m.a.e.Şu serilmiş görünen gölgeme imrenmedeyim...
Ne saâdet, hani ondan bile mahrûmum ben.
Daha bir müddet emînım ki hayâtın yükünü,
Dizlerim titreyerek çekmeye mahkûmum ben.
Çöz de artık yükümüm kör düğüm olmuş bağını,
Bana çok görme, İlâhî, bir avuç toprağını!..