Her dinlediğimde boğazımı düğümleyen ve elimde olmadan isyani duygulara bürünürüm "Neden Dünyada sulh yok, atom bombasıyla insan insana nasıl kıyar
" diye..
Nazım HİKMET'ten..
KIZ ÇOCUĞU
Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.
Hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.
Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.
(1956)
Şairimizin kendi sesinden şiiri ve melodiyle duygunun yükşelişi..
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]