Öğrenciler İçin Şiir Paylaşımları

Akademik başarı, yaprak testler, sbs, lgs, öss derken malesef çocuklarımız mekanikleşiyor.  Öğrencilerimizin duygusal gelişimleri de en az akademik başarıları kadar önemli. Bu bağlamda şiir önemli bir boşluğu dolduracaktır kanantindeyim.

Öğrencilerimize şiiri ve hayatı sevdirecek, seviyelerine uygun şiirleri bu başlık altında paylaşalım.

Paylaşımlarınızı merakla bekliyorum.

SENİNLE HER MEVSİM BAHAR ÖĞRETMENİM

Bir gün dersem ki, ben öğretmenim
Kalemimin mürekkebi alın terindir.
Vedalaşıp gidersem öğretmenim
Unutmayı unuturum da, unutmadığım
Kalbimdeki en güzel yerindir.

Bir gün adımı soran da çocuklarım
Kendimden önce senin adını söylerim
Solmadan açabiliyorsa körpe tomurcuk,
Uğrunda harcanır boncuk boncuk,
Yine de bitmez öğretmenim var derim

Güllerin güzelliğini göstermeden önce
Gülşenin vurulduğu tebessümünü anlatırım
Her zil çalışında önce sen gelirsin aklıma
Senden incecik bir ışık gelir şiir şiir
Ben susarım, yine sen konuşursun gönlünce.

Bir gün dersem ki ben öğretmenim
Sen güneş kadar uzakta bile olsan
Her bakışımda gülümseyişini görürüm
Işıksız açmazmış çiçek, gelmezmiş bahar
İnan seninle her mevsim bahar öğretmenim.

BİR YOLCUYA

Dur yolcu! bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.
 
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda
Gördüğün bu tümsek, Anadolu'nda
İstiklal uğrunda, namus yolunda
Can veren Mehmet'in yattığı yerdir.
 
Bu tümsek, koparken büyük zelzele,
Son vatan parçası geçerken ele,
Mehmed'in düşmanı boğduğu sele
Mübarek kanının akıttığı yerdir.
 
Düşün ki, hasrolan kan, kemik etin
Yaptığı bu tümsek, amansız çetin
Bir harbin sonunda bütün milletin
Hürriyet zevkini tattığı yerdir...

Necmettin Halil ONAN

BU VATAN KİMİN

Bu vatan toprağın kara bağrında
Sıradağlar gibi duranlarındır,
Bir tarih boyunca onun uğrunda
Kendini tarihe verenlerindir.

Tutuşup kül olan ocaklarından,
Şahlanıp köpüren ırmaklarından,
Hudutta gaza bayraklarından
Alnına ışıklar vuranlarındır.

Ardına bakmadan yollara düşen,
Şimşek gibi çakan, sel gibi coşan,
Huduttan hududa yol bulup koşan,
Cepheden cepheyi soranlarındır.

İleri atılıp sellercesine
Göğsünden vurulup tam ercesine,
Bir gül bahçesine girercesine
Şu kara toprağa girenlerindir.

Tarihin dilinden düşmez bu destan,
Nehirler gazidir, dağlar kahraman,
Her taşı yakut olan bu vatan
Can verme sırrına erenlerindir.

Gökyay'ım ne yazsan ziyade değil,
Bu sevgi bir kuru ifade değil,
Sencileyin hasmı rüyada değil,
Topun namlusundan görenlerindir.

 Orhan Şaik Gökyay

Paylaşımlarınız için çook teşekkür ederim arkadaşlar. Üniversitede bir arkadaş bir şiir okumuştu ve okurken ağlamıştı. Mükemmel bir şiirdi. Ama ne ismini biliyorum ne de yazarını. Annesinin ölümüne üzülen bir çocuğun duygularını anlatıyordu. Bu şiiri biliyorsanı ve söylerseniz size minnettar kalırım.

KÖY ÖĞRETMENLERİ


I

Yurdumuz uçsuz bucaksız,
Gökte yıldız kadar köylerimiz var.
Ama uzak, ama harap, ama garipsi..
Alın benim gönlümden de o kadar.



Uzak köylerimizde kuşlar gibi
Her sabah çocuklar size uçar.
Ama küçük, ama büyüyen, ama güleç..
Alın benim gönlümden de o kadar.



Siz kara göklerin yıldızları,
Işıtın yurdumuzu sabaha kadar!
Ama düşe kalka, ama yiğit, ama umutlu..
Alın benim gönlümden de o kadar.


II

Çemişkezek'te, Patnos'ta, Malazgirt'te doğanlar!
Malazgirt'e, Çemişkezek'e, Patnos'a gitmezseniz,
Çocuklarınız öksüz kalır, yetim kalır,
Köylere ışık iletmezseniz.



Dağlara, vadilere, ovalara
Tesbihler gibi saçılmış köyler,
Rüzgara karşı bir bayrak,
Sevinçle türküsünü söyler.



