MAVİ GÖZLERİNE ŞİİRLER YAZMAYACAĞIM..
Portakal çiçekleri, akasyalar açarken,
Baharda bir bir kırıldı, en kavi dallarım.
Turnalar sevda diyarına aşkla uçarken,
Uzaktın, ilişmedi ellerine ellerim.
Artık hasretlik şarkıları dizmeyeceğim,
Ahu gözlerine şiirler yazmayacağım.
Bizimkisi çarkıfelekte masum bir düştü,
Kayıp gitti avucumuzdan inci kefali.
Muammayı beklemek, senin sabrını aştı,
Ne ben Kays idim, ne sen Leyla kadar vefalı.
Yaralı yüreğimi artık üzmeyeceğim,
Mahmur gözlerine şiirler yazmayacağım.
Kozasındaki tırtıl gibi kıvrandın durdun,
Sonunda buldun babandan yaşlıyı, mutlu ol!
Kör talihi yendin, turnayı gözünden vurdun,
Girdiğin yol kim bilir, bir dikensiz kutlu yol!
Adını sahilde kumlara kazmayacağım,
Derya gözlerine şiirler yazmayacağım.
Ben alıştım, şaşırmam hercai hallerine,
Tozlu bir defterin sayfalarında kalırsın.
Belki yazacağım baharın tüm güllerine,
Mavi yok lügatimde, uzağımda bulursun.
Bir demet çiçekle peşinde gezmeyeceğim,
Boncuk gözlerine şiirler yazmayacağım.
Gömdüm gözlerini en dipsiz denizlere bil,
Kurda-kuşa, çiçeğe yönlendirdim kalemi.
Velhasıl sıradan şeylere dökeceğim dil,
İçten yıktın yar, viran ettin gönül kalemi!
Bir yemin ettim ki, ahdimi bozmayacağım,
Mavi gözlerine şiirler yazmayacağım…
Muhittin ALACA
