Çok severim komşuluğu.Eskiden ne güzeldi.Kapıda,sokakta bile olsa ayaküstü sohbet edilirdi.Çocuklarını güvenle bırakırlardı.Şimdi herkes birbirinden zarar görecek diye korkuyor.Çay demlememek için,masraf olmasın,ev kirlenmesin diye dışarıda buluşalım deniyor artık.
Çok doğru soyluyorsunuz hocam, bugün sokakta oynayan birkaç çocuğa dondurma parasi vereyim dedim. Çocuklar yabanciyim diye benden para almak istemediler. Bir baktim ne ben onlari taniyorum ne de onlar beni. Oysa biri yan öbürü de diğer yan apartmanimizda oturuyorlarmis. Konuşunca tanistik tanidik birbirimizi aci ama gercek, kimsenin kimseye guveni kalmadi.