Eşimle kesintisiz olarak iki doğu hizmetini bitirip dokuzuncu yılımız ve üçüncü doğu hizmetimize başladık bu sene hayırlısıyla. Biz ikinciyi yaparkendi sanırım, doğu hizmeti affıyla bize el sallayıp giden dostlarımızı da uğurlamıştık güzelce. Ne yapalım erken atanmışız dediydik o zaman da. Sonra 4+4+4 şenlikleriyle tayin umutlarımız iyice suya düştü. Bu yıl için çok umutluyduk ama Allah için. Memleketimize biraz yakınlaşırız, en azından bayrama, düğüne derneğe, hastalığa, doğuma gidebiliriz diyorduk kii öğretmenliğe dönecek müdürlerin dolduracağı norm kadroların coşkusunu yaşıyoruz. Bir de rotasyon gelir üstüne biz yine kalırız buralarda batıdan gelecek deneyimli (!) öğretmenlerin yanında mesleğimizi de öğreniriz
Hayatımız kamera şakasına döndü son yıllarda
Olsun olsun rotasyon da olsun. Zaten "Sarıkamış'ta dokuzuncu senemiz" deyince insanların yüzünde oluşan ifadeler çok hoşuma gidiyor. Mesela yeni atanmış olanlar depresyona giriyor hemen
Kimbilir onbeş desek neler olur? Onu da görürüz