Cehalet. Eskiden daha tahammüllüydüm. Yaşım ilerledikçe sabrım azalmaya başladı. Biraz mürekkep yalamış, aklı başında velilerim olsun istiyorum. Çocuk Esirgeme Kurumu'nda çalışıyor gibi hissediyorum kendimi. Veliler öyle boşvermiş ve ilgisiz ki. 4.sınıf çocuğu biraz daha evde dursa nerdeyse okumayı unutup geri gelecekmiş. Böyle bir sorumsuzluk olabilir mi ya !
Hocam yorumunuz gerçekten çok kıymetli. Göreve başlamamış, henüz tecrübe edinmemiş ve yalnızca teorik bilgilere sahip olan bir öğretmen adayı olarak şapkamı çıkarıp bir yorum da ben yapmak isterim.
Hocam fakülteye girdiğim günden beri velileri gözlemliyorum. Neredeyse hiçbir veliden "Çocuğumu; yeteneğini ortaya çıkarsın, hayata adım atmayı öğrensin veya bir birey olduğunu daha net görsün diye gönderiyorum." diyeni duymadım. Genellikle "Ben işteyken o da okulda olsun." bahaneleriyle okulda çocuklar. Bir nevi velinin aklı çocukta kalmasın, güvendiği bir yerde olsun istiyorlar. Bu durumda da öğretmenin kendisini Çocuk Esirgeme Kurumu, Çocuk Yuvası gibi ortamlarda hissetmesi çok normal. Umarım toplumun bu düşüncesi ve eğilimleri değişir. Eğer değişmeyecekse öğretmenin herhangi bir saygınlığı kalmayacak.
