Sevdiğimiz Şiirler

Ey dilber-i mihriban, zuhûr et!......

Eyvâh, ıssız diyâr-ı dilber ...
Her hatvesi bir mezâr-ı muğber!
Uçmuş da içindeki terâne
Kalmış sessiz bir âşiyâne.
Yer yer medfûn durur emeller...
Gûyâ ki kıyâm-ı haşri bekler!

Cânan! Cânan!.. dedim, arandım...
“Bir aks-i nidâ” dedikçe, yandım!
Yâ Rab, neye hem sağır, hem ebkem,
Dağlar, dereler, bütün şu âlem?
Ey sevdiğimin sevimli yurdu,
Hâlin bana şimdi pek dokundu!

Heyhât o nesîm-i sâf şimdi
Nâzan, nâzan semâya gitti.
Ey lâne-i târumâr söyle,
Cânan sana artık inmiyor mu?
Ey mâtem-i pâyidâr söyle,
Sâhandaki nevha dinmiyor mu?
Ey ebr-i semâ-güzîn-i seyyâr,
Yâdında mıdır o nazlı reftâr ?

Ey dilber-i mihriban, zuhûr et!
Ömrüm gibi ansızın mürûr et!
Yâ kalb-i fezâya bir hutûr et:
Âfâkımı lem’a lem’a nûr et.
Bin nevha-i cân içimde pür-cûş
Geldim bu garîb yurda, medhûş.
Feryâdımı yok mu eyliyen gûş?
Yâ Rab, bu nasıl cihân-ı hâmûş:
Bir “yok!” diyecek sadâ da yokmuş!..
AKİF

Karanlık gece, zülüflerine benzer senin,
Aydınlık gündüz ışıldayan yanaklarına benzer senin.
Yakutu iyi işlemişlerse oymacılar,
Ve de suluysa dudaklarına benzer senin.
Dolaştım krallar bahçesinde binlerce kez,
Tomurcuk güller yanaklarına benzer senin.
Ceylanın iki gözü, meyveye durmuş iki nergis,
Doğrusu gözlerine benzer senin.
Babillilerin yaylarını gördüm, Taraz okunu gördüm;
Gerilmişti, kaşlarına benzer senin.
Benzetilemezsin bu göklere erişen serviye sen,
Boyu posu servinin, boyuna benzer senin.
Keşke evrende gece olmasaydı da,
O dudaktan ayrılık olmasaydı.
Akrebe benzeyen zülüfleri olmasaydı eğer
Canımda akrep yarası olmazdı.
Dudağının altında yıldızı olmasaydı,
Sabaha dek yoldaşım yıldızlar olmazdı.
Yaradılışında iyilik olmasaydı,
Canım onun aşkıyla yoğrulmazdı.
Sevgilisiz yaşamalıysam eğer,
Keşke Tanrım yaşamak olmasaydı.
DAKİKİ

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı
Kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı
Şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı
Gûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su
Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı
Gâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen
Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı
Değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil
Beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mı
Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı
Fuzuli

GETİRECEKSEN BİZE BİRİCİK BİR GÖNÜL GETİR...
Gönül Kabe’sini tavaf et; varsa eğer yüreğin,
Mana Kabe’si gönüldür, sen çamuru ne görürsün?!
Kabe’yi tavaf edersin yalın ayak, yaya bin kez,
Bir gönül incitirsen Hak asla kabul etmez!
Durma! Ver malını, mülkünü de bir gönül kazan;
Mezarın karanlık gecesinde gönül sana aydınlık verecek olan.
Bin kese altın götürsen de sen huzuruna Hak'kın;
“Bize getiriyorsan biricik bir gönül getir” olacaktır cevabı Hak'kın!
Altın da gümüş de bizim katımızda sadece bir leştir;
İstediğimiz gönüldür, gönül; eğer bizi istiyorsan sen!
“Arş”tan, “kürsü”den, “levh” ve “kalem”den daha yüce
Yıkık gönül; sakın asla onu küçük görme!
Değersiz görünse de sen aşağı görme bir gönlü asla;
yüceler yücesindedir, gönül en aşağıda da olsa.
Yıkık gönül nazargahıdır yaratıcının,
Onu onaran cana ne mutlu!
Bağla hizmet kemerini bir köle gibi gönüllere hizmet için ;
Durup direnirsen bu yolda açılır kapılar önünde senin.
Amacın mutluluk ve ikbal olursa senin,
Uzaklaşırsın kibirden, sevgilisi olursun gönüllerin.
Vurunca birlikte seninle gönüller,
Fışkırtır hikmet kaynaklarını yürekler.
Hayat suyu akmaya başlar dilinden sel gibi;
İlaç olur hastalıklara nefesin Mesih gibi.
Sus! Sen gönül vasıflarını anlatıp bitiremezsin!
Her saç telinin üzerinde olsa da iki yüz dilin!

