Öğretmenler Arası Dostluk Olmalı Mı, Olmamalı Mı?

Dostluk belkı herkese fazla gelebılır ama aynı ortamda calısıp da sadece merhabalasıp bırbırını gormezden gelmek cok sacma ve uzucu.

evet çok saçma...ben bir yaşantımı paylaşmak istiyorum...eski okulumda bir öğretmenimiz vardı.aynı zamanda hemşerimde,lojmanda da karşı komşumdu...lojman iki daireden olşuyordu.onlar ailecek kalıyorlardı.inanmıcaksınız ama 3 yıl boyunca bırakın nasılsını,merhaba bile demekten çok özür dilerim acizdi.sadece benimle değil bütün öğretmenlerle muhabbet etmezdi.maalesef öğretmen olmakla herşey bitmiyor.birazda insan kendini geliştirebilmeli,sosyalleşmeli...

Haklısınız ogretmenm once ınsan olabılmek cok onemlı. Bnm bıldıgım oyle ogretmenler var kı.okul bahcesınde bıle gormemezlıkten gelıyorlar,,

öğretmen arkadaşlar birbirinin arkasında yanında olmalı ama neeerdeeee?

Bazı öğretmen! arkadaşlar gördüm ki dünya onların merkezinde dönüyormuş gibi yaşıyorlar..

Bence çalışma ortamı bir insan için en önemli şeylerden birisi..Çalıştığı ortamda mutlu olmak iş verimimizi artırır..
Ben öğretmenlerin hep diyalog ve işbirliği içinde olması gerektiğine inanıyorum..
Bazı kişilerin böyle düşünmediğini bizzat yaşadım. Bu bakımdan tek çalışmak bazen en güzeli

Dost için sırtımı köprü yapmaya hazırım ben; yeter ki temiz kalpleri taşıyan ayaklar geçsin üstümden.
‎*Honoré de Balzac

öğretmenler arasında muhakkak dostluk olmalı. yoksa çalıştığımız ortamın çekilir bir tarafı kalmaz. birlik beraberlik ve dayanışma her zaman güzeldir.

hayatı öğreten insanlar topluluğu nasıl olur da dost olmaz...

çalışma ortamında dostluk pek olmuyor arkadaşlık belki, iyi niyet çok önemli ama her zaman anlaşma, paylaşım olmuyor .yinede dostluk kazansın.......

Uzakdoğu Atasözü derki: Dostluk, mantar yemeği gibidir. Zehirli veya zehirsiz olup olmadığı ancak yendikten sonra belli olur.

Öğretmenler arası uyum olursa zaten dostlukta beraberinde gelir.Böyle ortamlarda gerçekten meslekte çok nadir bulunuyor.

bazen dikkat edıyorum da, öğretmenin düşmanı ne yazık kı yıne bır oğretmen olabılıyor..keske aramızdakı dayanışma daha fazla olabılse..

Öğretmenler arasında elbette ki dostluk olmalı. İstenen arzulanan budur. Ancak gerçeklik hiçte böyle düşünüldüğü gibi olmuyor. Ne yazık ki, çoğu zaman kişisel menfaatler, ufacık çıkarlar insani değerlerin önüne geçebiliyor. Dolayısıyla bu iş öyle düşünüldüğü gibi kolay değildir.

Örneğin; biri bana yakınlık göstersin, elimde değil, hemen bir kaygı, bir kuşkudur sarıyor beni. Acaba diyorum bunun altından ne çıkacak? Bu işin sonunda nasıl bir darbe bekliyor beni? Haliyle, henüz daha baştan savunma refleksi ile mümkün olduğunca az darbe ile bu işten sıyırma yolunu düşünüyorum. Geçmiş yaşantım bende böyle bir şartlı refleks oluşturmuş adeta.

Hakikatten çoğu zaman da baştan düşündüğüm gibi gelişiyor durum. Yanılmayı çok istiyorum ama olmuyor…  Yanılsam bir; böyle kötü düşündüğüm, kuşkucu olduğum için kendimi cezalandırmaya da hazırım. Ah, keşke bir yanılsam! Ama yok…

Böylesine daha baştan kar –zarar hesabına dayalı dostluktan ne çıkar? Lanet olsun, uzak olsun benden, diye avutuyorum kendimi. Buna rağmen, keşke iyi bir dostum olsa, diye düşünmüyor da değilim.  Anlayacağınız bir ikilem arasındayım, kısacası…

Egitim isi bence gonul isi,gonlunu cocuklarina ve meslegine kaptiran insanlar da cevresiyle bunu hic bir cikar gozetmeden yapiyo ve meslekdaslariyla da is birligi icinde ise neden dost olamasin?
Zor dostluklar kurmak,oyle zaman oluyor ki bana  bir kac yuz km den uzakta bir dostum ulasamazken binlerce km uzakliktaki dostlarim buradan bu sayfalardan dostlugunu benle paylasiyor,bu da bana guc veriyor,meslegimi daha da cok severek yapiyorum,tum olumsuzluklara gogus gererek,dostlar sagolsun!

Özellikle zümreler arası dostluk olmalı.Bende bir zümre var...Allah kimseye böyle zümre vermesin.Şaka değil, gerçek diyorum.Kimseyle konuşmaz, öğretmen odasına girmez.Allah yardımcım olsun.

   Böyle bir başlığa niçin ihtiyaç duyulmuş anlamadım ama tabiki dostluk olmalı...En azından kinin,hasedin,çekememezliğin olmadığı,az da olsa samimi bir bağın olacağı bir dosluk kurulmalıdır bence..
   Dostluk veya bir başka değişle samimiyet tıpkı sıcaklık gibi,aydınlık gibi erafa güzellikler saçıyor, ama
arada ki bağlar kopunca karanlık ,buz gibi moral bozucu bir ortam oluyor,benim gördüğüm kadarı ile...