başka versiyonlarından bahsedilmiş ama yazmadan geçemeyeceğim
öğretmenim ya ben?
sorusu beni allak bullak ediyor.
derste 5. vitese çıkmışız, öğrencinin biri:
-öğretmenim su içmeye gidebilir miyim?
öğretmen: hayır, şimdi değil.
diğer öğrenci: öğretmenim ya ben?
öğretmen: hayır dedim ya arkadaşına. sen niye soruyorsun daha? evet çocuklar ne demiştik....
başka bir öğrenci: öğretmenim peki ya ben?
öğretmen: evet, senin baban padişahın veziri olduğu için gidebilirsin. seni yollamamak olmaz. arkadaşların için geçerli olan bir uygulama senin için düşünülemez. su içmeye git, akşam vezir babacığına da selam söyle yavrum.
verdiği yanıtla konu tamamen kopar: öğretmenim benim babam vezir değil ki, vezirler eski zamanlarda varmış. benim babam da eskiden azaydı(köy muhtar azası)
velhasıl: "ya ben?" sorusu sinir bozucudur. diğer insanlardan haksız ayrıcalıklı olmak isteğinin en masumane ifadesidir. duymak sinirlerimi bozar
not: öğrencinin son yanıtını komik öğrenci yanıtları bölümüne de yazsam yeridir
