ANAM ANAM... KEŞKE SEN OLSAYDIN
Bahri Öğretmenin,Öğretmenliğe başladığının ilk yıllarıydı..Anadolu’nun küçük ve köhne bir köyünde ilkokul öğrencilerine hayatın ne olduğunu anlattığını zannediyordu..Mesleğe ilk atılmış olmanın şevki ve heyecanı içerisinde minik yavrularının her şeyi ile ilgilendiğini ve kendisinin başarılı olduğunu düşünüyordu. Belki de tecrübesizliğinin verdiği cesaretle ben bilirim havasının yanına öğrencilerinin yavrularının her şeyine hakim olduğunu düşünürken bilmeden kibir ve gurur yumaklarını içinde büyütüyordu. Bir sabah, arka sıralarda oturan kız öğrencilerinden birisinin gelmediğini fark etti. Halbu ki, o güne kadar pek devamsızlık yapmadığını gözlemlediği öğrencisi acaba niye okula gelmemişti. Zaman ilerledikçe öğretmenin içinde bir sızı oluştu ve giderek alevlenmeye başladı. Daha fazla dayanamayarak sınıftaki öğrencilere A.... nin niçin gelmediğini sordu. Aldığı bilmiyoruz cevabı merakını bir kat daha artırdı. Sınıfa; A.... evini bilen var mı dedi.Oysa ki, köyde oturan bütün öğrenciler elbette bir birlerinin evlerini bilirdi. Öğretmen bir kaç öğrenciyi de alarak okula gelmeyen A..... nın evine gittiler.
Ev demeye bin şahit isteyecek barakada kimsecikler yoktu. viraneye dönmüş evin naylondan el yordamı ile tutuşturulmuş sözde kapıyı öğretmen aralayınca karşılaştığı perişan manzaradan şok oldu. Evet Anadolu’da bir mahrumiyet köyü evet bu köyde ondan da mahrum bir ev... Öğretmen arkadaş olayları yavaş yavaş anladığını düşündüğü bir sırada, yanındaki öğrencilerinden birisinin
- Öğretmenim;ben A.... nerede olduğunu biliyorum dedi. Çocuklar önde Öğretmen arkada yürüdüler.. evet geldikleri yer köyün alt girişinde bulunan mezarlığıydı. Köy kadar perişan, adı gibi garip, taşlar kadar soğuk... ama ortada bir sıcaklık var ki, tunçtan yürekleri bile eritecek derecede... Öğrenci A.....bir mezarın taşına sarılmış hıçkırarak ağlıyor ve o meleksi, sabi dudaklarından dökülen cümle:
- Anam.. anam.. canım anam. gurban olduğum anam; ne olurdu yaşasaydın da saçlarımı yıkayıp beni temizleseydin. O zaman Öğretmenim bana Bitli A... diye kızmazdı. anam... anam...
GÖRÜNÜŞE BAKIP DA KARAR VERMEMEK LAZIM… ÇÜNKÜ İNSAN YANILIP, SONRADAN ÜZÜLECEĞİ HATALAR YAPABİLİYOR…