Sevinçle türküsünü söyler
Bir idare lambası küçük, solgun.
En azından üçyüz pare dam
Umudu en azından üçyüz çocuğun.



Ve onlar saçları uzamış,
Çatlak ellerinde çıkınları,
Üç saat, dört saat ötelerden
Yorgundur, sessizdir akınları.



Ve onlar, yıldızlar gibi
Gözleri ışıl ışıl yananlar.
Oyuncak için değil, kağıt, kalem
Kitap için gizlice ağlayanlar.



Ve onlar aşıktan bilya,
Sopadan at yapanlar.
Kurt yavruları gibi, kuzular gibi
Dağ başlarını çınlatanlar.

........

Çemişkezek'te, Patnos'ta, Malzgirt'te doğanlar,
Bütün bunları düşünmelisiniz.
Yüce ırmaklar gibi sessiz, sürekli
Kağnılarla, arabalarla, kamyonlarla
Akıp köylere gitmelisiniz!



Yurdumuza ışık iletmelisiniz...


Cahit KÜLEBİ

DALGACI MAHMUT

İşim gücüm budur benim,
Gökyüzünü boyarım her sabah,
Hepiniz uykudayken.
Uyanır bakarsınız ki mavi.

Deniz yırtılır kimi zaman,
Bilmezsiniz kim diker;
Ben dikerim.

Dalga geçerim kimi zaman da,
O da benim vazifem;
Bir baş düşünürüm başımda,
Bir mide düşünürüm midemde,
Bir ayak düşünürüm ayağımda,
Ne haltedeceğimi bilemem.


        Orhan VELİ

Bir Çocuk
Dediler ki: ‘- Yok baban,
Babanı aldı vatan!’
Meğer burada yatan
Senmişsin, babacığım!
Davullar çala çala,
Köylü döküldü yola...
Ne güzeldi alayla
Gidişin... babacığım!
Kaldın diye askerde
Anam uğradı derde...
Bu tenha tepelerde
Ne işin... babacığım?

Türk Çocuğu Diyor Ki

İzmir Benim, Van Benim
şeref Benim, Şan Benim,
Kars, Erzurum, Erzincan,
Konya Ardahan Benim.

seneler Kutlu Bana,
aylar Umutlu Bana.
her An Haykırıyorum :
Türk'üm Ne Mutlu Bana.

cesaretim Candadır.
şöhretim Dört Yandadır,
benim Bütün Cevherim,
nabzımdaki Kandadır.


yurda Nasıl Doyarım?
uğruna Can Koyarım,
ona, Bir Yan Bakanın,
gözlerini Oyarım.

Türk dünyada bir tektir
milletlere örnektir
Türklüğün meşalesi
Asla sönmeyecektir

ÇOCUKLUK

Affan Dede'ye para saydım,
Sattı bana çocukluğumu.
Artık ne yaşım var, ne adım;
Bilmiyorum kim olduğumu.
Hiçbir şey sorulmasın benden;
Haberim yok olan bitenden.

Bu bahar havası, bu bahçe;
Havuzda su şırıl şırıldır.
Uçurtmam bulutlardan yüce,
Zıpzıplarım pırıl pırıldır.
Ne güzel dönüyor çemberim;
Hiç bitmese horoz şekerim!


    Cahit Sıtkı TARANCI

RÜYAM
Atladım bir buluta,
Haydi dedim rüzgara,
Aldı götürdü beni
Bulutlara, aylara

Gökkuşağına vardım,
Renginden biraz aldım,
Bulutlar sararmıştı
Süt maviye boyadım.

Niye öyle çok şaştın,
Hayretle bakakaldın,
Ben rüyamı anlattım,
Yoksa gerçek mi sandın?

                   Şairi hatırlayamadım.

AKINCILAR




Bin atlı, akınlarda çocuklar gibi şendik;
Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik!


Ak tolgalı beylerbeyi haykırdı: İlerle!
Bir yaz günü geçtik Tuna'dan kaafilelerle...


Şimşek gibi bir semte atıldık yedi koldan.
Şimşek gibi Türk atlarının geçtiği yoldan.


Bir gün dolu dizgin boşanan atlarımızla
Yerden yedi kat arsa kanatlandık o hızla...


Cennette bugün gülleri açmış görürüz de
Hala o kızıl hatıra titrer gözümüzde!


Bin atlı, akınlarda çocuklar gibi şendik;
Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik! 


