'okula Haciz Geldi Çocuklarınızı Alın'

 
                          Sıradan bir sabahtı. Her anne gibi okuluna göndermek üzere çocuğumu uyandırdım.  O gün içinde bir sıkıntı olduğunu ve okula gitmek istemediğini söyledi. Her zamanki bahaneler diye düşünüp biraz zorlayarak okula gönderdim. Çok kısa bir süre sonra kızım ağlayarak telefon açtı. “Anne bir arkadaşımın babası polis.  Bugün okulumuza haciz geleceğini söylemiş.” dedi. İnanmadım, inanamadım. Yılın bitmesine iki ay kala hangi yürek taşıyan  insan böyle bir şey yapabilirdi ki?      Hangi mahkeme okul bitmeden icra işlemlerinin yapılmasına izin verebilirdi, hangi icra çocuklarımızı kapı dışarı edip, minicik yürekleri çarparken gözleri önünde okullarını boşaltıp her gün kullandıkları eşyalarını kamyonlara yükleyebilirdi  ve hangi mülk sahibi alacağı üç kuruş için onca çocuğa icra şokunu gözyaşları içinde yaşatabilirdi ki…. Ama bunların hepsi oldu.  Hatta daha fazlası. 
               Fedakar olan yine sadece öğretmenlerimizdi.  Çocuklarımız için çırpınan, aylardan beri evine   götüreceği ekmeğinin parasını   alamadığı halde,  çocuklarımızı mağdur etmemek için yıl sonunu bekleyen, karşılık beklemeden fedakarca çalışan gencecik güzel yürekli öğretmenlerimiz… Duruşehir kolejinde gemiyi batana kadar terk etmeyen bütün öğretmenlerimize yürekten teşekkür ediyorum. Onların hakkı ödenmez biliyorum.
                        Bütün bunları yaşarken çocuklarımızı başka bir okula kayıt yaptırma telaşı içine de girdik. Başka bir özel okulda yılı tamamlamasını istedik. Ş. Koleji. Arkadaşları da oraya gittiğinden hiç değilse onlardan ayırmak istemedik. Görüşmeye gittiğimde yetkili kişi bana ilk olarak 6. ve 7. sınıfta aldığı SBS puanını sordu. Kızımın SBS puanları düşüktü. Çünkü ilkokul 4. sınıftan itibaren hedefini belirlemiş Güzel Sanatlar Lisesine gitmek istiyordu. Tek istediği buydu ve bir eğitimci olarak çoklu zekayı iyi biliyordum ve kızımı bu kararı için  teşvik ettim. Herkes dershanelere gönderirken ben resim kurslarına gönderdim. Yıllardır bunun için çalıştı. SBS puanı bizim için de onun için de önemli değildi. Çünkü hedef belliydi.  Ama bu Ş. Koleji için önemliydi. 400 puandan daha az puanı olan öğrencileri alamayacağını söyledi. 8. sınıflarda 438 olan not ortalamasını düşürmek istemiyorlardı. Çünkü orası bir eğitim yuvası değil, ticarethaneydi. SBS puanları önemli bir reklam aracıydı. Tam “ Aslında haklılar.” diye düşünürken başka bir özel okulun Feza Kolejinin hem de ücret talep etmeden yıl sonuna kadar çocuklarımızı kabul edeceğini açıklaması  hem eğitim anlayışının hem de insanlığın ölmediğini düşündürüp sevindirdi. İnsanlık birileri için reklam kaygısının önündeydi  demek. Çocuklarımızı kayıt ettirsek de ettirmesek de  103 çocuğa umut oldukları için hem bir  veli hem de  eğitimci olarak Feza Kolejine yürekten teşekkür ediyorum.
                            Elbet çocuklarımız okulsuz kalmayacak, okuyacaklar ve  büyüyecekler. Kimileri ideallerine kavuşacak, kimileri kavuşamayacaklar. Bazıları mutlu olacak, bazıları mutsuz,  Ama asla icra şokunu unutamayacaklar. Sorumluları kendileriymiş gibi, İcra yoluyla kapı dışarı edilişlerini her gün kullandıkları eşyaların haciz edilmesini izledikleri o talihsiz günü yüreklerinden silemeyecekler.
                                                                     NURAY ÇETİN