Yorgunum hayat,içimde büyüyen dev gibi umutlara rağmen,
Yaşama sevinci ile ruhumu sarıp,sarmalamana rağmen yorgunum..
Gün gün eksiliyorum kendimden,
Azala azala yitiriyorum benliğimi,hergün biraz daha eksildigimi hissediyorum..
Gün gün katlanarak çoğalmak varken ben eksiliyorum..
İçimde fırtınalar,tufanlar kopuyor,volkanlar patlıyor,
Savrulan lavlar ateş olup yakıyor,yıkıyor bütün azalarımı,
Ruhsuz bir taşa çeviriyor azap içinde kıvranıyorum..
Ve ben bir yenilgiye daha kurban ediyorum,
İçimde filizlenmekte,büyümekte olan umutlarımı...
Yorgunum Hayat!
Olumsuzluklara karsı koyacak gücüm yok,
Kırıldı bir bir içimde yaşamaya dair bütün umutlar..
Bedenim yorgun bir savaşçı misali,bıraktı kendini senin akışına..
Sen nereye dilersen oraya savur yorgun ruhumu..
Ben uzun ve derin bir inzivaya cekiyorum yorgun bedenimi..
Erteliyorum yaşamaya dair tüm düşlerimi..
Bir sonra ki sana saklıyorum hayallerimi.
Bana müsade hayat,müsait bir yerde inecek hayat yolcusu var..