Öğretmenlere Şiddeti Kınıyoruz!

ALO  113(sağlık personelinin güvenliği takip eden hat) ' e benzer bir hat meb tarafından açılarak meb personelinin güvenliği sağlanmalıdır.

YETER ARTIK YETEEEEERRR....
Kayseri'de lise son sınıf öğrencisi 17 yaşındaki F.Ş.'nin yumruklu saldırısının ardından düşünce başını kaldırıma çarpan okulun müdür yardımcısı 59 yaşındaki Mehmet Aktaş, yoğun bakımda 18 gün süren yaşam mücadelesini kaybetti.

Merkez Melikgazi İlçesi Selimiye Mahallesi Seyyid Burhaneddin Teknik ve Endüstri Meslek Lisesi'nde 16 Mayıs Cuma günü saat 13.00 sıralarında meydana geldi. Teknik Müdür Yardımcısı Mehmet Aktaş, Cuma namazı için okuldan ayrıldığı sırada 12'nci sınıf öğrencisi F.Ş.'nin yolunu keserken, raporunu kabul etmediğini öne sürdüğü Müdür yardımcısı Aktaş’a yumruk attı. Başını asfalt zemine çarpan ve baygınlık geçiren müdür yardımcısı çağrılan ambulansla Kayseri eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne kaldırıldı.

Beyin kanaması geçirdiği belirlenen Mehmet Aktaş, ameliyata, daha sonra yoğun bakıma alındı. Olaydan sonra yakalanan ve sevk edildiği mahkeme tarafından tutuklanan F.Ş., Ankara’ya gönderilirken, 18 günden bu yana yoğun bakımda tedavi gören Müdür Yardımcısı Mehmet Aktaş ise, bugün yaşamını yitirdi.

sayın meb yetkilileri;müdürüne,müdür yardımcısına,öğretmenine şiddetle saldıran bir gençlik istemiyorsak Allah aşkına lütfen sağlık bakanlığına benzer önlemler alınmalı.eğitimcilere şiddeti kınamakla hiçbir caydırıcılık olmuyor ki.sendikalar da kınadı,kınıyor.sonuçta eğitimciye şiddet artarak devam ediyor.eğitimciler, şiddeti hak edecek meslek grubu mudur?sendikalar,bu konuda da sadece kınamakla şiddete karşı önlem almak için hiçbir yasal girişimde bulunmayarak "sınıfta kaldılar".şiddet kültürünün hedefinde eğitimcilerin olması,geleceğimiz adına çok çok üzücü.

   Evlattım. Anamın göz nuru, babamın yüce varlığı, kardeşlerimin vazgeçemediği.
   Çok zengin değildik. Aslında çok zengindik de paramız yoktu. Zenginliği parayla ölçecek basiretsiz adamlardan değildik. Kendi yağımız vardı ve onunla kavrulmamız gerektiğine dair kanaatimiz.
   İlkokulda şaşaalı bir devir geçirmedim. Oyundu zaten tek derdim. Biraz da babamın durumuna üzülüyordum. Çok imkânları yoktu galiba. Aklım ermiyordu.
   Ortaokulda fark ettim ki dünya çok da benim algıladığım kadar küçük değil. Hem değişik değişik de insanlar yaşıyor benim daha önce farkında olmadığım bu dünyada.
   Babam ise büyük adam olmamı istiyor kendi sıkıntılarından uzak bir hayat geçirmemi düşlüyor.
   Lisede anlıyorum ki hayat ben büyüdükçe ekliyor omzuma yükleri her geçen yıl biraz daha arttırarak. Hayatımı kurtarmam gerekiyor. Çünkü anam da babam da hayli yoruldu artık. Biraz da benim onların rahatı için yorulmam gerekiyor.
   İyi kötü kazandım işte üniversiteyi. Kısmetse öğretmen olup faydalı olacağım o pırıl pırıl gençlere. De zor işte şu üniversiteyi de okumak kardeşim, dayanmıyor kör olası maddiyat.
   Babam inatçı, anam kalender. Çok şükür atandım artık.
   Evlenme zamanım geldi çattı. Şükür evlilik de kısmet oldu.
   O kendi yağımda kavrulma felsefemden ise asla uzaklaşamadım. Çoluğum çocuğum da bana benzedi. Biz gene çok zengindik ama işte hayat bir başka ilerliyordu artık.
   Öğrenciler çok değişmişti. Ahlaktan eser kalmamış saygı ise cümle içinde kullanılmayalı hayli zaman olmuştu.
   Bir Cuma namazı sonrası okula dönerken bir yumruk geldi suratıma.
   Ne olduğunu anlamadan sendeledim düştüm yere.
   18 gün bekledim ki bir nefes gele…
   Olmadı.
   Ayrıldım aranızdan. Ölüm hak, ecel kaçınılmaz, biliyordum. Lakin..
   Lakin..
   Bir it yüzünden anamın ağlayacağını bilseydim ömrümü kavuran o yağı da istemezdim..