GEL...GEL...GEL...GEL ARTIK GEL...
Bağvan bağ gapısın bağlamamış gel
Bülbül gül hicrinden ağlamamış gel
Hicr odu üreği dağlamamış gel
Gilenar savuşup nar gelende, yaz
Odlu sözi dağa kar gelende, yaz.
Yaz nergiz yuhudan ayrılanda gel
Yas etri gülşene yayılanda gel
Cüceler payızda sayılanda gel
Aşigin koynunda tar gelende, yaz
Ğem-ğüssemiz olar yar gelende, az.

BİZ HEZÂRÂN MEST-İ MAĞRÛRUN HUMÂRIN GÖRMÜŞÜZ…
Bağ-ı dehrin hem hazânın hem bahârın görmüşüz
Biz neşâtın da gâmın da rûzigârın görmüşüz
Çok da mağrûr olma kim meyhâne-i ikbâlde
Biz hezârân mest-i mağrûrun humârın görmüşüz
Top-ı âh-ı inkisâra pây-dâr olmaz yine
Kişver-i câhın nice sengîn hisârın görmüşüz
Bir hurûşiyle eder bin hâne-i ikbâli pest
Ehl-i derdin seyl-i eşk-i inkisârın görmüşüz
Bir hadeng-i can-güdâz-ı âhdır sermâyesi
Biz bu meydânın nice çâbük-süvârın görmüşüz
Bir gün eyler dest-beste pây-gâhı cây-gâh
Bî-aded mağrûrun sadr-ı i’tibârın görmüşüz
Kâse-i deryûzeye tebdîl olur câm-ı murâd
Biz bu bezmin Nâbiyâ çok bâde-hârın görmüşüz
NABİ

ÖZGÜRLÜK ŞAİRİMİZ...ÜMİT...ÜMİT...
Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş içindir.'
Davransana... Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana... Sen böyle değildin.
Kurtulmaya azmin neye bilmem ki süreksiz?
Kendin mi senin, yoksa ümîdin mi yüreksiz?
Âtiyi karanlık görüvermekle apıştın?
Esbâbı elinden atarak ye'se yapıştın!
Karşında ziyâ yoksa, sağından, ya solundan
Tek bir ışık olsun buluver... Kalma yolundan.
Âlemde ziyâ kalmasa, halk etmelisin, halk!
Ey elleri böğründe yatan, şaşkın adam, kalk!
Herkes gibi dünyâda henüz hakk-i hayâtın
Varken, hani herkes gibi azminde sebâtın?
Ye's öyle bataktır ki; düşersen boğulursun.
Ümîde sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!
Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar;
Me'yûs olanın rûhunu, vicdânını bağlar
Lânetleme bir ukde-i hâtır ki: çözülmez...
En korkulu câni gibi ye'sin yüzü gülmez!
Mâdâm ki alçaklığı bir, ye's ile şirkin;
Mâdâm ki ondan daha mel'un daha çirkin
Bir seyyie yoktur sana; ey unsur- îman,
Nevmid olarak rahmet-i mev'ûd-u Hudâ'dan,
Hüsrâna rıza verme... Çalış... Azmi bırakma;
Kendin yanacaksan bile, evlâdını yakma!
Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş...
Sesler de: 'Vatan tehlikedeymiş... Batıyormuş!
Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da yapışsam demiyor bir taraftan!
Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.