Yahya Kemal Beyatlı

SOL YANIM ACIYOR ANNE

Merhaba anne,
Yine ben geldim.
Merak etme okuldan çıktımda geldim.
Annelerde babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama
Ali “Okula gitmezsem annem çok kızar, merak eder” demişti de
Onun için söylüyorum.
Geçen hafta öğretmen,
Sağ elimde sarımsak, sol elimde soğan dedirte dedirte
Öğretti sağımı solumu.
Ben biliyorum artık anne sağım neresi, solum neresi
Ağrıyan yanımın neresi olduğunu
Şimdi iyi biliyorum anne.
Hani geçen geldiğimde
Şuram acıyor işte şuram demiştim de
Bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne
Bak şimdi söylüyorum
Şuram işte,
Sol yanım çok acıyor anne.
Hem de her gün acıyor anne her gün.
Dün sabah annesi Ayşe’nin saçlarını örmüştü.
Elinden tutup okula getirdi.
Yakası da danteldi.
Zil çalınca öptü, hadi yavrum sınıfa dedi.
Bende ağladım,
Ağladım hiç de utanmadım.
Öğretmen ne oldu dedi.
Düştüm dizim çok acıyor dedim.
Yalan söyledim anne.
Dizim acımıyordu ama sol yanım çok acıyordu anne.
Bugün bende saçım örülsün istedim.
Babam ördü ama onunki gibi olmadı.
Dantel yaka istedim.
Babam “Ben bilmem ki kızım” dedi.
Bari okula sen götür dedim.
“kızım, iş” dedi.
Bende banane dedim, ağladım.
“kızım, ekmek” dedi babam.
Sustum ama okula giderken yine ağladım anne.
Ha bide sol yanım yine çok acıdı anne.
Herkesin çorapları bembeyaz, benimkiler gri gibi.
Zeynep “annem beyazlara renkli çamaşır katmadan yıkıyormuş” dedi.
Babam hepsini birlikte yıkıyor.
Babam çamaşır yıkamasını bilmiyor mu anne?
Uff babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme.
Üzülmesin diye söylemiyorum ama
Arkadaşlarım her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor.
Biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne.
Hava kararıyor, ben gideyim anne.
Babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi.
Duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum.
Kim bozuyor toprağını,
Çiçeklerini kim koparıyor.
İzin verme anne ne olur toprağına el sürdürme.
Eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne. >>
Bak kavanoz yanımda, toprağından bir avuç daha alayım.
Biliyor musun anne her gelişimde aldığım topraklarını
Şu kavanozda biriktirdim.
Üzerine de resmini yapıştırıp başucuma koydum.
Her sabah onu öpüyor kokluyorum.
Kimseye söyleme ama anne
Bazen de konuşuyorum onunla.
Ne yapayım seni çok özlüyorum anne.
Ha unutmadan,
Öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi.
Ben babama yazdıracağım.
Öğretmen anlarsa çok kızar ama banane kızarsa kızsın.
Ben seni hiç görmedim ki neyi, nasıl anlatacağım anne.
Senin adın geçince sol yanım acıyor anne.
Hiç bir şey yutamıyorum.
Bazen de dayanamayıp ağlıyorum.
Kağıda da böyle yazamam ya anne.
Ben gidiyorum anne,
Toprağını öpeyim, sende rüyama gel beni öp.
Mutlaka gel anne,
Sen rüyama gelmeyince sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne. >>
Sol yanım acıyor anne.
İşte tam şurası,
Sol yanım çok acıyor anne.
Seni çok özledim,
Anne çook…

Aşağıdaki linkten de bu şiiri sesli dinleyebilirsiniz.
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Şiiri fon müzik eşliğinde kendiniz okumak isterseniz aşağıdaki linki tıklayınız.
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

bende sizinle kızımın babasına yazdığı ve ilçede ödül aldığı bir şiiri paylaşmak istiyorum.(aynı zamanda öğretmeniydi babası)
   
Ben bir öğretmen çocuğuyum,
Hemde kendi öğretmenimin çocuğu.
Bilmem hiç yaşadınız mı benim yaşadığım duyguyu?
Yedi yaşına geldim okula gitmem gerek.
Beymelek ilköğretime kayır yaptırdılar direk.
Sınıfa girer girmez ,beni bir heyecan sardı.
Acaba öğretmenim nasıl bir insandı.
Birden kapı açıldı içeri girdi bir adam.
Aman Allahım bu adam benim babam.
Oh dedim içimden,rahatladım birden.
Babamla ders yapmak zevkli olsa gerek.
Günler günlere karıştı.
Derslerde epey zorlaştı.
B u adam nasıl baba kızını hiç sevmiyor.
Hele sinirlenince kimseyi gözü görmüyor.
Başkasına kızsa hırsını benden alıyor.
Heleki okulda annemde vardı.
O beni çok iyi anlardı.
Babanın evde baba ,
Okulda öğretmen oluğunu anlattı.
Böylece duruma alıştım.
Derslerime çok çalıştım.
5 yılı çabucak bitirdim.
İlk öğretmenimi çooookkk sevdim.

ferda29 hocam, kızınızı yürekten kutlarım, bunu kaç yaşındayken yazdı bilemiyorum ama oldukça yetenekli birisi. Bu arada ben de  kendi kızımı okuttuğum için, şiirde kendimi buldum. Size ve kızınıza teşekkür ederim.