   Evlattım. Anamın göz nuru, babamın yüce varlığı, kardeşlerimin vazgeçemediği.
   Çok zengin değildik. Aslında çok zengindik de paramız yoktu. Zenginliği parayla ölçecek basiretsiz adamlardan değildik. Kendi yağımız vardı ve onunla kavrulmamız gerektiğine dair kanaatimiz.
   İlkokulda şaşaalı bir devir geçirmedim. Oyundu zaten tek derdim. Biraz da babamın durumuna üzülüyordum. Çok imkânları yoktu galiba. Aklım ermiyordu.
   Ortaokulda fark ettim ki dünya çok da benim algıladığım kadar küçük değil. Hem değişik değişik de insanlar yaşıyor benim daha önce farkında olmadığım bu dünyada.
   Babam ise büyük adam olmamı istiyor kendi sıkıntılarından uzak bir hayat geçirmemi düşlüyor.
   Lisede anlıyorum ki hayat ben büyüdükçe ekliyor omzuma yükleri her geçen yıl biraz daha arttırarak. Hayatımı kurtarmam gerekiyor. Çünkü anam da babam da hayli yoruldu artık. Biraz da benim onların rahatı için yorulmam gerekiyor.
   İyi kötü kazandım işte üniversiteyi. Kısmetse öğretmen olup faydalı olacağım o pırıl pırıl gençlere. De zor işte şu üniversiteyi de okumak kardeşim, dayanmıyor kör olası maddiyat.
   Babam inatçı, anam kalender. Çok şükür atandım artık.
   Evlenme zamanım geldi çattı. Şükür evlilik de kısmet oldu.
   O kendi yağımda kavrulma felsefemden ise asla uzaklaşamadım. Çoluğum çocuğum da bana benzedi. Biz gene çok zengindik ama işte hayat bir başka ilerliyordu artık.
   Öğrenciler çok değişmişti. Ahlaktan eser kalmamış saygı ise cümle içinde kullanılmayalı hayli zaman olmuştu.
   Bir Cuma namazı sonrası okula dönerken bir yumruk geldi suratıma.
   Ne olduğunu anlamadan sendeledim düştüm yere.
   18 gün bekledim ki bir nefes gele… Olmadı.
   Ayrıldım aranızdan. Ölüm hak, ecel kaçınılmaz, biliyordum. Lakin..
   Lakin..
   Bir it yüzünden anamın ağlayacağını bilseydim ömrümü kavuran o yağı da istemezdim..

Duygularımızı çok güzel ifade etmişsin.Teşekkürler sana.

