Duygularma tercüman olmuşsunuz...Bugün ben de bunların tıpatıp aynısını yasadim ve umutlarim bitti...bir de saolsun otobüsçü amca "iki yil once bi bağyan örgetmen canını zor gurtardı..." diyerekten başladığı hikâyeyi sonlandıramadan kendimi zor attım yazıhaneden...Allah sonumuzu hayır eylesin...
Ah bu bağyan öğretmenler yok mu! Benim de kadromun bulunduğu köyde çok iyi anmazlar sağolsunlar. Ne namussuzlugum kaldı ne vicdansızlıgım. Sebepse gidemiyor olduğum ya da köyde kalıp okulda öğretmenlik yapamadığım için. Oysa ilk sene sabah 4 lerde evimden çıkıp üç özel araçla okula gidip çayı demleyip sobayı yakıp aksam 6 larda evime vardığımda benden iyisi yoktu köylülerin gözünde. Açık açık yüzüme "hocam sabah aksam dua ediyom çocuğunuz olmasın da izin almayın diye" diyen velilerim vardı benim
ama sonunda başka sağlık problemlerim de izin vermez hale geldi zaten gidip gelmemi
dualar sadece çocuk olmaması içinmiş meğer.
İlk atandıgımı duyan mem deki personel "hocam halikopterle mi gideceeniz o dağ başına" dediğinde anlamalıydım oysa tüm bunların başıma geleceğini