Öğretmen Olmasaydınız Hangi Mesleği Seçerdiniz?

Antikacı

Antikacı

Bir şeyin gerçek değerini bilmek çok güzel duygu..

Antikacı, sarraf, esnaf...

Bir şeyin gerçek değerini bilmek çok güzel duygu..

Antikacı, sarraf, esnaf...

Eski eşyaları severim hocam

Eğer aileden gelen bir zenginliğim olsaydı kendi işimin patronu olurdum.Bir AVM de Araba Yıkama yeri açardım.Temiz iş.Bizim komşu bu işin içinde altında mercedes var..

Mıhlama işi yapmak isterdim ama burda değil..el işçiliğinin kıymeti bilinen bir ülkede..ve yaptığım mücevherleri çok fahiş fiyatlara satmak isterdim..her eline benim eserimi alan hayranlıkla beni anmalıydı..

otobüs şoförü olurdum herhalde.. zamanında otogara gidip az izlemedim otobüslerii.. 
Setra yada Travego olacak süreceksin fısır fısır...

Neoplan Tourliner.Otobusle gidersem molalarda direksiyonuna geçerim mutlaka.Otobus ehliyeti de alacağım.

okumuşundan arkeolog, okumamışından doğalgaz tesisatçısı

Şoförlük.Araç kullanmak hobim.

Neoplan Tourliner.Otobusle gidersem molalarda direksiyonuna geçerim mutlaka.Otobus ehliyeti de alacağım.

artık o kadar çok model çıktı ki....o zamanlar prensesler vardı...403 ler..
şimdi çok marka model var...ama neoplan setra travego   hepsi sahane valla...
instagramda otobüs sayfaları favorimdir.. içimzde bir hasret bir özlem olarak kalacak..

Yeni Tourismodaki özellik, 20 senelik Neoplanda var.Otomatik, çift buzdolabı, wc.300 bine versinler alır okulun bahçesine park ederim.Ogrenciler sayın veliler otobüsümuze hos geldiniz.(biraz zor girer)

Zanaatkar.El sanatları

Ya fotoğrafçı olurdum....

        ZAMANI DURDURMAK İÇİN...

Ya da ebruzen olmak isterdim ...
       
       SUYA İMZA ATMAK  İÇİN....



(Düşündüm de zaten bunları yapıyoruz ki,
hep aynı yaş grupları olduğu için   zaman duruyor,
gönüllerine ,geleceklerine imza zaten atılıyor 😉)

Mıhlama işi yapmak isterdim ama burda değil..el işçiliğinin kıymeti bilinen bir ülkede..ve yaptığım mücevherleri çok fahiş fiyatlara satmak isterdim..her eline benim eserimi alan hayranlıkla beni anmalıydı..

erkeklerin sevgililer gününde ve evlilik yıldönümünde istemeyerek  aldıkları çok pahalı hediyeler aklıma geldi ...

Ben küçükken öğretmen olmak isterdim. Çocukken en çok değer verdiğim rahmetli annem ve babam öğretmenime çok değer verirdi. Bu yüzden onu sokakta görsem utanır saklanırdım. Sonra bir şey farketmiştim. Öğretmenimiz bir mekana girdiğinde genç yaşlı kalkar yer gösterirdi. Öğretmenimiz özellikle yaşlılara mahcup bir edayla gösterilen yerleri redederdi. Herkes ona danışır, o da herkese seçim hakkı kendilerinde olacak şekilde yol gösterirdi. Sınıfta yanlış yaptığım zaman sadece durup bakıp gülümsemesini hala unutamıyorum. Hayalimdeki meslek buydu.

Sevdiğim meslekler:
 Terzi; Bir hikayesi vardır. Bir insan hata yapabilir. Herkes onu dışlar. Fakat terzi her defasında yeniden ölçü alır. Ön yargıyla yaklaşamaz olaya.

Çiftçi; Tohumu atar aylarca bekler mahsulü. O yıl mahsül iyiyse keyfine diyecek yok. Ama mahsül kötüyse maddiyattan ziyade emek ve zamana üzülür.

Din adamı; Görevini yaparken madden dünyada, manevi olarak da ahirette kazanma şansı var.

Mimar; Güzel bir yaptın, (insanlığa faydalı bir yapıtın) temelini atma potansiyeli var.

...... Liste uzayıp gider kafanızı ağrıtmak istemem 😊
Hepsinin özünde öğretmenlik vardır. Tek istediğim küçükken hayalimdeki mesleğe kavuşmak...
Saygılar.

öğretmenizle  ilgili  yazıyı okurken bi an öğretmeniniz kafamda canlandı...mekanları cennet olsun