   Evlattım. Anamın göz nuru, babamın yüce varlığı, kardeşlerimin vazgeçemediği.
   Çok zengin değildik. Aslında çok zengindik de paramız yoktu. Zenginliği parayla ölçecek basiretsiz adamlardan değildik. Kendi yağımız vardı ve onunla kavrulmamız gerektiğine dair kanaatimiz.
   İlkokulda şaşaalı bir devir geçirmedim. Oyundu zaten tek derdim. Biraz da babamın durumuna üzülüyordum. Çok imkânları yoktu galiba. Aklım ermiyordu.
   Ortaokulda fark ettim ki dünya çok da benim algıladığım kadar küçük değil. Hem değişik değişik de insanlar yaşıyor benim daha önce farkında olmadığım bu dünyada.
   Babam ise büyük adam olmamı istiyor kendi sıkıntılarından uzak bir hayat geçirmemi düşlüyor.
   Lisede anlıyorum ki hayat ben büyüdükçe ekliyor omzuma yükleri her geçen yıl biraz daha arttırarak. Hayatımı kurtarmam gerekiyor. Çünkü anam da babam da hayli yoruldu artık. Biraz da benim onların rahatı için yorulmam gerekiyor.
   İyi kötü kazandım işte üniversiteyi. Kısmetse öğretmen olup faydalı olacağım o pırıl pırıl gençlere. De zor işte şu üniversiteyi de okumak kardeşim, dayanmıyor kör olası maddiyat.
   Babam inatçı, anam kalender. Çok şükür atandım artık.
   Evlenme zamanım geldi çattı. Şükür evlilik de kısmet oldu.
   O kendi yağımda kavrulma felsefemden ise asla uzaklaşamadım. Çoluğum çocuğum da bana benzedi. Biz gene çok zengindik ama işte hayat bir başka ilerliyordu artık.
   Öğrenciler çok değişmişti. Ahlaktan eser kalmamış saygı ise cümle içinde kullanılmayalı hayli zaman olmuştu.
   Bir Cuma namazı sonrası okula dönerken bir yumruk geldi suratıma.
   Ne olduğunu anlamadan sendeledim düştüm yere.
   18 gün bekledim ki bir nefes gele… Olmadı.
   Ayrıldım aranızdan. Ölüm hak, ecel kaçınılmaz, biliyordum. Lakin..
   Lakin..
   Bir it yüzünden anamın ağlayacağını bilseydim ömrümü kavuran o yağı da istemezdim..

bu olayı şiddetle kınıyorum ve medyada da gündeme gelmesini istiyorum.

   Evlattım. Anamın göz nuru, babamın yüce varlığı, kardeşlerimin vazgeçemediği.
   Çok zengin değildik. Aslında çok zengindik de paramız yoktu. Zenginliği parayla ölçecek basiretsiz adamlardan değildik. Kendi yağımız vardı ve onunla kavrulmamız gerektiğine dair kanaatimiz.
   İlkokulda şaşaalı bir devir geçirmedim. Oyundu zaten tek derdim. Biraz da babamın durumuna üzülüyordum. Çok imkânları yoktu galiba. Aklım ermiyordu.
   Ortaokulda fark ettim ki dünya çok da benim algıladığım kadar küçük değil. Hem değişik değişik de insanlar yaşıyor benim daha önce farkında olmadığım bu dünyada.
   Babam ise büyük adam olmamı istiyor kendi sıkıntılarından uzak bir hayat geçirmemi düşlüyor.
   Lisede anlıyorum ki hayat ben büyüdükçe ekliyor omzuma yükleri her geçen yıl biraz daha arttırarak. Hayatımı kurtarmam gerekiyor. Çünkü anam da babam da hayli yoruldu artık. Biraz da benim onların rahatı için yorulmam gerekiyor.
   İyi kötü kazandım işte üniversiteyi. Kısmetse öğretmen olup faydalı olacağım o pırıl pırıl gençlere. De zor işte şu üniversiteyi de okumak kardeşim, dayanmıyor kör olası maddiyat.
   Babam inatçı, anam kalender. Çok şükür atandım artık.
   Evlenme zamanım geldi çattı. Şükür evlilik de kısmet oldu.
   O kendi yağımda kavrulma felsefemden ise asla uzaklaşamadım. Çoluğum çocuğum da bana benzedi. Biz gene çok zengindik ama işte hayat bir başka ilerliyordu artık.
   Öğrenciler çok değişmişti. Ahlaktan eser kalmamış saygı ise cümle içinde kullanılmayalı hayli zaman olmuştu.
   Bir Cuma namazı sonrası okula dönerken bir yumruk geldi suratıma.
   Ne olduğunu anlamadan sendeledim düştüm yere.
   18 gün bekledim ki bir nefes gele… Olmadı.
   Ayrıldım aranızdan. Ölüm hak, ecel kaçınılmaz, biliyordum. Lakin..
   Lakin..
   Bir it yüzünden anamın ağlayacağını bilseydim ömrümü kavuran o yağı da istemezdim..

Egitimciye kalkan eller mutlaka ceza gormeliii

Bir sendika eylem demiş ama haberin içeriğini okuyunca onu dahi anlamadım.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Tek yürek olamadıktan sonra daha çok şiddete maruz kalırız...

