Sevdiğimiz Şiirler

Ah/Sen
Sen ki okunası o roman,
Sen Gazelde, Berceste
Kalemin yarası
Divitin deniz'de, aşkınlık iz'i
Sen lirik bir şiir en naif tutkusu,
Sen harım ateşim, dizginsiz tayım,
Sen efruzi bir papatyanın, çok seviyor hali,
Hatunum,baharım,
Alnımdaki yazgı,
Sırr-ı Nihadem.
Sen umudun içr'ine değen ''vav'' hali,
''Elif'' boyu "NUR" hali,
Sen ki, bahtın duası, çokça huzur,
Daha bir aşk,
Daha daha ar'ındaki, susuzluk hecesi,
Ahsen ki Efza.
Sen hayatın atar damarı,
Sen rüyadaki l’eyl hali,
Beklenen cemrenin ,
Hatmedilesi tennure baharı,
Sadrıma değen o nefes,
Sen yurdum, yuvam otağım.
Ahsen ki;
Kırk yıllık hatrın,
O mutmainlik telvesi, kalbin duası,
Rahlemizdeki, aşk sâdası,
Ahsen ki, Kırlangıçların,
Deniz aşırı sevdası…

Vicdan

İki yolun ayrımında ben durup
Gah o yandan, gah bu yandan korkarım
Devden değil, sinek kadar gücüyle
Ben kendini dev sayandan korkarım

Hakk evinde hak divanı kurulmuş
Her kazancın öz kiymeti sorulmuş
İddiası boynumuza yük olmuş
Bağışlanan şeref şandan korkarım

Bu dünyadan umacağım mizandır
Korktuğum kes bu mizanı bozandır
Tok herifin kudurması, yamandır
Acandan yok, ben doyandan korkarım

Uyarsak biz nefs adlanan elçiye
Tükürürüz vicdan kesen ölçüye
Odur veren düz, kıymeti her şeye
Vicdanından korkmayandan korkarım
BAHTİYAR VAHABZADE

BENDEDİR

Ne azap, ne sitem bu yalnızlıktan,
Kime ne aşılmaz duvar bendedir.
Süslenmiş gemiler geçse açıktan,
Sanırım gittiği diyar bendedir.

Yaram var, havanlar dövemez merhem;
Yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem.
Ne çıkar, bu yola düşmemiş gölgem;
Yollar ki, Allaha çıkar, bendedir.

Necip Fazıl KISAKÜREK
(1936)

AYRILIKTA SÖYLENMİŞ BİR YAZ TÜRKÜSÜ

Gözlerine bakar ağlar
Bu son şarkı
Son umut

Gitme hep burada kal
Bizimle kal bu kıyıda
Her yanına dokundum bakışının
Her yerini tanıdım göklerinin
Gün boyu sende uçtum
Dinlendim dallarında
Atlılar gibi yoruldum yanında
Uyudum

Ölür kıyı ölür yazlar
Alır götürür karakış
Her bahar her umuda zorunlu mu
Neden yolcusun bu kadar
Gideceksen
Al götür umudumu
Al götür sonuna kadar

Afşar TİMUÇİN

Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan,
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.

         h.n.a.

Allah’ım

Anlatsam da halimi, şakımıyor dillerim
Çözülsün zikrin ile, sorulayım Allah’ım
Günahım öyle çok ki, açılmıyor ellerim
Bulanık bir su gibi, durulayım Allah’ım

Diz çökeyim önünde, secdede kalsın başım
Islatsın seccademi, huzurunda gözyaşım
Şah damardan yakınsın, olur mu ki telaşım
Her zaman aşkın ile, kurulayım Allah’ım

Lügatte bulamadım, anlatmaya kelime
Melekler hayatımı, seriverdi önüme
Şeytan kötülükleri, yığar iken yoluma
Tövbe edip ipine, sarılayım Allah’ım

Bu dünyanın ötesi, uzak olmayan diyar
Baktım ki amelimde, sadece rahmetin var
Koştum nefsin peşinde, sandım hep güneş doğar
Artık gerçek peşinde, yorulayım Allah’ım

Peygamberler gönderdin, hep çağırdın yoluna
Mesajların ulaştı, kutupta son kuluna
İsyan ettik durmadan, bindik nefsin dalına
Affetmezsen gurbete, sürüleyim Allah’ım

Görmek isterse yürek, her şeyde bir parçan var
İsminle gülşen olur, okyanuslar, kıtalar
İnkâr bataklığında, boğuluyor insanlar
Cehennem’den Cennet’e, serileyim Allah’ım

Kavramlar ve tanımlar, sözcükler hepten boşa
Mucizeyi isterler, kaçarlar koşa koşa
Ipıssız mahzenlerde, kaderimle baş başa
Gerçeğin kapısında, durulayım Allah’ım

Zekeriya inanma, hayat denen oyuna
Ölüm gelir yakalar, bakmaz selvi boyuna
Terazi kurulacak, paşasına, beyine
Cemalini görmeye, dirileyim Allah’ım

