geçen süre.
 Kendin bile anlayabileceksin yazdıklarını;
bakışların bile anlatabilecek kendini.


Beklentilerin de basit olacak:
 Kaf Dağı'nın önünde bekleyecek mutluluklar.
 Bir ıslıkta bulabileceksin en uzun dostluk romanını;
ya da bir damla gözyaşı yaşatacak sana en ucuz
 aşk romanını.


Pankreasının sağlığına dua edeceksin
 kapatırken gözlerini.
 Zafer işareti yapacaksın tuvaletten çıkarken.
 Bir kaşarlı tost olacak aradığın
 nasıl oturacağını
bilemediğin sofrada,
 parmakların en kıymetli çatalın.
 Yine, aynı parmaklar çözecek en karmaşık
 denklemleri.
İskender'in kılıcı duracak avukat rehberinin yanında.
 Bir filarmoni orkestrası veremeyecek sana
 kontrplak bir gitarda doğru basılmış bir 'fa diyez'in
 mutluluğunu.


Makyajı ilk 'a' sına kadar bilmen yetecek.
 Temizlik kokacak en pahalı parfümün.
 'Bilmiyorum' diyebileceksin bilmediğinde ve
 Çok normal olacak 'onu da' bilemeyişin.


Tek dereden su getirmen yetecek,
 bir 'istemiyorum' diyebilmeye,
 Ne durduğu farketmeyecek abanın altında.
 Saatin, sadece saati gosterecek,
 Telefonunu sadece telefon etmek için kullanacaksın,
 Küçük bir not defteri olacak 'bilgini' en hızlı 'sayan'.


Basit yaşayacaksın, basit.
 Sanki yaşamın bir gün sona erecekmiş gibi
 basit...

 Nazım Hikmet Ran

Ben Senden Önce Ölmek İsterim
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
Iyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni gorebilesin
Fedakarliğimi anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşiyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacagız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
Içimden bir şey :
belki diyor.

"Öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile,mesela,zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından."

Sorma bana "ne kadar seviyorsun" diye. O kadar işte! - Tavanı kadar sokağın, dibi kadar cehennemin!
 

Yumdum gözlerimi
 Karanlıkta sen varsın
 Karanlıkta sırtüstü yatıyorsun
 Karanlıkta bir altın üçgendir alnın ve bileklerin
 
 Yumulu göz kapaklarımın içindesin sevdiceğim
 Yumulu göz kapaklarımın içinde şarkılar
 Şimdi orda herşey seninle başlıyor
 Şimdi orda hiçbir şey yok senden önceme ait
 Ve sana ait olmayan

Herkes Gibisin

Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.

Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim
Kalbimde kalbine yok bile kinim
Bence artık sen de herkes gibisin.

Belki Ben Şiiri

Belki ben
o günden
çok daha evvel,
köprü başında sallanarak
bir sabah vakti gölgemi asfalta salacağım.
Belki ben
o günden
çok daha sonra ,
matruş çenemde ak bir sakalın izi
sağ kalacağım...
Ve ben
o günden
çok daha sonra:
sağ kalırsam eğer,
şehrin meydan kenarlarında yaslanıp
duvarlara
son kavgadan benim gibi sağ kalan
ihtiyarlara,
bayram akşamlarında keman
çalacağım...
Etrafta mükemmel bir gecenin
ışıklı kaldırımları
Ve yeni şarkılar söyleyen
yeni insanların
adımları...

Gözleri Siyah Kadın

Gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki
Çok sevdiğim başına yemin ediyorum ben
Koyu bir çiçek gibi gözlerin kapanırken
Bir dakika göğsünün üstünde olsa yerim
Ömrümü bir yudumda ellerinden içerim
Gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki…

....