Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

.. 

Hadi ansızın çık gel.
Beraber dağıtalım hüzünlerimizi;
Bir bardak çayın buğusunda. -

.....

Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya
çıldırasıya…
Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beş yüz,
yüzde hudutsuz kere yüz…
Kadın erkeğe dedi ki:
-Baktım
dudağımla, yüreğimle, kafamla;
severek, korkarak, eğilerek,
dudağına, yüreğine, kafana.
Şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana..
Ve ben artık
biliyorum:
Toprağın –
yüzü güneşli bir ana gibi –
en son en güzel çocuğunu emzirdiğini..
Fakat neyleyim
saçlarım dolanmış
ölmekte olan parmaklarına
başımı kurtarmam kabil
değil!
Sen
yürümelisin,
yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak..
Sen
yürümelisin,
beni bırakarak…
Kadın sustu.
SARILDILAR
Bir kitap düştü yere…
Kapandı bir pencere…
AYRILDILAR…

Varlığın tarifsiz bir; Düştü..!
Yokluğunda yüzüm karanlığa;
Sözüm karanlığa
Sızın gönlüme düştü...!

Nazım Hikmet Ran

Yumdum gözlerimi
Karanlıkta sen varsın
Karanlıkta sırtüstü yatıyorsun
Karanlıkta bir altın üçgendir alnın ve bileklerin

Yumulu göz kapaklarımın içindesin sevdiceğim
Yumulu göz kapaklarımın içinde şarkılar
Şimdi orda herşey seninle başlıyor
Şimdi orda hiçbir şey yok senden önceme ait
Ve sana ait olmayan

NAZIM...

Yoruldun ağırlığımı taşımaktan,
Ellerimden yoruldun.
Gözlerimden, gölgemden...
Sözlerim yangınlardı,
Kuyulardı sözlerim...
Bir gün gelecek, ansızın gelecek bir gün,
Ayak izlerimin ağırlığını duyacaksın içinde.
Uzaklaşan ayak izlerimin...
Ve hepsinden dayanılmazı bu ağırlık olacak.

yumdum gözlerimi...
yumulu gözkapaklarımın içindesin sevdiceğim
yumulu gözkapaklarımın içinde şarkılar
şimdi orada her şey seninle başlıyor
şimdi orada hiç bir şey yok senden önceme ait
ve sana ait olmayan.

durup dururken içimde bir şeyler kopup tıkıyor boğazımı,
durup dururken sıçrayıp kalkıyorum yarıda bırakıp yazımı,
durup dururken rüya görüyorum bir otelde, holde, ayakta,
durup dururken çarpıyor alnıma kaldırımdaki ağaç,
durup dururken bir kurt oluyor aya karşı bahtsız, öfkeli, aç,
durup dururken yıldızlar inip sallanıyor bir bahçede, salıncakta,
durup dururken mezardaki halim geçiyor aklımdan,
durup dururken kafamda güneşli bir duman,
durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladıgım güne,
ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne...

Karşımdasın işte…
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi…

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan zamana bırakmak değil,
zamanla bırakmamaktır..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim.

küsmek nedir bilir misin?
küsmek dürüstlüktür..
çocukçadır ve ondan dolayı saftır..
yalansızdır..
küsmek; seni seviyorumdur..
vazgeçememektir...
beni anlatır küsmek.kızdım ama hala buradayımdır, gitmiyorumdur, gidemiyorumdur..
küsmek; nazlanmaktır, yakın bulmaktır, benim için değerlisindir..
küsmek, sevdiğini söyle demektir..
hadi anla demektir..
küsmek; umuttur, acabaları bitirmektir, emin olmaktır..
yani,
diyeceğim o ki:
ben sana küstüm...

Küsmeyin, küsmeyin

Bazen bazı durumda küsmek gerekir hissiyatı derinden anlatmak icin 😉😉😉
O yüzden küsüm been 😊😊

Bir elmanın yarısı biz
yarısı bu koskoca dünya.
Bir elmanın yarısı biz
yarısı insanlarımız.
Bir elmanın yarısı sen
yarısı ben
ikimiz...

Pişman değilim yaşadıklarımdan,
Öfkem belki de yaşayamadıklarımda...

İkimiz
ikimiz de biliyoruz, sevgilim,
öğrettiler:
aç kalmayı, üşümeyi,
yorgunluğu ölesiye
ve birbirimizden ayrı düşmeyi.
Henüz öldürmek zorunda bırakılmadık
ve öldürülmek işi geçmedi başımızdanzdan.
ikimiz de biliyoruz, sevgilim,
öğretebiliriz:
dövüşmeyi insanlarımız için
ve her gün biraz daha candan
biraz daha iyi
sevmeyi...