Zekeriya EFİLOĞLU

'SON' YAZAR...
Hayat bir gizemden ibaret gönül,
Şifreyi bilmezsen çözemezsin ki..
İdealin yoksa, muhal bu pazar,
Bal olan çiçeği gezemezsin ki...
Her günün ardından bir gece başlar,
Hafta erir, aylar biter, yıl yazar...
Kilometresi var ömrün yol gibi,
Uzar gider mesafeler dönmeze,
Beş yüz yazar, üç yüz yazar, on yazar...
Harf harf indi sana hayat sayfası,
Okudun mu yol bitmeden, ne yazar?
Sevinç mi, hüzün mü menzile varış,
Mesafeler biter bir gün,
'Son' yazar...
Ahmet Günbay Yıldız

BOŞ VER

Boş verelim yaşları,
Saçlardaki akları,
Yüzdeki kırışıklıkları.
Ruhun çocuk mu?
Biraz da deli  mi?
İçindeki çocuğa uzat elini,
Şimdi büyümenin zamanı mı yeri mi?

Hatice Kutsal

Bir güle boyun eğdiren nedir
O aşk değilse
Nedir kalbe çıkartılan
Tutuklama emri,
Aşk değilse.
Ah,o sığınaklardan
Yitikleri toplayan
Ve düşlere vuran gemi
Nedir aşk değilse..

Kemal Sayar..

Senin de vadilerin vardır Rüknettin!
Kehanetler kurarsın,yağmalarsın kendini
Kurtarıp o yangında ilk önce kalbini
Niyedir,aynalarda azalır sesin.

Doktorum
Ben bu kalbimi sarınır örtünürüm
Kış gecelerinde onu yakar ısınırım
Üşürsem helak olacağımdan korkarım.

Doktorum
Gayya kuyusuna inmek istemem
Bana bir ip uzat,yağmurlar istemem
Aynaları kırarım,suretimi istemem
Mevsimler dönedursun,bu dünyayı istemem
Ben Allah'ı isterim..

Ben hep aynalardan geçerim doktor
Aynalar benden geçer.
Araf'tan bir sepet sarkıtırım aşağı,
Doluşur içine narin böcekler
Yaşamayı yeni öğrenmiş kelebekler
Üşüşür ben kalbimi sarkıtınca aşağı
Ben hep aynalardan geçerim doktor!

Günahları için ağlayan kim varsa
Kanatlarıyla okşar onu melekler..

Hep böyle midir
Kalbin hep böyle yavaş mıdır Rüknettin?
Aynalar sana bir savaş mıdır Rüknettin?
Yarin dudaklarından trenler geçer de
Kalbinin istasyonunda durmaz mı..

Kemal Sayar..

   
        ACIYLA ERİR YÜZÜNE AŞIK ÇOCUK

Ne zaman yüzüne baksam
yalnızlığın o mutlu gerilimi

O öksüz göl hızla derinleşir
biliyorum, acılarım hiç bitmeyecek, bu öyle bir
yeşil

Ne zaman gözlerinin içine baksam, biliyorum
ikimizi de aşar, o kapının ardındaki masal
bense yüreğimin bu hallerinden korkar, kalırım
bir hız trenine bindirilmiş küçük bir çocuk gibi
geçip giden yüzlerine bakar kalırım

Ömrün kısalığı çarpar camlara

ŞEMS’İ ARARKEN

Ve sonra şehre dağıldık
Bir yangını izleyerek
Ve durarak akasyalarda, şehre dağıldık
Bir döşek mi arıyorduk gecenin sokaklarında
Hâlden bilecek bir keşiş
Ebedî bir çocukluk mu tavan aralarında?
Madem öksüzüz şimdi
Madem efendimiz güneşini bizden çekti
Bir ah yankılanır Konya’nın çarşılarında
Ah! Gölgesiyle serinleten güneşimiz
Ah! Hasretinden ağlarken
Birbirimizden gizlendiğimiz efendimiz
Ah! O kopuştan, o kıyametten beri
Ne çiçekleri koklayabildik ne kalbleri
Ne mevcudatı işittik ne de hâlleri
Şimdi Şems’i arıyoruz Konya’nın çarşılarında
Sayın ki kendimizi arıyoruz
Maddeden mânaya bir yol
Kabuktan öze bir dehliz arıyoruz
Kalbleri okuyan bir giz arıyoruz
Aşk bahsine bir şehrengiz arıyoruz.

Kemal Sayar

Çayı dostla çok severim ben
Şöyle en demlisinden
Buğusu sohbete karışmışken
Gelmişten geçmişten
Konuşurken
Dünyanın en mutlu insanı ben
Gülümsediğim zaman
Benimle gülümseyen
En acılı anımda gözlerini ayırmadan
Gözlerimde nöbet tutan
Çayı dostla çok severim ben
Samimi, içten katışıksız
Çaydan çok dostu severim ,
Canı severim ben....!

Çayı dostla çok severim ben
Şöyle en demlisinden
Buğusu sohbete karışmışken
Gelmişten geçmişten
Konuşurken
Dünyanın en mutlu insanı ben
Gülümsediğim zaman
Benimle gülümseyen
En acılı anımda gözlerini ayırmadan
Gözlerimde nöbet tutan
Çayı dostla çok severim ben
Samimi, içten katışıksız
Çaydan çok dostu severim ,
Canı severim ben....!

+sonsuz