YÜZÜNÜ HATIRLADIM SENİN...
Çimenlikte bir gül gördüm yüzünü hatırladım senin,
Güzel bir koku geldi ondan, kokunu hatırladım senin.
Dudaklarını kapamış gördüm goncayı yüz dili varken,
Yakut renkli şakıyan dudaklarını hatırladım senin.
Göz kırpa kırpa nergis çimenliğin fitnesi oldu,
Büyülü gözlerinin bayıltan bakışlarını hatırladım senin.
Irmak kıyısındaki serviyi coşturmaya başladı meltem,
Gönül çelen boyunun cilvelerini hatırladım senin.
Yanık karasına baktım durdum bir saat kızıl lalenin,
Yandım yakıldım, kapkara benini hatırladım senin.
Güzel sesli bülbülü ah u efgan içinde gördüm Muhteşem gibi,
Mahallendeki gül bahçenin bülbülünü hatırladım senin.
MUHTEŞEM KAŞANİ/YILDIRIM

         h.n.a.

HANGİ TOHUM BAŞ ÇIKARMADI ATILDI DA TOPRAĞA?!
Öldüğüm gün tabutum yürüdüğünde,
Sanma ki benim derdim bu dünya olur.
Ağlama benim için, “yazık yazık” deme asla!
Şeytana aldandığın gün var ya, yazık işte o güne olur.
Cansız tenimi görünce, “ayrılık ayrılık” deme asla!
Benim vuslatım, benim kavuşmam işte o zaman olur.
Tenimi toprağa verince “veda veda” deme asla!
A canım kabir sevgiliye erişmenin önünde bir perde olur.
Görüyorsun ya toprağın altına girmeği, bir de dön filizlenmeği gör,
Batmak Güneşe Aya kim demiş ki ziyan olur?!
Sana batmakmış görünür, ama o bir doğuş olur.
Lahit bir hapis görünür, ama canın kurtuluşu olur.
Hangi tohum baş çıkarmadı, atıldı da toprağa?!
Neden insan tohumunda böyle şüphen olur?!
Hangi kova salındı kuyuya da dolu çıkmadı?!
Kuyudaki can Yusuf’un işi neden inlemek ağlamak olur?!
Burada ağzını kapayıp susunca, öte tarafta açarsın,
Çünkü orada sesin sedan sonsuz evrende can ve ten olur.

SÖZÜ VARDI NE OLDU ?!...
Sözü vardı bize suskun dudaklarının ne oldu?!
Yıllanmış şarabı vardı aşk kadehinin ne oldu?!
Kaldı aşk ayakları altında arzuların, Allah aşkına,
Ferhâd, Şirin ağızlı sevdasındaydı ne oldu?!
Gül harmanı misali yok oldu bütün arzular.
Çimeni vardı bu hasret vadisinin, sahi ne oldu?!
Gölge salmış bu hazan vurmuş bağa sessizlik,
Sözü vardı bülbülün gönlüyle gül dudağının ne oldu?!
Yetişmez yakasına elim benim bugün gönlüm
El atmıştı bir nazik tenlinin eteğine ne oldu?!
İşlemedi hiç ağlamam taş kalbine senin
Mermeri deler geçerdi gözyaşım ne oldu?!
Hatırası o derbeder anların ne kutluydu
Sevdalıydı bir Hoten ceylanına gönlümüz ne oldu?!
Haber yok yardan, diyardan bu ğam gurbetinde
Sahi vatanı vardı bu avarenin ne oldu?!

TERK EDİP GİTME...
Evime ışık saçan sensin, evi, kapıyı terk edip gitme,
Baldan tatlı eğlencemize son verip, terk edip gitme.
Düşmanım aldatır seni, onun hilesine kulak asma,
Ruhumu da gönlümü de derde salıp terk edip gitme.
Allah aşkına, ikimizin de düşmanlarını sevindirme,
Düşman hîlesine kanıp, dostu üzüp, terk edip gitme.
Ey sevgili, hasetçi, insanın gıyabında iyi konuşmaz,
Sen dosta yakışan neyse onu yap ve terk edip gitme.
Alçak kimseler gibi her nefeste kendini yele verme,
Tüm vesveseleri yak bir hamlede ve terk edip gitme.

