Ben cezayı neredeyse hiç kullanmıyorum. Ödülü ise çok sık kullanıyorum. Tabi bu ödül bazen şeker, bazen alkış, bazen de bir aferin oluyor. Hepsi de yatiyor onlara. Çok kızdırdıklarında ise sadece fazla konuşuyorum sanırım ve galiba bu onlara en büyük ceza oluyor.. :
D
Şaka bir yana, eğer aynı hatayı uyarmama rağmen tekrarlıyorlarsa davranışın doğru şeklini o an söylüyor veya gösteriyorum. Bolca sorumluluk veriyor ve yoğun bir şekilde onlara olan güvenimi hissediriyor ve söylüyorum. Hata yaptıklarında da "ama ben size çok güveniyordum, çok sevmiştim" ile başlayan cümlelerle hatalarını en aza indirmeye çalışıyorum Sanırım biraz demogoji yapıyorum.
Eğer ders esnasında derse karşı ilgisizlik veya kurallara uyulmadığını hissedersem de o öğrenciyi 5-10 dakika görmüyor ve duymuyorum. Bunu yapmak zorunda kaldığım öğrencilerim bir daha o hataları tekrarlamıyorlar.
Çünkü onlar iin BİZ çok önemliyiz. Boşnak öğretmenimin de dediği gibi bir dokunuş büyük önem taşıyor. E böyle olunca da öğretmenin sevgisini kaybetme korkusuyla hepsi birer çiçek oluyor