   Evlattım. Anamın göz nuru, babamın yüce varlığı, kardeşlerimin vazgeçemediği.
   Çok zengin değildik. Aslında çok zengindik de paramız yoktu. Zenginliği parayla ölçecek basiretsiz adamlardan değildik. Kendi yağımız vardı ve onunla kavrulmamız gerektiğine dair kanaatimiz.
   İlkokulda şaşaalı bir devir geçirmedim. Oyundu zaten tek derdim. Biraz da babamın durumuna üzülüyordum. Çok imkânları yoktu galiba. Aklım ermiyordu.
   Ortaokulda fark ettim ki dünya çok da benim algıladığım kadar küçük değil. Hem değişik değişik de insanlar yaşıyor benim daha önce farkında olmadığım bu dünyada.
   Babam ise büyük adam olmamı istiyor kendi sıkıntılarından uzak bir hayat geçirmemi düşlüyor.
   Lisede anlıyorum ki hayat ben büyüdükçe ekliyor omzuma yükleri her geçen yıl biraz daha arttırarak. Hayatımı kurtarmam gerekiyor. Çünkü anam da babam da hayli yoruldu artık. Biraz da benim onların rahatı için yorulmam gerekiyor.
   İyi kötü kazandım işte üniversiteyi. Kısmetse öğretmen olup faydalı olacağım o pırıl pırıl gençlere. De zor işte şu üniversiteyi de okumak kardeşim, dayanmıyor kör olası maddiyat.
   Babam inatçı, anam kalender. Çok şükür atandım artık.
   Evlenme zamanım geldi çattı. Şükür evlilik de kısmet oldu.
   O kendi yağımda kavrulma felsefemden ise asla uzaklaşamadım. Çoluğum çocuğum da bana benzedi. Biz gene çok zengindik ama işte hayat bir başka ilerliyordu artık.
   Öğrenciler çok değişmişti. Ahlaktan eser kalmamış saygı ise cümle içinde kullanılmayalı hayli zaman olmuştu.
   Bir Cuma namazı sonrası okula dönerken bir yumruk geldi suratıma.
   Ne olduğunu anlamadan sendeledim düştüm yere.
   18 gün bekledim ki bir nefes gele… Olmadı.
   Ayrıldım aranızdan. Ölüm hak, ecel kaçınılmaz, biliyordum. Lakin..
   Lakin..
   Bir it yüzünden anamın ağlayacağını bilseydim ömrümü kavuran o yağı da istemezdim..

Öğretmene el uzatan zalimlere rabbim hidayet versin.

Kimseye bişey olmasın ama neden öğretmenler bu kadar kıymetsiz anlamıyorum.Bu olay başka bir kurumda olsaydı da aynı şekilde mi tepki alırdı ki? Biz bize sahip çıkamıyoruz galiba ...

Şiddet toplumu olma yolunda sağlam adımlarla ilerliyoruz ne yazık ki...insanımız her gecen gun ruhsuz, duygusuz ve kındar oluyor.

Sistemin neresinden tursan elinde kalıyor.Girdilerimiz bu vatanın evladiyken nasıl olurda sistemden çıkarken bir canavar oluyor.

Masum hayatlar, evine helal ekmek götürmenin derdinde olan insanlar bir sekilde eziliyor ve ne yazıktır ki tek yürek olupta bir yaraya derman olamıyoruz.

Ve yine en buyuk yük bizim omuzlarımızda yeniden bir nesil yetiştirmek bizim boynumuzun borcu...

Allah işini yapan butun kardeşlerimin yanında olsun.zalimi, zulm edeni Kahhar ismiyle cezalandırsın.Biliriz ki Allah zalimin karşısındadir.

Sayın arkadaşlar bir meslektaşımız vefat etti ve Bu iş kınamakla bitmez.Ey sendikacılar birlik olma zamanı ve başka eylemler yapılmalı ve sesimizi çıkarmamız gerekir.Yoksa daha çok böyle olaylar yaşanabilir.

Kimseden ses çıkmıyor.Bu kadar şiddet olayı başka kurum çalışanlarının başına gelseydi TÜRKİYE DE yer yerinden oynardı.Saygınlık denen hiçbir şey kalmadı.Sağlık personelinin başına gelse hemen bakan açıklama yapıyor.Haberlerde yer alıyor.Milli Eğitim camiası sus pus malesef...

Bu konuda tüm sendikalar ortak karar almalı ve eylem yapılmalı hakkımızı aramak için çıkarmadığımız  sesimizi ne zamanı çıkaracağız

Eylem yapılmalı.