Benim oğlum,5 yaşında kendi kendine okumayı öğrenmişti,ana okulu öğretmeni okuyor dediğinde çok üzülmüştüm,ne yapacağım şimdi diye,evet ne yapacaktım?
Öğretmen değilim,anneyim ben,okuunu özene bezene seçtik,iyi bir okula gitsin diye,
çevre faktörü,okul,aile,öğrenci,hepsini düzşündük,iyi okul olsun,iyi bir eğitim alsın diye...
Birinci sınıfa başladı,arkadaşları kıskandı,
o okuyor,biz neden okuyamıyoruz diye,
suçlanıyordum,sanki ben yapmıştım,hatamız mış gibiydi,
okuyan çocuğun annesiiii
ama ben hiç mutlu değildim,çocuk uyum sorunu yaşadı,öğretmen şikayetçi,o nu dinlemiyordu
örğetmeni dinlemiyorduuuu
öğretmeni sıkılmasın diye onu oyalayacak kitapları getir,götür,onu yardımcısı gibi olduğunu hissettirip
sınıf ta birşeyler yaptırıyordu,
O bundan bile şikayet ediyordu,
Anne,öğretmenin yardımcısı olmak öğretmen olmaktan bile zor biliyormusun diyorduuu
ben öğretmenimden bile çok yoruluyorum diyebiliyordu yaniiii
kendine öz güveni fazlasıyla var oluundan dolayı
yazmıyordu,
defterde tek yazı yokkkk....
yoktu yazmıyorduuuu
okuyorduyaaa ona yetiyordu herhaldeeee
çok sıkıldı birinci sınıfta,çokkkkk
ikinci sınıf tı uenmudum,arkadaşlarına uyum sağlar diye bekledim,yine yokkkk
yanlızca dinleyerek,öğretmeni dinleyerek geçirdi bu yılııda,
Üçüncü sınıfa geçti,benim korkular tekrar başladı,bu yine rahat rahat gidecek,yazmayacak,
yazmıyorduuuu
defter oş bomboştu ,
öğretmeni de çocuğu sıkmayalım,okuldan soğutmayalım çabasında,o da rkerse,korkarsa soğur diyorduuu..
içim rahat değildi,lmayacak dedimbu iş olmayacak,
bu öğretmenini çok seviyor,çok güzel sevmesi,ama öğretmeni 6.sınıfta olmayacak,bunun disipline olması,bir sisteme uyması gerekiyordu,
beni bvelilerde artık paranoyak olarak görüyorlardı,yzüme birşey diemiyorlar,arkamdan konuşuyorlardı,biliyordum ama birşey demiyordum,onlar kendilerince haklılardı.
onlar ben değildim.
çocuğuma bırakacağım en büyük servet iyi bir eğitim olmalıydı benim için,
bilgisayar yoktu evde,geçen sene nisan ayı gibi alındı eve,birşeyler yapmalıydım,
ne yapabilirdim çocuğum için,
ufkumun açılması gerekiyordu,arama motorlarına yazdım " yazmayı sevmeyen çocuklar" diye
sonunda buraya kadar geldim,bu siteyi buldum,araşırdım,halada araştırıyorum,kendim için,çocuklarım için,onlardan bir adım önde olmalıyım,
Oğlum şimdi nasıl diye sorarsanız?
Çok iyi,yazıyorrrr
yazmak için çaba sarfediyor,uğraşıyor,
neden mi?
okulunu değiştirdim,seviği öğretmenden ayırdım!
Üzünüm,ama bunu yapmak zorundaydım,
çünkü öğretmenini arkadaşı gibi görüyordu,ona her dediğini yaptıra biliyordu,
çok mutluydu,biliyorum,ama onun geleceğini düşündüm,iki sene sonra branş öğretmenleri gierecek derslerine,o zaman ne yapacak tı?
asıl ozaman çok problem yaşayacaktı,şimdi nasıl mı ?
diye sorar sanız,öğretmeninide seviyor,ödev yapmadan da gitmiyor,
çünkü kardeşiyle konuşurken"ödev yapmazsam öğretmen beni arkadaşlarımın içinde reezzzilll edior " diyor
yorum yok,artık bundan sonra olacaklara bakyorum,
onu çok seviyorum,sevgimi eksik etmiyorum,
arkasındayım her daim,ama zor çok zor,
okumayı bilmesi çok da güzel değilmiş,bunu anladım,
yanlışlarım olduysa beni affet oğlıum diyorum,burnumun direği sızlıyor,iim acıyor ama yapabileceğim başka yoktu...