AYIN KÖLESİYİM BEN
Ayın kölesiyim ben, aydan başkasından söz etme,
Benim yanımda mum ve şeker sözünden başka söz etme.
Sıkıntıdan söz etme, hazine sözünden başka söz etme,
Bu habersizliğimi sıkıntı etme, hiç söz etme.
Deliye döndüm dün gece, aşk beni gördü ve şöyle dedi:
Geldim, nara atma, paralama elbiselerini ve hiç söz etme.
Sararmış yüzümü gör benim de söyleme başka bir şey bana,
Bitmeyen dertlerimi gör de Allah aşkına hiç söz etme.
Kan ağlayan yüreği gör, Ceyhun gibi gönlü gör,
Sevgilimizin inceliğinden, cömertliğinden başka hiç söz etme.

BU GECE...
Kaldır yüzünden peçeyi ayın bu gece,
Alaca atını güzelliğin sal dışarı bu gece.
Gözlerimizi yollara diktik bütün gün,
Onurunla gelesin diye sen bu gece.
Birlikte ben ve sen tamamlıyoruz birbirimizi,
Çağırma hiç kimseyi bu gece.
İşim yolunda gitmez, çünkü dün gece gibi,
Başlıyorsun serkeşliğe yine bu gece.
İşin gücün hep perdeleri parçalamak ama
Bu işi yapıp da mahcup kalma bu gece.
Sen bir mumsun; bütün evren seninle aydınlık,
Ben ise canını vermeğe hazır bir kelebek bu gece.
Kelebek gibi yalvarıyorum,
Başını bundan fazla uzatma bu gece.
Mum gibi bir gecelik ömrüm var sadece,
Bitti ömür artık ne diye nazlanırsın bu gece?
Yüz yangına düştüm bugün sensiz,
Beni öldürüp ne elde edeceksin bu gece?
Gönül kuşu göğüs kafesinden aşkıyla, tutkusuyla,
Kanatlanmaya niyetleniyor bu gece.
Alma geri gönül kuşumun elinden yemi,
Senin sesinle keyfi yerinde bu gece.
Baksana Attâr’ın gönlü ışıl ışıl bir cam gibi
Gel taşı cama atma bu gece!

BABA… BABA…BABA…
Bak baba resminin çerçevesine bakarken
yine masmavi deniz rengine büründüm.
Yine hatıralar arasında babamın
güzel kokusunun peşine düştüm.
Dudaklarında kelebekçesine uçuşan
sevgi dolu gülücüklerin peşine düştüm,
Namertler seli dalgalarında bir tek,
bir tek senin kucağın bana adam kucağıydı baba.
Her gece kapımızın eşiğinde gözlerinden
yorgunluk tozlarının sildiğinde,
senin dünyanın bütün yükünü
gönlüne yüklediğini düşünür dururdum.
Geç geldiğin her gece yatağımın başına oturur,
bir rüya gibi kondurduğun öpücüklerle üzüntümü siler götürürdün.
Seni bu evden alıp götürdükleri gün
annemin gözleri şafak kırmızısıydı baba…
Ben de yarınım da toprağına kurban;
biz bu evin kurbanlıklarıyız baba…
Seni götürdüler bu evden ama
bütün şehir senin kokunu aldı.
Bak baba! Bahar sensiz geldi.
Baharlar senin gül yüzünün rengini aldı.
Sen gittin; bu şehirdeki bütün evler
mutluluklarla dolsun için gittin.
Bütün çocuklar oyunlarla coşsun,
bütün babalar özgür olsun için gittin.
Sensiz bahar kıştan beter baba,
kıştan beter…baba… yaşanmıyor sensiz baba…
kimseler olmadan yaşanıyor…
ama sensiz yaşamak zor baba…
Baharlar seninle güzelmiş baba…
vay, sen vardın, ümit vardı, mutluluk vardı baba..
Sen gittin, bahar gitti, herşey gelip geçti...
Ama ben yokluğunda anlıyorum seni baba, aziz baba…
Şimdi beni kabul eder misin baba?!
Rüyalarıma girip beni mutlu eder misin baba?!